Το σαββατοκύριακο στις 23-24/06/07 πραγματοποιήσαμε ένα μινι εκδρομικό στη Λευκάδα, ένας προορισμός που πάντα κάτι έχει να σου δώσει, λόγω της γραφικότητας και του απαρραμιλου τοπίου της. Συνταξιδιώτες σ αυτή την απόδραση ήταν η Στεργιανή, και ο Παναγιώτης M. με την Ειρήνη, με ZZR1400. Για να φτάσεις οδικώς στη Λευκάδα υπάρχουν δυο τρόποι. Ο πρώτος, ερχόμενος από Αθήνα, φτάνοντας στην Αμφιλοχία στρίβεις αριστερά και ακολουθείς το δρόμο για Βόνιτσα. Την συγκεκριμένη διαδρομή δεν την έχω κάνει, αλλά περιγραφές άλλων αδελφών μοτοσικλετιστών μιλούν για καλό οδόστρωμα με ευχάριστο «στροφιλικι». O δεύτερος, αυτός που ακολουθήσαμε εμείς. Ξεκινώντας από τα Γιάννενα, σε οδηγεί στη Λευκάδα μέσω Πρεβέζης, από την υποθαλάσσια σήραγγα Πρεβέζης-Ακτίου. Το κόστος των διοδίων είναι 0,70€ για τη μοτοσικλέτα και ο απαιτούμενος χρόνος γύρω στο 1-1,5 λεπτό. Υπάρχει και η εναλλακτική του ferry-boat.
Πλησιάζοντας κινείσαι πάνω σε μια λωρίδα ασφάλτου, που εκατέρωθεν περιβάλλεται από θάλασσα. Στο τέλος αυτού του δρόμου συναντάς την πλωτή γέφυρα-καράβι που συνδέει το νησί με την ηπειρωτική χώρα. Περνώντας τη γέφυρα έχεις δυο επιλογές, στρίβοντας αριστερά οδήγησε κατευθείαν στην κεντρική πλατεία. Αυτή την περίοδο ο δρόμος είναι κλειστός λόγω έργων. Έτσι κινηθήκαμε δεξιά προς Άγιο-Ιωάννη. Στην παραλία του Αγίου-Ιωάννη συνήθως οι άνεμοι είναι ισχυροί και χρησιμοποιείται για surf. Στο προαναφερθέν χωριό υπάρχουν κατά μήκος της παραλίας ταβέρνες που αναφέρονται κυρίως στους ντόπιους.
Φτάνοντας στα δωμάτια αφήσαμε τα περιττά και ξεκινήσαμε καταρχήν για μια βόλτα στο κέντρο. Αναγκαία στάση για καφέ σε κάποιο από τα πολλά cafe που βρίσκονται στην παραλία. Στη συνεχεία κινηθήκαμε προς την κεντρική πλατεία της Λευκάδας. Μικρά καντούνια καταλήγουν από παντού σ’αυτή, και πολλά μαγαζάκια με τουριστικά είδη και τοπικά εδέσματα βρίσκονται διάσπαρτα.
Επόμενος σταθμός το Πόρτο-Κατσίκι. Ρωτώντας κάποιους ντόπιους για τη συντομότερη διαδρομή, μας είπαν ότι είναι περίπου η ιδία απόσταση είτε κινηθείς από Νυδρί, ανατολικά ,είτε από Άγιο-Νικήτα, δυτικά. Περίπου 40 χλμ. από το κέντρο. Προς Νυδρί ο δρόμος είναι σχεδόν παραθαλάσσιος μέχρι τον κόλπο Βλυχου και στην πορεία κατευθύνεσαι προς Βασιλική. Προσωπική γνώμη, υστερεί σε ομορφιά σε σχέση με τη διαδρομή από Άγιο-Νικήτα. Επιλέξαμε τον Άγιο-Νικήτα. Το οδόστρωμα βγαίνοντας από την πόλη είναι σχεδόν καινούριο και αρχίζεις να ανεβαίνεις. Απαλές στροφές και ομαλή ανηφόρα .Πριν το χωριό Τσουκαλάδες υπάρχει η Μονή της Φανερωμένης ,σε μια τοποθεσία μέσα σε καταπράσινο δάσος. Στους Τσουκαλάδες συνήθως έχει μπλόκο της αστυνομίας. Διασχίζοντας το χωριό, το τοπίο αλλάζει. Ο δρόμος γίνεται κατηφορικός ανάμεσα από δάσος από τη μια μεριά και θάλασσα από την άλλη. Ώσπου σε κάποια στιγμή ανοίγεται μπροστά σου η παραλία του Αγίου-Νικήτα. Λίγο πριν το χωριό και ενώ είσαι ακόμη ψηλά υπάρχει ένα πλάτωμα-parking στο δρόμο. Η θέα από το σημείο αυτό μαγευτική. Το χρώμα της θάλασσας τιρκουαζ, πεντακάθαρη και διαυγής. Ο Άγιος-Νικήτας είναι χτισμένος αμφιθεατρικά σε έναν όρμο. Τα περισσότερα σπίτια βλέπουν στη θάλασσα και στην παραλία υπάρχουν γραφικά ταβερνάκια.
Στη συνεχεία ο δρόμος στενεύει και το οδόστρωμα δεν είναι καλής ποιότητας μέχρι την παραλία Κάθισμα. Ίσως από της καλύτερες παραλίες. Βγαίνοντας από το δρόμο, προς Κάθισμα, είσαι αρκετά ψηλά, ώσπου κάποια στιγμή απλώνεται μπροστά σου η θάλασσα σαν τεραστία πισίνα. Τα χρώματα ονειρικά φύση σε οργασμό. Η παραλία είναι οργανωμένη, έχει cafe, ξαπλώστρες και ομπρέλες που χρεώνονται.
Επόμενα χωριά Καλαμίτσι και Χορτάτα οπού στρίβεις δεξιά για Πόρτο- Κατσίκι. Πέντε χλμ. πριν το Πόρτο-Κατσίκι υπάρχει μια καντίνα μέσα σε δένδρα με ένα τεράστιο μπαλκόνι-θέα στην παραλία Εγκρεμνών. Κοιτώντας από πάνω το ίδιο σκηνικό με τις άλλες. Απίστευτη ομορφιά. Μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δεν υπήρχε κόσμος. Μετά μάθαμε ότι για να κατέβεις κάτω έχει περίπου 350 σκαλιά!!!!!!
Μέχρι εδώ η διαδρομή ξετυλίχτηκε ανάμεσα σε δασικό τοπίο, καλό οδόστρωμα, γλυκές στροφές, ξεχασμένα χωριουδάκια. Στα 5χλμ. που απέμειναν μέχρι το Πόρτο-Κατσίκι ξεχάστε κάθε πολυτέλεια. Οι δυο λωρίδες γίνονται μια, πολλές λακκούβες, χώματα και χαλίκια μέσα στο δρόμο ξαφνικά. Δυο αυτοκίνητα για να περάσουν πρέπει πρώτα να συνεννοηθούν. Με χαμηλή ταχύτητα και αφού το βιντιλατερ σου έχει ψήσει τα άκρα, δεν αντιμετωπίζεις ιδιαίτερο πρόβλημα με οτιδήποτε τύπο μοτοσικλέτας. Και φτάσαμε. Η δικαίωση. Εικόνα βγαλμένη από φαντασία. Από πάνω τα καραβάκια φαίνονται σα να είναι πάνω στο νερό και όχι μέσα. Έντονο γαλάζιο, παθιασμένο τιρκουαζ, αχτύπητο θαλασσί. Για την παραλία πρέπει να κατεβείς 50-60 σκαλιά. Μαγαζιά, καντίνες υπάρχουν από πάνω. Έχει ομπρέλες και ξαπλώστρες που χρεώνονται. Σε περίπτωση που δεν βρεις, μπορείς να αναζητήσεις σκιά κάτω από σημεία του βράχου. Κάτω έχει βότσαλα αρκετά μεγάλα που δυσκολεύουν λίγο την είσοδο και έξοδο στη θάλασσα. Επίσης, σε περίπτωση έλλειψης μεταφορικού μέσου, υπάρχουν καραβάκια που κάνουν αυτή την εκδρομή.
Γυρνώντας ακολουθήσαμε την ιδία διαδρομή μέχρι το χωριό Εξάνθεια. Εκεί δεν στρίψαμε για Καλαμίτσι αλλά πήγαμε ευθεία. Το οδόστρωμα καλό, αλλά το τοπίο λίγο. Ορεινή διαδρομή, ξερό βουνό. Απότομο κατέβασμα από το βουνό όταν πλησιάζαμε την πόλη της Λευκάδας. Ενώ όταν πηγαίναμε ήταν απαλή η μετάβαση από τα ψηλά στα χαμηλά και αντίστροφα.
Την επόμενη μέρα κάναμε μπάνιο στην παραλία του Αγίου-Νικήτα. Ώσπου έφτασε η ώρα της επιστροφής. Με ανάμεικτα συναισθήματα πήραμε το δρόμο του γυρισμού, έχοντας στο μυαλό μας εικόνες απόλυτου φυσικού καλούς και χλμ οδηγικής απόλαυσης. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Παναγιώτη για τη φιλοξενία που μας προσέφερε.
