Η ιδέα για αυτή τη συνάντηση είχε συλληφθεί από πέρυσι, αλλά λόγω ανυπέρβλητων δυσκολιών δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί τότε. Έτσι λοιπόν οργανώθηκε φέτος. Κεντρικός πυρήνας ήταν ένα τελείως χαλαρό καλοκαιρινό τριήμερο στην παραλία Γιασεμιά κοντά στο χωριό Βελίκα Μεσσηνίας. Με αυτόν τον τρόπο ικανοποιούσαμε την άρνησή μας για το γεγονός ότι το καλοκαιράκι τελειώνει και από την άλλη ήταν μια ευκαιρία να βρεθεί σχεδόν ανέλπιστα σύσσωμη όλη η καλή παρέα του Motoriders Club.
Η επιλογή του μέρους δεν έγινε τυχαία καθώς η Καλαμάτα αποτελεί εν μέρει τόπο καταγωγής του Μανόλη. Ο καταυλισμός στήθηκε στην παραλία Γιασεμιά, μια περιοχή κοντά στην παραλία Βελίκας, όπου βρίσκεται το beach bar του Γιώργου Κ., ξάδερφου του Μανόλη και καλού φίλου της λέσχης. Παρόλο που στο χώρο λειτουργεί και εστιατόριο, αποδυτήρια, WC, παρκινγκ και γενικά δεν στερείσαι τίποτα από τις σύγχρονες ανέσεις, οι παρεμβάσεις στο χώρο είναι τόσο διακριτικές που δεν χαλάνε την ισορροπία του τοπίου, που θα το χαρακτήριζα παρθένο. Η αμμώδης παραλία είναι κατάφυτη από αιωνόβιους ευκαλύπτους, οι οποίοι προσφέρουν απλόχερα τον παχύ ίσκιο τους στους λουόμενους. Το παραπάνω μέρος από το δρόμο απέχει γύρω στα εκατόν πενήντα μέτρα, περνώντας όμως την είσοδο που γράφει ¨Παραλία Γιασεμιά¨ βρίσκεσαι αλλού, σε άλλο τόπο και σε χρόνο ξεχασμένο από τη βουή και το θόρυβο της πραγματικότητας. Το μόνο που ακούγεται πέρα από τη σιωπή είναι ο φλοίσβος που σκάει στην παραλία και τα χάδια που δίνει το αεράκι στα φύλλα των δένδρων.
Εγώ με τη Στεργιανή ξεκινήσαμε Παρασκευή απόγευμα με βροχή από τα Γιάννενα και συναντήσαμε το Μιχάλη, που ξεκίνησε από Πρέβεζα, στην Αμφιλοχία. Η νύχτα μας βρήκε στη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, έχοντας μπροστά μας τη δύσκολη από πλευράς οδοστρώματος και ποιότητας εθνική οδό Πατρών – Πύργου. Με πιο αργούς ρυθμούς καθώς διαγραμμίσεις και φωτισμός είναι ανύπαρκτα, με τις σαφείς οδηγίες του Μανόλη αργά το βράδυ φτάσαμε στο σημείο συνάντησης. Εκεί είχαν ήδη φτάσει ο Αχιλλέας από Θεσσαλονίκη, η Λένα, ο Βαγγέλης και ο Σάκης από Αθήνα και οι ντόπιοι Γιώργος Κ. και Μανόλης . Αφού ακολούθησαν οι καθιερωμένοι εναγκαλισμοί και οι εκδηλώσεις χαράς και ενθουσιασμού, καθώς είχαμε να συναντηθούμε τέσσερις μήνες, όλοι μαζί αρχίσαμε να εξιστορούμε τα όσα συνέβησαν σε αυτό το διάστημα. Τα βλέφαρα άρχισαν να βαραίνουν όταν οι δείκτες του ρολογιού πλησίαζαν την πέμπτη πρωινή. Με έντονη την σωματική κόπωση, αλλά με μια ψυχική εφορία στο ζενίθ, ένας – ένας παραδόθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα, που είχε έρθει στις σκηνές μας.
Σάββατο πρωί κατά τις οχτώ και μισή περίπου, σηκώθηκα και εκείνη την ώρα τυχαία ξύπνησαν ο Σάκης, ο Μιχάλης και η Στεργιανή, παροτρύνοντας το Σάκη που είναι επιρρεπής σε κάτι τέτοια και δεν θέλει πολύ να το σκεφθεί, βουτήξαμε όλοι μαζί στη θάλασσα. Ίσως το καλύτερο μπάνιο πολλών καλοκαιριών, μπορεί να ήταν η διάθεση, μπορεί η παρέα, μπορεί, μπορεί, μπορεί... Την ίδια άποψη πάντως είχαμε όλοι. Η ώρα περνούσε και άρχισαν να ξυπνάνε και οι υπόλοιποι. Μαζευτήκαμε στο beach bar, που πλέον είχε ανοίξει, για τον αναγκαίο πρωινό καφέ εν αναμονή των παιδιών που θα έφταναν το Σάββατο.
Σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε, όταν έφθασε η πρώτη ομάδα, η Άννα και ο Γιώργος Ζ . από Ναύπλιο, ο Αποστόλης, ο Δημήτρης και ο Πάνος Τ. από Αθήνα και η έκπληξη πού ίσως οι περισσότεροι δεν περίμεναν, ο Άρης από Ηράκλειο. Η παρέα μεγάλωσε και τα μαύρα μπλουζάκια του Motoriders club έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε συνδυασμό με τα γέλια, τα πειράγματα και τον ενθουσιασμό όλων, που ήταν διάχυτος στο χώρο. Στο μεταξύ διάστημα έφθασε και ο Βαγγέλης Τ. από Αθήνα. Μεσημεράκι πλέον και η ανάγκη για φαγητό επιτακτική. Η κουζίνα του Γιώργου Κ. σε μια επίδειξη δύναμης και ετοιμότητας φρόντισε να ικανοποιήσει τις γαστριμαργικές επιθυμίες μας άμεσα και προπάντων ποιοτικά καθώς ό,τι προϊόν σερβιρίστηκε ήταν ντόπιο.
Μετά το φαγητό όλοι οι πρωινοί κολυμβητές αποζήτησαν τη μεσημεριανή σιέστα καθώς και κάποιοι ακόμη. Απογευματάκι μας ξύπνησαν τα γέλια του Κυριάκου που είχαν φτάσει με τη Δήμητρα από Αθήνα φέρνοντας μαζί τους μια ευχάριστη έκπληξη. Απέμεναν η Ιωάννα και ο Γιάννης από Αθήνα, οι οποίοι έφθασαν αργά το απόγευμα. Μόνιμες δραστηριότητες οι δροσιστικές βουτιές στη θάλασσα και τα πειράγματα μεταξύ των μελών.
Βραδάκι και πιστοί στις συνήθειες μας εμφανίστηκε η ψησταριά του MRC. Ο Αχιλλέας με το μοναδικό δικό του τρόπο έδωσε συμβουλές για το πώς ανάβουν τα κάρβουνα και συνταγές για το πώς ψήνονται τα σουβλάκια. Τελικά, βέβαια, χρειάστηκε και πάλι το έμπειρο χέρι του Γιώργου Ζ. και ο γνωστός φακός κεφαλής που διαθέτει. Μετά το τέλος του ψησίματος, εδώ θέλω να τονίσω ότι όλα ήταν προσφορά του ξάδερφου Γιώργου Κ., ανάψαμε φωτιά στην παραλία. Σιγά – σιγά όλοι άρχισαν να μαζεύονται γύρω της φωτογραφίζοντας το θέαμα είτε απλώς χαλάρωναν στο άκουσμα των ξύλων που καίγονταν μέσα στη σιγαλιά της νυχτιάς. Ο ξάδερφος Γιώργος Κ. κάποια στιγμή αποχώρησε αφήνοντας το beach bar ανοιχτό στη διάθεσή μας. Σε πολύ ευχάριστους τόνους μας βρήκε πάλι το ξημέρωμα δίπλα από τη φωτιά.
Ξύπνησα κατά τις επτά και ήδη ο Πάνος Τ. είχε ξυπνήσει, εκείνη την ώρα άρχισε να χαράζει και όπως ήταν επόμενο οι φωτογραφικές μηχανές πήραν φωτιά στη θέα των απαλών χρωμάτων της ανατολής, δίπλα στη φωτιά που ακόμη σιγόκαιγε. Κατά τις οκτώ αναγκαστικό εγερτήριο για το πρωινό μπάνιο, ενώ ο Μιχάλης φρόντισε για τους καφέδες και το πρωινό κολατσιό όλων, πράγμα που την προηγούμενη είχε κάνει ο Σάκης.
Όπως συνήθως γίνεται η ώρα πέρασε γρήγορα, όπως και όλο το διήμερο, και οι πρώτες αποχωρήσεις ήταν γεγονός. Αναγκαστικά ήρθε και η σειρά μας. Ο αποχαιρετισμός με βαριά καρδιά και μέσα σε φορτισμένο κλίμα. Δε νομίζω ότι ένα κείμενο μπορεί να μεταδώσει το συναίσθημα, δε νομίζω ότι η χαρά αποτυπώνεται σε μερικές γραμμές ενός κειμένου…
Θα'θελα εκ μέρους όλης της λέσχης να ευχαριστήσω τον καλό φίλο, ξάδερφο Γιώργο Κ., για τη μοναδική φιλοξενία που μας προσέφερε και προσωπικά όλα τα μέλη καθώς ένας – ένας έχει διαμορφώσει αυτό που λέγεται Motoriders club. Όσοι είχαν την τύχη να γίνουν μέλη αυτής της ομάδας ξέρουν ότι σε κάθε συνάντηση γεμίζεις με χαρά, λύπη και προσμονή. Τα δυο πρώτα τα ανέλυσα παραπάνω, προσμονή για την επόμενη, που ευτυχώς για μας αυτή τη φορά είναι κοντά, πολύ κοντά.
Μοτοσικλετιστές: Μανώλης, Σάκης, Άρης, Βαγγέλης, Γιάννης, Δημήτρης, Κυριάκος, Γιώργος, Αποστόλης, Πάνος Τ., Γιώργος Ζ., Αχιλλέας, Βαγγέλης Τ., Μιχάλης
Συνεπιβάτες: Λένα, Στεργιανή, Ιωάννα, Δήμητρα, Άννα
Φωτογραφίες: Μανώλης, Γιώργος, Πάνος Τ.
Κείμενο: Γιώργος