Με αφορμή της επίσκεψής μου στην Κοζάνη, με τον Αχιλλέα κανονίσαμε να περιπλανηθούμε στην ορεινή περιοχή του Βερμίου όρους και -αν ο καιρός μας το επέτρεπε- να επισκεπτόμασταν και το Πάϊκο όρος.
Το ραντεβού δόθηκε στην Βέροια, καθώς θα μας βόλευε και τους δυο τόσο εμένα από Κοζάνη, όσο και τον Αχιλλέα από Θεσσαλονίκη. Ο καιρός ήταν καλός και έτσι αποφασίσαμε να επιχειρήσουμε να επισκεφτούμε τα χιονοδρομικά κέντρα «Σέλι» και «3-4 Πηγάδια».
Αρχικά λοιπόν, ακολουθήσαμε μια όμορφη διαδρομή που ανέβαινε –σταδιακά- υψομετρικά, διασχίζοντας δασώδεις εκτάσεις. Δυστυχώς λόγω εποχής τα δέντρα δεν είχαν ανθίσει ακόμα. Παρόλα αυτά, το τοπίο ήταν εντυπωσιακό και σε πολλά σημεία η διαδρομή πρόσφερε εντυπωσιακή θέα. Λίγο μετά το χωριό Βέρμιο, στρίψαμε αριστερά και οδηγώντας σε ένα εκπληκτικό τοπίο με πυκνή βλάστηση, προσεγγίσαμε το χωριό Σέλι, που βρίσκεται λίγο πριν το Χιονοδρομικό Κέντρο. Από την μικρή περιπλάνησή μας σε αυτό, διαπίστωσα μια ήπια τουριστική ανάπτυξη που δεν προσβάλλει το περιβάλλον. Διέθετε όμορφα ξύλινα και πέτρινα σπίτια, ξενώνες και κάποια μαγαζιά, που ήταν κλειστά λόγω μη λειτουργίας του χιονοδρομικού. Το μέρος σφύζει από ζωή τους χειμερινούς μήνες. Παρόλα αυτά, η ομορφιά του αναδεικνύεται κάθε εποχή!
Αφήσαμε το Σέλι και κινούμενοι δυτικά κατεβήκαμε υψομετρικά με προορισμό την Νάουσα. Από κάποιο σημείο και μετά μπορούσαμε να δούμε μια πανοραμική θέα της πόλης. Περίπου 3-4 χλμ. πριν την Νάουσα, ακολουθήσαμε έναν στενό δρόμο που οδηγούσε στην περιοχή Αγ. Νικόλαος, που επισκέπτεται συχνά ο Αχιλλέας. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακά διαμορφωμένο χώρο, μέσα σε πανύψηλα πλατάνια. Ήταν το ιδανικό σημείο για να πιούμε τον πρώτο καφέ της ημέρας, δίπλα στην κοίτη ενός ορμητικού ρέματος. Το μέρος προτιμάται ως χώρος αναψυχής από τους κατοίκους της περιοχής. Καθίσαμε για αρκετή ώρα απολαμβάνοντας στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης.
Αφήσαμε τον Άγιο Νικόλαο με προορισμό το Χιονοδρομικό Κέντρο «3-5 Πηγάδια». Ο ανηφορικός δρόμος διέσχιζε μια δασώδη έκταση για να καταλήξει στο χιονοδρομικό. Λόγω εποχής ήταν σχεδόν έρημο. Οι πίστες διέθεταν αρκετό χιόνι, παρόλα αυτά ήταν κλειστές. Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση, πριν πάρουμε τον δρόμο με κατεύθυνση το γειτονικό χωριό Άγιος Παύλος. Ο χάρτης μας έδειχνε πως υπήρχε ένας δρόμος που έβγαζε στο χωριό Άνω Γραμματικό. Θεωρήσαμε πως ήταν καλύτερο να ρωτήσουμε για αυτόν και όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια, καλώς πράξαμε… Σε έναν από τους ξενώνες που ρωτήσαμε, μας ενημέρωσαν πως επρόκειτο για έναν χωματόδρομο που ήταν κλεισμένος με χιόνι την συγκεκριμένη εποχή. Το γεγονός αυτό άλλαξε τα σχέδιά μας και αναγκαστήκαμε να επιστρέψουμε προς την Νάουσα από την ίδια σχεδόν διαδρομή (15χλμ.).Διασχίσαμε την πόλη ακολουθώντας την κατεύθυνση για Σκύδρα (20χλμ.). Πριν αφήσουμε την Νάουσα κάναμε μια στάση στον εντυπωσιακό καταρράκτη που διαθέτει. Λόγω των πολλών βροχών, ήταν πολύ ορμητικός δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα!!!
Ο δρόμος μέχρι την Σκύδρα, αλλά και η συνέχειά του μέχρι την Αριδαία, διέσχιζε μια πεδινή περιοχή, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ήταν άνετη και τα χιλιόμετρα περνούσαν γρήγορα. Το μοναδικό αρνητικό σημείο, ήταν πως ο καιρός είχε αρχίσει να χαλάει και ειδικότερα προς την κατεύθυνση που πηγαίναμε τα πράγματα φαίνονταν περισσότερο δυσοίωνα. Φτάνοντας στην Αριδαία σκεφτήκαμε πως ήταν προτιμότερο να αλλάξουμε τα πλάνα μας για την ορεινή διαδρομή στο όρος Πάϊκο (μέσω Εξαπλάτανου - Σκρα), καθώς ο καιρός έδειχνε πως θα ήταν πολύ άσχημος εκεί. Ο Αχιλλέας πρότεινε να επισκεφτούμε τα Λουτρά Πόζαρ, για τα οποία είχα ακούσει τα καλύτερα.
Η ώρα είχε φτάσει 4μμ. και ήδη τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται. Ο Αχιλλέας ήξερε το κατάλληλο μέρος για την περίσταση: το χωριό Όρμα, που απείχε περί τα 10χλμ. από την Αριδαία. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο χωριό με μια γραφική πλατεία, η οποία φιλοξενεί ταβέρνες με τοπικές –και όχι μόνο- νοστιμιές. Καθίσαμε σε μια από αυτές και η επιλογή μας ήταν πολλή επιτυχημένη! Ας είναι καλά ο Αχιλλέας!!!
Τελευταίος προορισμός της ημέρας αποτέλεσαν τα εντυπωσιακά Λουτρά Πόζαρ. Μέσα σε μια κατάφυτη περιοχή υπάρχουν πηγές με θερμό και κρύο νερό. Πλήθος κόσμου προτιμά το μέρος –χειμώνα και καλοκαίρι- για αυτά τα ιαματικά λουτρά. Έχουν κατασκευαστεί διάφοροι χώροι για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών, όπως: ξενώνας, καταστήματα, καφετέρια, εστιατόριο, πισίνες τεχνητές και φυσικές. Με ένα μικρό αντίτιμο (2-4€) μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα λουτρά επιλέγοντας ζεστό ή κρύο νερό. Δυστυχώς εμείς δεν διαθέταμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για αυτό. Ο Αχιλλέας όμως μου υποσχέθηκε πως σύντομα θα ξαναεπισκεπτόμασταν το μέρος για μια «βουτιά»!!!
Ο χώρος διαθέτει, επίσης, καταρράκτες που εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη. Αφού βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες, κάτσαμε να απολαύσουμε ένα καφεδάκι στην καφετέρια, πριν επιστρέψουμε στην Θεσσαλονίκη (περίπου 140χλμ.).
Κατά τις 8μμ. βρισκόμασταν στην είσοδο της Θεσσαλονίκης, με προορισμό την έδρα του Chopper Club Hellas (Thessaloniki), που είχε την γιορτή των 19 γενεθλίων του. Ο ξάδερφος Μίμης μας είχε προσκαλέσει και εμείς δεν θέλαμε να του χαλάσουμε το χατίρι. Γνωριστήκαμε με αρκετά από τα παιδιά της λέσχης, υπό τους ήχους ροκ μουσικής και μπύρας…
Η ώρα είχε φτάσει 1πμ. όταν επιστρέψαμε στο σπίτι. Ήταν μια τόσο γεμάτη μέρα που δεν καταλάβαμε πως πέρασε… Είδαμε τόσα πολλά, γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους… και όλα αυτά με σημείο αναφοράς την μοτοσικλέτα!
