Μετά από 4 χρόνια είχα την ευκαιρία να ξαναεπισκεφτώ το όμορφο νησί της Κρήτης. Φιλοξενούμενος του Άρη και της Άντα στις Κ.Γούβες (Ηράκλειου) απολαμβάναμε ρακή και εκλεκτούς κρητικούς μεζέδες, ενώ η έντονη βροχή έπεφτε ασταμάτητα τις τελευταίες 4 μέρες!
Ο άστατος καιρός αλλά και οι δυσοίωνες προβλέψεις δεν στάθηκαν ικανές να μας αποτρέψουν στο να κάνουμε μια μικρή βόλτα. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε στο Ρέθυμνο, ακολουθώντας το επαρχιακό δίκτυο. Ουσιαστικά πρόκειται για μια σχετικά ορεινή διαδρομή, παράλληλη στην εθνική οδό Ρεθύμνου - Ηρακλείου. Οδηγώντας δυτικά, περάσαμε έξω από το Ηράκλειο. Στον κόμβο για Γάζι ακολουθήσαμε πορεία Ανώγεια. Από εκεί και πέρα οδηγοί μας ήταν οι πινακίδες για Ρέθυμνο. Πρώτη μας στάση αποτέλεσε η τοποθεσία «Βουλισμένο Αλώνι», λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά την διασταύρωση των Ανωγείων.
Πρόκειται για ένα μεγάλο κυκλικό βύθισμα (βάθος 15-50μ. – διάμετρος 90μ.). Γεωλογικές έρευνες οδήγησαν στο συμπέρασμα πως κάτω από το «βουλισμένο αλώνι» υπήρχε σπήλαιο και με σεισμού έγινε η καθίζηση του εδάφους, με αποτέλεσμα να υπάρξει το συγκεκριμένο γεωλογικό φαινόμενο.
Βέβαια, σύμφωνα με την παράδοση, σε αυτό το μέρος υπήρχε κανονικό αλώνι. Όμως ο αφέντης του, τη μέρα της γιορτής του προφήτη Ηλία, πήγε στο αλώνι για να αλωνίσει. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την τιμωρία του από τον άγιο, που βούλιαξε το αλώνι, παίρνοντας τους ανθρώπους και τα ζώα στα άπατα βάθη της γης...
Βέβαια, σύμφωνα με την παράδοση, σε αυτό το μέρος υπήρχε κανονικό αλώνι. Όμως ο αφέντης του, τη μέρα της γιορτής του προφήτη Ηλία, πήγε στο αλώνι για να αλωνίσει. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την τιμωρία του από τον άγιο, που βούλιαξε το αλώνι, παίρνοντας τους ανθρώπους και τα ζώα στα άπατα βάθη της γης...
Η διαδρομή σκαρφαλώνει στους πρόποδες του Ψηλορείτη μέσω ενός στενού δρόμου μέτριας ποιότητας. Από πολλά σημεία μπορείς να απολαύσεις την θέα της ευρύτερης περιοχής και –φυσικά- του απέραντου Κρητικού Πελάγους. Λίγα πριν το χωριό Δαμάστα, συναντήσαμε την πινακίδα για Κερατίδι. Κάναμε μια μικρή παράκαμψη 2-3χλμ. για να επισκεφτούμε τον τόπο εκτέλεσης 30 Δαμαστιανών από τους Γερμανούς, το 1948. Με δαπάνη των οικογενειών των θυμάτων κατασκευάστηκε ένα μικρό εκκλησάκι.
Μετά το χωριό Δαμάστα, το ξερό τοπίο άρχισε να αντικαθίσταται από βλάστηση, ενώ σταδιακά το υψόμετρο ελαττωνόταν. Στο χωριό Δροσιά αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή στάση. Η παλιά και η δημοφιλέστερη ονομασία του είναι «Γενίγκαβε», που στα τουρκικά σημαίνει «νέο καφενείο». Στο κέντρο του χωριού υπάρχει ένα τεράστιο πλατάνι, στην βάση του οποίου υπάρχει μια βρύση που χρονολογείται από την περίοδο της τουρκοκρατίας. Σε μια παρακείμενη ταβέρνα ήπιαμε μια ρακή. Ζητήσαμε ένα μικρό μεζέ και μας πρόσφεραν –χωρίς υπερβολή- μισό κιλό παραδοσιακή Κρητική μυζήθρα!!! Όταν ζητήσαμε τον λογαριασμό, ο γιος της ιδιοκτήτριας μας είπε: «Καλό ταξίδι κοπέλια... Είναι κερασμένα από μένα!» και μας πρόσφερε και 2 φιρίκια για την διαδρομή. Τον ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε.
Λίγο πριν το χωριό Πέραμα (25χλμ. από το Ρέθυμνο) συναντήσαμε το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σταύρος Καλλέργης. Πρόκειται για τον πρωτοπόρο σοσιαλιστή ηγέτη και οργανωτή της πρώτης εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα, το 1893. Στο χωριό Σταυρωμένο, ο επαρχιακός δρόμος συναντά την εθνική οδό Ρεθύμνου – Ηρακλείου. Μετά από 11χλμ. φτάσαμε στο γραφικό λιμάνι του Ρεθύμνου, όπου είχα δώσει ραντεβού με τον φίλο από τον στρατό και συνάδελφο Απόστολο. Η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα χωρίς να το καταλάβουμε. Αργά το απόγευμα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής (100χλμ.) από το εθνικό δίκτυο.
Η διαδρομή αυτή αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή αν θέλει κάποιος να αποφύγει την μονότονη εθνική οδό. Η Κρήτη αποτελεί ένα μέρος που διαθέτει πολλές ομορφιές, διαφορετικές κάθε εποχή. Το σίγουρο είναι πως το καλοκαίρι –λόγω του τουρισμού- είναι δυνατόν να χαθεί ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της.
