Από τύχη ή ατυχία βρέθηκα στη Σύρο. Το νησί αποτελεί την πρωτεύουσα των Κυκλάδων φιλοξενώντας –περίπου- 25.000 μόνιμους κατοίκους. Η πλειοψηφία αυτών διαμένουν στην Ερμούπολη που βρίσκεται και το λιμάνι του νησιού. Ο αυξημένος αριθμός μόνιμων κατοίκων, σε σχέση με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, δεν οφείλεται στον τουρισμό, αλλά στο γεγονός πως αποτελεί πολιτιστικό και διοικητικό κέντρο. Η παρουσία κάποιων σχολών –επομένως και φοιτητών- συμβάλλει στο να έχει «ζωή» και κατά τους χειμερινούς μήνες.
Παρά το γεγονός ότι η έκταση της Σύρου δεν είναι μεγάλη, το ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωινό με ξεσήκωσε μια ένα μικρό εκδρομικό. Αποφάσισα να επισκεφτώ το κεντρικό και νότιο τμήμα του νησιού, όπου τα μικρά παραθαλάσσια χωριά αποτελούν τους σημαντικότερους –ίσως και μοναδικούς- θερινούς παραθεριστικούς προορισμούς.
Ξεκινώντας από την Ερμούπολη, ακολούθησα νότια πορεία (βγαίνοντας από το πλοίο προς τα αριστερά) και την σήμανση για Βάρη, Μακρύ Γιαλό, Ποσειδωνία... Πέρασα το αεροδρόμιο και μετά από 4χλμ. έφτασα στον Αζόλιμνο. Πρόκειται για ένα συμπαθητικό παραθαλάσσιο χωριό –χωρίς ιδιαίτερη παραλία- αλλά με πολλές ενοικιαζόμενες κατοικίες. Αυτή την περίοδο συνάντησα ελάχιστο κόσμο, αλλά η παρουσία καταστημάτων υποδηλώνει πως το καλοκαίρι προσελκύει αρκετούς τουρίστες.
Αναχώρηση ακολουθώντας μια άνετη και απολαυστική διαδρομή. Η ποιότητα του οδοστρώματος ήταν αρκετά καλή (για νησί) και ο δρόμος σχετικά φαρδύς. Το τοπίο ήταν ξερό, χωρίς δέντρα αλλά πράσινο, λόγω άνοιξης. Στα επόμενα –μόλις- 5-6χλμ. συνάντησα τα χωριά Μέγας Γιαλός και Ποσειδωνία που αποτελούν 2 ακόμα γνωστά καλοκαιρινά θέρετρα του νησιού. Βρίσκονται σε φυσικούς όρμους και διαθέτουν μικρά λιμανάκια που φιλοξενούν μερικά ψαροκάικα. Φυσικά η παρουσία κόσμου ήταν ελάχιστη. Η πλειοψηφία των κατοικιών ήταν ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Η Ποσειδωνία και ο Φοίνικας είναι 2 παραθαλάσσια ψαροχώρια -σχεδόν ενωμένα- και λίγο μεγαλύτερα από τα 2 προηγούμενα. Μου έδωσαν την εντύπωση πως η τουριστική ανάπτυξη είναι εντονότερη, χωρίς όμως σε καμιά περίπτωση να επηρεάζεται η φυσική ομορφιά τους. Ο Φοίνικας διαθέτει ένα περισσότερο οργανωμένο λιμένα, στο οποίο γίνονται και επισκευές μικρών σκαφών. Αφήνοντας τον Φοίνικα άφησα και την θάλασσα. Η διαδρομή μέχρι τον Γαλησσά περνούσε μέσω «ορεινών» εκτάσεων (3χλμ.) με το τοπίο να παραμένει το ίδιο.
Ο παραθαλάσσιος Γαλησσάς βρίσκεται σε έναν μικρό και στενό όρμο. Φιλοξενεί τα δυο μοναδικά κάμπινγκ –όπως έμαθα- του νησιού. Το καλοκαίρι προσελκύει πλήθος τουριστών και κυρίως νεαρής ηλικίας. Όπως χαρακτηριστικά μου είπαν οι ντόπιοι «...το χωριό δεν κοιμάται ποτέ!!!» Πάντως την περίοδο που το επισκέφτηκα, όχι μόνο «κοιμόταν», αλλά είχε πέσει σε «χειμερία νάρκη»!!! Ίσως ήταν το πιο «έρημο» χωριό που επισκέφτηκα!?! Έκανα μια ολιγόλεπτη στάση απολαμβάνοντας την ησυχία και ηρεμία του μικρού λιμανιού.
Αναχώρησα για το τελευταίο προορισμό πριν επιστρέψω στην Ερμούπολη. Διανύοντας περίπου 8χλμ. (διαδρομή χωρίς να βλέπω θάλασσα) και αφού πέρασα το χωριό «Δανακός», είδα από ψηλά το Κίνι. Το μικρό ψαροχώρι είναι χτισμένο πάνω σε ένα μικρό όρμο διατηρώντας την γραφικότητά του. Φτάνοντας στο κέντρο του, συνάντησα ένα υπέροχο άγαλμα, αφιέρωμα στους «αγνοούμενους ναυτικούς». Σε κοντινή απόσταση από αυτό βρίσκεται η παραλία «Δελφίνι» , η μεγαλύτερη της Σύρου. Φήμες αναφέρουν πως είναι παραλία γυμνιστών, όπως αρκετές ακόμα άλλες στο νησί.
Συνέχισα ακολουθώντας την ανηφορική διαδρομή που σε πολλά σημεία της πρόσφερε υπέροχη πανοραμική θέα του όρμου Κινιού. Ο αιολικός ανεμόμυλος που συνάντησα, σηματοδότησε το υψηλότερο σημείο της διαδρομής. Από εκείνο το σημείο μπορούσα να δω την Ερμούπολη από ψηλά! Καταπληκτική θέα! Κατηφόρισα και σε λίγο έφτασα στο λιμάνι της πόλης, όπου βρίσκεται πλήθος καφετεριών και άλλων καταστημάτων. Ήταν η ώρα του πρώτου καφέ της ημέρας...
Η συνολική διαδρομή που έκανα ήταν 40χλμ. και έχοντας τελειώσει τον καφέ μου –παρατηρώντας τον κόσμο που βολτάριζε- η ώρα ήταν ακόμα 4μμ. Αποφάσισα, λοιπόν, να περιπλανηθώ στην πόλη και να επισκεφτώ τις 2 βασικές εκκλησίες, την Ανάσταση (στην περιοχή Βροντάδο) και την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (στην περιοχή της Άνω Σύρου).
Ξεκίνησα με πρώτη στάση την πλατεία Μιαούλη. Εκεί βρίσκεται το επιβλητικό δημαρχείο του 1876, χτισμένο από τον γερμανό Ερνστ Τσίλερ. Είναι ο ίδιος αρχιτέκτονας που σχεδίασε πολλά νεοκλασικά κτίρια καθώς και το Προεδρικό Μεγάρο των Αθηνών. Την περιποιημένη και καθαρή πλατεία κοσμούν υπέροχα νεοκλασικά κτίρια. Επίσης εκεί φιλοξενείται το Θέατρο Απόλλων που υπήρξε το πρώτο κτίριο όπερας της Ελλάδας και αποτελεί αντίγραφο της όπερας La Scala του Μιλάνου. Συνέχισα περνώντας από τον επιβλητικό Άγιο Νικόλαο και βρέθηκα στο βόρειο τμήμα της πόλης όπου βρίσκεται ο Άγιος Δημήτριος. Από το σημείο εκείνο μπορείς να δεις την Μύκονο και την Τήνο.
Ξεκίνησα με πρώτη στάση την πλατεία Μιαούλη. Εκεί βρίσκεται το επιβλητικό δημαρχείο του 1876, χτισμένο από τον γερμανό Ερνστ Τσίλερ. Είναι ο ίδιος αρχιτέκτονας που σχεδίασε πολλά νεοκλασικά κτίρια καθώς και το Προεδρικό Μεγάρο των Αθηνών. Την περιποιημένη και καθαρή πλατεία κοσμούν υπέροχα νεοκλασικά κτίρια. Επίσης εκεί φιλοξενείται το Θέατρο Απόλλων που υπήρξε το πρώτο κτίριο όπερας της Ελλάδας και αποτελεί αντίγραφο της όπερας La Scala του Μιλάνου. Συνέχισα περνώντας από τον επιβλητικό Άγιο Νικόλαο και βρέθηκα στο βόρειο τμήμα της πόλης όπου βρίσκεται ο Άγιος Δημήτριος. Από το σημείο εκείνο μπορείς να δεις την Μύκονο και την Τήνο.
Για το τέλος άφησα δύο βασικά αξιοθέατα που πρωτοαντικρύζει όποιος φτάνει στο λιμάνι της Ερμούπολης. Πάνω στους δύο λόφους βρίσκονται η εκκλησία της Ανάστασης και η Ρωμαιοκαθολική αντίστοιχα. Η Άνω Σύρος, λόγω της ενετικής καταγωγής, ξεχώρισε ανέκαθεν ως ένας από τους ελάχιστους ρωμαιοκαθολικούς οικισμούς της Ελλάδας. Είναι περιττό να περιγράψω την υπέροχη θέα που προσφέρουν οι λόφοι...!!! Έκατσα αρκετή απολαμβάνοντάς την... Η ψύχρα μου θύμισε πως η ώρα είχε περάσει Έτσι λοιπόν, πήρα τον δρόμο της επιστροφής.
Είναι σίγουρο πως η Σύρος δεν αποτελεί μοτοσικλετιστικό προορισμό, αλλά είναι ένας συμπαθητικός τουριστικός προορισμός καθώς είναι ένα πολύ όμορφο και διαφορετικό νησί...
