Το 3μερο της Κ. Δευτέρας αποτέλεσε την ευκαιρία για ένα καλό ταξίδι. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να επισκεφτούμε για 2η φορά την πανέμορφη Κρήτη. Ο σημαντικότερος λόγος της απόφασης μας για τον προορισμό αυτόν ήταν η πρόσκληση που είχαμε από τους 2 φίλους μας, τον Άρη και την Άντα! Το ταξίδι αυτό τα είχε όλα: εκτός από τα όμορφα τοπία, διαδρομές, υπέροχες γαστρονομικές απολαύσεις και ρακές, είχαμε και την είσοδο νέου μέλους στην παρέα της λέσχης μας... Του Άρη με το BMW R1100, αλλά και της Άντας!!! Καλώς ήλθατε παιδιά!!!
Πρώτη διαδρομή που πραγματοποιήσαμε στην Κρήτη, ήταν στην ευρύτερη περιοχή του Λασιθίου και ειδικότερα στο οροπέδιο. Μια από ελάχιστες περιοχές που δεν είχαμε επισκεφτεί, όταν είχαμε κατέβει για 1η φορά στην Κρήτη, τον Αύγουστο του 2003. Έτσι, λοιπόν, το Σάββατο (12/03) ξεκινήσαμε με προορισμό το οροπέδιο. Στην βόλτα αυτή συμμετείχαν και 2 κοπέλες ως συνεπιβάτες, η Άντα και η Αγάπη, οι οποίες έδωσαν κάποιο χρώμα στην ανδροπαρέα μας... βέβαια να μην ξεχνάμε και την Πλουμιστή!
Φύγαμε από τις Γούβες, όπου ήταν η βάση μας, και λίγο πριν τα Μάλια, στρίψαμε δεξιά. Πρώτη στάση κάναμε στην Μονή Καρδιώτισσας. Ένα μικρό και συμπαθητικό μοναστήρι, με καταπληκτική θέα, λίγο πριν φτάσουμε στους πρώτους πέτρινους ανεμόμυλους. Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες ξεκινήσαμε για το οροπέδιο...
Περνώντας τους πρώτους πέτρινους, μισογκρεμισμένους ανεμόμυλους, απλωνόταν μπροστά μας το οροπέδιο του Λασιθίου. Εκεί, με έκπληξη διαπιστώσαμε πως δεν υπήρχε κανένας ανεμόμυλος!!! Ο Άρης μας είπε πως η φωτογραφία που αποτέλεσε τον "κράχτη" για να επισκεφτούμε την περιοχή και απεικόνιζε το οροπέδιο γεμάτο με ανεμόμυλους, ήταν τραβηγμένη πριν 40-ετίας!!! Δυστυχώς, όλοι οι ανεμόμυλοι είχαν αντικατασταθεί από μηχανές... Μόλις φτάσαμε στο οροπέδιο, στρίψαμε δεξιά και σταματήσαμε στην Μονή Βιδιανής, για ένα τσιγάρο και για να δούμε την εκκλησία, στην οποία γίνονταν και κάποιες εργασίες. Η έλλειψη των ανεμόμυλων αποτέλεσε το κύριο θέμα της συζήτηση μας.
Αποφασίσαμε να κάνουμε τον γύρο του οροπεδίου και να σταματήσουμε στο Ψυχρό, στο οποίο βρίσκεται και το Δικταίο Άντρο, στο οποίο κατά την παράδοση γεννήθηκε ο Δίας. Δυστυχώς, σταθήκαμε άτυχοι, καθώς ήταν κλειστό. Για τον λόγο αυτό, αν θέλετε να το επισκεφτείτε, καλύτερα να προτιμήσετε την θερινή περίοδο. Κάποια "πηγή" μας είπε πως η σπηλιά, είναι πραγματικά υπέροχη και σου προκαλεί δέος αλλά και φόβο... Από το σημείο αυτό που σταματήσαμε, απολαύσαμε την υπέροχη θέα του τοπίου, το οποίο και φωτογραφίσαμε.
Εν συνεχεία, πήραμε το δρόμο για Νεάπολη, προκειμένου να βγούμε στην εθνική οδό και να πάμε στον Άγιο Νικόλαο για ένα καφεδάκι. Ο δρόμος μέχρι την Νεάπολη ήταν πολύ καλή. Αρκετές στροφές, αλλά στρωτές. Στενός δρόμος αλλά σχετικά καλό οδόστρωμα. Μόλις φτάσαμε στον Άγιο Νικόλαο, κατευθυνθήκαμε στο λιμάνι, για να κάτσουμε σε ένα από τα πολυάριθμα καφέ που που υπάρχουν εκεί. Η πόλη του Αγίου Νικολάου, νομίζω πως είναι μια από τις πιο παραδοσιακές, στην οποία δεν φαίνεται έντονο το στοιχείο της εξέλιξης, όπως συμβαίνει με τις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις της Κρήτης. Σταματήσαμε στην καφετέρια "Αιγαίο", βρίσκεται ακριβώς στην γέφυρα του λιμανιού. Αρκετά συμπαθητική. Η ώρα είχε περάσει και ήδη τα στομάχια μας είχαν αρχίσει να παίζουν την 9η συμφωνία του Μπετόβεν!!! Ο Άρης ήξερε ένα καταπληκτικό ταβερνάκι στο Χάνι Κοκκίνη, κοντά στο Ηράκλειο. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και πραγματικά άξιζε τον κόπο η υπομονή καθώς το φαγητό ήταν καταπληκτικό!!!