Life is a book and those who do not travel, read only one page

Ferrara - Zaccagna (Fermignano) Urbino

Πληροφορίες Ταξιδιού

Οδοιπορικό 2016
Ημερομηνία: Σάβ, 13/08/2016
Ιταλία
Απόσταση: 185χλμ.
Μοτοσυκλετιστές: Μανώλης, Στράτος
Συναναβάτες: -
Φωτογράφοι: Μανώλης, Στράτος
Συγγραφείς: Μανώλης

Αξιοθέατα

Τρίτη μέρα εντός Ιταλίας, συνεχίζοντας το ταξίδι μας προς την Ancona.  Ξύπνησα κατά τις 9πμ, χωρίς να νιώθω ξεκούραστος. Ευτυχώς η συγκεκριμένη μέρα είχε μόνο 185χλμ να διανύσουμε για το επόμενο κατάλυμα μας, περίπου 5χλμ από το Urbino, το οποίο είχαμε επιλέξει για να είμαστε κοντά στο λιμάνι της Ancona για την αναχώρηση της Κυριακής. Η απόσταση ήταν μικρή, οπότε δεν βιαστήκαμε να αναχωρήσουμε, ενώ επιλέξαμε την SS6 (superstrada, άνευ διοδίων) για να οδηγήσουμε. Οση κίνηση και να είχε, μέχρι το απόγευμα θα φτάναμε στον προορισμό μας και θα χαλαρώναμε. Θέλαμε να ξεκουραστούμε καθώς δεν ξέραμε τι μας περίμενε στο πλοίο από άποψη πολυκοσμίας.

Μαζέψαμε τα πράγματά μας και είπαμε να πάμε στο εμπορικό κέντρο που ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο για να πιούμε έναν καφέ και να φάμε κάτι. Κατά τις 11.45πμ βρισκόμασταν στον δρόμο με οδηγούς τις πινακίδες για Ravenna και Rimini. Ο δρόμος περνούσε από πεδινές εκτάσεις, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συναντήσαμε αρκετή κίνηση, που ενδεχομένως να είχε σχέση με το γεγονός πως βρισκόμασταν σε εποχή διακοπών και για τους Ιταλούς. Μετά το Rimini, ουσιαστικά κινούμασταν παράλληλα με την ακτογραμμή, χωρίς όμως να βλέπουμε θάλασσα. Μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα, πριν την Cattolica, στρίψαμε δεξιά, ακολουθώντας τις πινακίδες για Urbino. Ευτυχώς δεν έκανε ζέστη, παρά την ηλιοφάνεια, οπότε η οδήγηση ήταν υποφερτή. 

Σε περίπου 10χλμ μπαίναμε στο χωριό Tavullia, με τις κίτρινες σημαίες V46, να μας υποδέχονται υψωμένες στις κολώνες κατά μήκος του δρόμου. Βρισκόμασταν στο χωριό που μεγάλωσε ο διάσημος οδηγός αγώνων MotoGP, Valentino Rossi. Ο The Doctor, όπως συνηθίζεται να τον αποκαλούν, είναι αγαπητός, έχοντας πολυπληθές και φανατικό κοινό, όχι μόνο για τις επιδόσεις του, αλλά και για το συμπαθητικό του χαρακτήρα του. Ετσι λοιπόν το επίσημο FanClub του, έστησε στο συγκεκριμένο χωριό την έδρα του. Πολύ εύκολα βρεθήκαμε στο parking που έχει μια τεράστια αφίσα του Rossi, σηματοδοτώντας πως σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο χώρος του FanClub. 

Αφήσαμε τις μοτοσικλέτες και με τα πόδια, αφού περάσαμε μια μικρή γέφυρα, βρεθήκαμε σε έναν μικρό συμπαθητικό πολυχώρο, που διέθετε τα γραφεία του fanclub, ενα κατάστημα με αναμνηστικά, μια καφετέρια και ένα εστιατόριο. Υπήρχαν τηλεοράσεις που μετέδιδαν τα δοκιμαστικά/προκριματικά για τον αγώνα της επομένης στην Αυστραλία. Αρκετοί ήταν εκείνοι που παρακολοθούσαν με πάθος. Επίσης αρκετός ήταν ο κόσμος που επισκεπτόταν το μαγαζί με τα αξεσουάρ, προκειμένου να πάρουν κάτι αναμνηστικό. Στον χώρο του FanClub φιλοξενούνται τα πρώτα κύπελλα της καριέρας του το 1997, στα 125cc. Μπορούσες μάλιστα να γραφτείς μέλος του fanclub. Καθίσαμε να απολαύσουμε ένα καφεδάκι.

Κατά τις 4μμ αναχωρήσαμε για το ξενοδοχείο, ακολουθώντας την σήμανση για Urbino. O δρόμος επαρχιακός, που περνούσε από καταπράσινα λιβάδια και μικρούς λόφους. Προσπεράσαμε το Urbino, περιφερειακά, και φτάσαμε στο Fermignano. Με την βοήθεια του GPS, που είχα περάσει τις συντεταγμένες του καταλύματος, φτάσαμε στην περιοχή Zaccagna, στην Villa Martina (54 ευρώ). Επρόκειτο για μια εξοχική πέτρινη κατοικία, σε μια περιοχή με αρκετή βλάστηση. Το εσωτερικό ήταν πολύ όμορφα διακοσμημένο και τα δωμάτια, αν και λίγο μικρά, ήταν γουστόζικα. Από την πρώτη στιγμή η ευγένεια των ιδιοκτητών μας κέντρισε το ενδιαφέρον και την συμπάθεια. Με τα λίγα αγγλικά που ήξεραν, συννενοηθήκαμε μια χαρά και αφού τακτοποιηθήκαμε, αράξαμε στην αυλή χαλαρώνοντας και περιμένοντας να ανοίξει το εστιατόριο κατά τις 8μμ. Το μοναδικό αρνητικό σημείο ήταν τα κουνούπια, που μας επιτέθηκαν από νωρίς, αλλά αντιμετωπίσαμε με αντικουνουπικά φιδάκια.

Όπως ήταν αναμενόμενο δεν είχαμε διάθεση να κάνουμε τίποτα άλλο από το να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε την κουζίνα του Villa Martina, που πιθανότατα θα ήταν καλή, όπως φαινόταν από τα διάφορα βραβεία που ήταν κρεμασμένα στους τοίχους. Τελικά, δεν είχαν άδικο. Δοκιμάσαμε τοπικά ζυμαρικά με μανιτάρια αλλά και χοιρινό, αλλαντικά, τυριά και κάποια κρεατικά. Φυσικά και κρασί! Τα πάντα ήταν πολύ γευστικά και σχετικά οικονομικά.

Βγήκαμε και πάλι στην αυλή και καθίσαμε μέχρι αργά κουβεντιάζοντας... Κάπως έτσι πέρασε η τελευταία μας βραδιά εκτός Ελλάδας...

Photogalleries