Όπως κάθε χρόνο, τέσσερα συναπτά έτη τώρα, έγινε και φέτος η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας των φίλων και μελών του Motoriders Club . Η διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια έγκειται στο γεγονός, ότι φέτος συνδυάστηκε η κοπή με μίνι συνάντηση των μελών της λέσχης. Φιλόξενος και αγαπημένος προορισμός το Ναύπλιο, τόπος διαμονής του μέλους Γιώργου Ζ.
Το ραντεβού είχε ορίσει για το Σαββατοκύριακο στις 23-24.01.2010. Ο Βαγγέλης, η Λένα, ο Γιώργος και η Στεργιανή έφτασαν από Παρασκευή βράδυ. Πρώτη συνάντηση με το Γιώργο Ζ., χαλαρή κουβεντούλα για αρχή σε κάποιο παραλιακό καφέ και στη συνέχεια μεταβήκαμε στο χωρίο Νέο Ροεινό, τόπο καταγωγής του Γιώργου Ζ, όπου και θα γινόταν η συνάντηση την επόμενη μέρα. Το τζάκι άναψε και τα πρώτα κάρβουνα ήταν γεγονός. Η βραδιά κύλησε με κρασάκι και τις γνώστες «κρεατοσπεσιαλιτε» του Γιώργου Ζ. γύρω από τη θαλπωρή του τζακιού. Κοντά στις πρώτες πρωινές ώρες το διαλύσαμε εν αναμονή των υπολοίπων την επόμενη μέρα.
Σάββατο πρωί λοιπόν αρχικά φτάνουν στο Ναύπλιο ο Μανόλης, ο Σάκης και ο Βαγγέλης Τ. Συναντήσαμε τα παιδιά σε παρακείμενο της παραλίας καφέ . Η παρέα άρχισε να μεγαλώνει και να κάνει αισθητή την παρουσία της στο χώρο. Καθώς η ώρα περνούσε εν αναμονή των υπολοίπων και με τον καιρό να μη συμμαχεί στη διοργάνωση μιας εκδρομής, φύγαμε από την πόλη του Ναυπλίου προκειμένου να επισκεφτούμε το Παλαμήδι. Το κάστρο υψώνεται επιβλητικό πάνω από την πόλη και η διαδρομή μέχρι εκεί, για λίγο διάστημα βέβαια σε οδηγεί μέσα από έλατα. Την ανάβαση στο κάστρο μπορείς να την κάνεις και με τα πόδια. Οι μοτοσικλέτες σταθμεύθηκαν στο χώρο που λειτουργεί ως parking έξω από το κάστρο και προχωρήσαμε στο εσωτερικό του.
Προχωρώντας, το Ναύπλιο αρχίζει και απλώνεται στα πόδια σου. Μοναδικό φαντάζει το Μπούρτζι, μόνο του μέσα στην απεραντοσύνη του γαλάζιου. Επισκεφθήκαμε την φυλακή του Θ. Κολοκοτρώνη και συνεχίσαμε την ανοδική μας πορεία. Τα σύννεφα έδιναν μια έντονη αίσθηση μελαγχολίας στον ορίζοντα συνθέτοντας σε συνδυασμό με το πέτρινο του κάστρου ένα νοσταλγικό τοπίο. Όπως προανέφερα ο καιρός δεν στάθηκε σύμμαχος μας, έτσι σε λίγο νιώσαμε τις πρώτες ψιχάλες, που μας οδήγησαν πίσω στο Ναύπλιο.
Μεσημέρι Σαββάτου πλέον και ώρα για φαγητό. Η πρόταση του Γιώργου Ζ ικανοποίησε κάθε γαστριμαργική επιθυμία. Φεύγοντας από την ταβέρνα, κινούμενοι προς το κέντρο της πόλης έφτασε και ο Δημήτρης. Όλοι μαζί αρχίσαμε να διασχίζουμε τα πλακόστρωτα καντούνια θαυμάζοντας την ομορφιά και τη γραφικότητα της περιοχής. Εντύπωση προκαλεί ο αριθμός των καταστημάτων που είτε κατασκευάζουν, είτε πωλούν κομπολόγια. Στην κεντρική πλατεία της πόλης δεσπόζουν τα αναπαλαιωμένα νεοκλασικά κτίρια συντηρώντας έντονα την ιστορία αυτής της πόλης, καθώς το Ναύπλιο είχε διατελέσει πρωτεύουσα του πρώτου ελληνικού κράτους μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Εδώ επίσης δολοφονήθηκε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος ο Ι. Καποδίστριας. Καθίσαμε σε κάποιο καφέ στην κεντρική πλατεία και καθώς το σκοτάδι άρχισε να πέφτει, με τα κίτρινα φώτα να διαγράφουν τις σιλουέτες των κτιρίων, οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά. Παράλληλα έφτασαν ο Πάνος Τ. και ο Γιάννης και η Ιωάννα .
Όλοι μαζί ξεκινήσαμε για το Νέο Ροεινό, όπου έφτασαν και ο Κυριάκος με τη Δήμητρα. Εκεί λοιπόν, συγκεντρωμένοι πλέον όλοι, όσοι κατάφεραν τελικά να έρθουν, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Όπως γίνεται συνήθως η βραδιά εξελίχτηκε σε πειράγματα μεταξύ μας, γέλια και ευχάριστη διάθεση από όλους, ενώ παράλληλα η ψησταριά ήταν έτοιμη για το δεύτερο γύρο και το κρασί έρεε άφθονο. Έχοντας δημιουργηθεί μια ζεστή ατμόσφαιρα, έφτασε η ώρα για την κοπή της πίτας, εύγευστο δημιούργημα της μητέρας του Γιώργου Ζ. Η ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις άλλες χρονιές, ήταν ότι η πίτα περιείχε δυο φλουριά και αντίστοιχα δυο δώρα, ευγενική χορηγία των φίλων και μοτοσικλετιστών που διατηρούν την αντιπροσωπεία της γνωστής μάρκας μοτοσυκλετιστικων ειδών IL POSTO COLORI Ιωάννινα( ΒΗΛΑΡΑ 89, τηλ.: +30 26510 79976) & Πάτρα ( ΜΑΙΖΩΝΟΣ 229, τηλ.: +30 2610 421467).Τυχεροί της βραδιάς ο Γιάννης και Αποστολής, που δεν ήταν παρόν στην εκδήλωση. Στο ίδιο σκηνικό οι ώρες πέρασαν και αφεθήκαμε στην "αγκαλιά του Μορφέα", γνωρίζοντας ότι την άλλη μέρα ακολουθούσε ο δύσκολος αποχαιρετισμός.
Την Κυριακή το πρωί ένα τελευταίο καφεδάκι στην παράλια της πόλης με τον ήλιο αυτή τη φόρα να συνηγορεί μαζί μας. Κατά το μεσημέρι το όμορφο διήμερο έφτανε στο τέλος του, όπως πάντα συμβαίνει με οτιδήποτε καλό. Απόηχος της συνάντησης έμεινε σε όλους η υποδειγματική φιλοξενία του Γιώργου Ζ, η μοναδική ψυχολογία όλων και οι αναμνήσεις που θα μας τρέφουν μέχρι την επόμενη συγκέντρωση που ελπίζουμε να πραγματοποιηθεί σύντομα.
Κείμενο: Γιώργος