Ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα του Θράκης, αποτελεί το Δέλτα του Έβρου. Είχαμε την τύχη να μένουμε στις Φέρες που απείχαν λιγότερο από 2χλμ. Ο Νίκος (ξάδελφος της Πλουμιστής) γνώριζε πολύ καλά την περιοχή και προθυμοποιήθηκε να μας ξεναγήσει. Ότι καλύτερο για εμάς!!!
Μέχρι πριν 1-2 χρόνια, η πρόσβαση στο Δέλτα γινόταν μόνο με ειδικές άδειες που εξέδιδε ο στρατός, καθώς το ποτάμι αποτελεί και το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Η περιοχή διαθέτει μόνο χωματόδρομους, που στην πλειοψηφία τους είναι βατοί. Σήμανση δεν υπάρχει πέρα από μερικές ενημερωτικές πινακίδες και κάποια παρατηρητήρια. Έτσι αν αποφασίσετε να κινηθείτε μόνοι σας, καλό θα ήταν να μείνετε στον κεντρικό χωμάτινο οδικό δίκτυο (35-40χλμ), για να μην καταλήξετε –κατά λάθος- εκτός Ελλάδας, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες που η στάθμη του ποταμού κατεβαίνει.
Ο Έβρος είναι το μεγαλύτερο σε μήκος ποτάμι των Βαλκανίων. Ξεκινά από την Βουλγαρία και διασχίζει Ελλάδα και Τουρκία. Η ονομασία του στην θρακική διάλεκτο –σύμφωνα με αρχαίους μελετητές- σημαίνει «τράγος». Μια άλλη ονομασία του είναι «Μαρίτσα», την οποία χρησιμοποιούν ακόμα οι Βούλγαροι.
Πριν αρκετά χρόνια ο Έβρος ήταν πλωτός και το λιμάνι της Ανδριανούπολης («Edirne» είναι η σημερινή τουρκική ονομασία) γνώριζε δόξα λόγω του εμπορίου. Σχεδόν 30χλμ πριν τις εκβολές του, ο ποταμός χωρίζεται στα δύο σχηματίζοντας ένα τεράστιο μακροσκελές τρίγωνο, την δελταϊκή πεδιάδα, έκτασης 200.000 στρεμμάτων.
Η μεγάλη αξία του Δέλτα του Έβρου βρίσκεται στην πλούσια ορνιθοπανίδα του. Στην περιοχή έχουν παρατηρηθεί τουλάχιστον 316 είδη πουλιών από τα 420 περίπου που υπάρχουν στην Ελλάδα! Το οικοσύστημα λειτουργεί σαν βιότοπος για φώλιασμα, σαν καταφύγιο για μεγάλους πληθυσμούς υδρόβιων πουλιών και τον χειμώνα σαν χώρος συγκέντρωσης και ανάπαυσης μεταναστευτικών πτηνών.
Εμείς σταθήκαμε τυχεροί και εξαιτίας του Νίκου μπορέσαμε να περιπλανηθούμε δευτερεύοντες χωματόδρομους κατά μήκος της κοίτης του ποταμού και να δούμε όμορφα μέρη με πυκνή βλάστηση αλλά και τουρκικά & ελληνικά παρατηρητήρια. Καταλήξαμε κοντά στις εκβολές του ποταμού, όπου βρίσκεται μια μικρή ταβέρνα, στο σημείο που ξεκινούν και οι βαρκάδες. Σε γενικές γραμμές είναι δύσκολο να πετύχεις σμήνη πουλιών και ακόμα δυσκολότερο να καταφέρεις να τα φωτογραφήσεις. Έχει να κάνει τόσο με την εποχή, όσο και με την ώρα της ημέρας. Η τύχη μας χαμογέλασε όταν είχαμε την ευκαιρία να βρεθούμε κοντά σε ένα σμήνος μεγάλων πελεκάνων… το θέαμα ήταν εντυπωσιακότατο!!!
Για μια ακόμα φορά θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Νίκο για την παρέα και την ξενάγησή του.
