Για τελευταία διαδρομή κατά την παραμονή μας στον Έβρο αφήσαμε το βορειότερο τμήμα του νομού. Αφήσαμε τις Φέρες με προορισμό τις Καστανιές (80χλμ) και ειδικότερα τον ποταμό Άρδα. Η περιοχή είναι γνωστή από το φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα κάθε Ιούλιο και διαρκεί 6 ημέρες. Ο ποταμός ξεκινά από την Βουλγαρία, εισέρχεται στην Ελλάδα (κοντά στο χωριό Μηλέα) και καταλήγει στην Τουρκία, όπου ενώνεται με τον Meric (Έβρο).
Στις Καστανιές, που αποτελούν έναν από τους δύο τελωνιακούς σταθμούς με την Τουρκία στον Έβρο, ακολουθήσαμε την σήμανση «Άρδας - πέρασμα μέσω ποταμού» και Μαρασιά. Καταλήξαμε στο χώρο εκδηλώσεων του Φεστιβάλ, όπου φιλοξενείται –εκτός των άλλων- και μια καφετέρια. Απολαύσαμε τον καφέ μας με θέα τον όμορφο ποταμό. Το σημείο είναι γνωστό καθώς υπάρχει ο τσιμεντένιος «διάδρομος» που ενώνει τις όχθες του ποταμού. Το νερό περνά πάνω από αυτόν και όταν η ορμή του δεν είναι μεγάλη, είναι δυνατή η διέλευση. Η προσπάθεια να περάσουμε ήταν επιτυχής και το διασκεδάσαμε ιδιαιτέρως!
Από το σημείο ξεκινήσαμε μια όμορφη, χωρίς κίνηση επαρχιακή διαδρομή με κατεύθυνση το τριεθνές. Ο στενός δρόμος διέσχιζε καταπράσινα λιβάδια, που κάπου-κάπου διακόπτονταν από κατακίτρινα τμήματα. Περάσαμε το χωριό Καναδάς (7χλμ) και μετά τον Κριό (4χλμ), συνεχίσαμε σε μια ερημική διαδρομή για το ακριτικό χωριό Δίλοφος (5χλμ). Πριν φτάσουμε, η διαδρομή πρόσφερε εκπληκτική θέα των βουλγαρο-τουρκικών συνόρων και της βουλγαρικής πόλης Kapitan-Andreevo. Στο χωριό κάναμε μια στάση στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, που σηματοδοτεί το τέλος της σιδηροδρομικής γραμμής επί ελληνικού εδάφους.
Επιστρέψαμε προς το χωριό Κριός, για να συνεχίσουμε προς τα Δίκαια, το μεγαλοχώρι του δήμου. Η διαδρομή ήταν γραφική και όμορφη. Δυστυχώς, ο καιρός άρχισε να χαλάει, αναγκάζοντάς μας να φορέσουμε τα αδιάβροχα. Μετά τα Δίκαια ακολουθήσαμε τον εθνικό δρόμο που οδηγούσε στον συνοριακό σταθμό του Ορμενίου (14χλμ). Στις εγκαταστάσεις του τελωνείου παλαιότερα υπήρχε ένας χώρος ενημέρωσης για τα αξιοθέατα του Έβρου. Δυστυχώς στις μέρες μας έχει εγκαταλειφθεί! Ίσως οι υπεύθυνοι θα πρέπει να το ξανασκεφτούν, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί (κυρίως Βαλκάνιοι) που προτιμούν το Ορμένιο για να επισκεφτούν την χώρα μας.
Αφήσαμε το βορειότερο οδικό σημείο της χώρας μας και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Πετρωτά. Περίπου 6χλμ μετά τον συνοριακό σταθμό αφήσαμε τον εθνικό δίκτυο και ακολουθήσαμε το επαρχιακό δρόμο μέσα σε ένα εκπληκτικό σκηνικό. Μετά από 7χλμ. μπήκαμε βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία των Πετρωτών, όπου δεσπόζει το άγαλμα ενός χωρικού-μυλωνά. Το χωριό διαθέτει κυλινδρόμυλο, τον οποίο οι ντόπιοι έχουν μετατρέψει σε μουσειακό χώρο. Δυστυχώς ήταν κλειστός. Σε κοντινή απόσταση –αλλά με χωματόδρομο- η περιοχή φιλοξενεί έναν ανεμόμυλο και ένα φράγμα.
Συνεχίσαμε για τον Πεντάλοφο (8χλμ). Το φυσικό τοπίο ήταν εξίσου εντυπωσιακό. Ο δρόμος ήταν στενός και διέθετε αρκετές άνετες στροφές. Στο χωριό Καμάρα (8χλμ) ακολουθήσαμε την σήμανση για Ορεστιάδα και λίγο μετά συναντήσαμε την πινακίδα για Θεράπειο – Μηλέα. Περάσαμε δίπλα από το φράγμα και ο στενός δρόμος οδηγούσε σε ένα δεύτερο φράγμα, του ποταμού Άρδα, αφού νωρίτερα είχαμε διασχίσει το χωριό Θεράπειο (7χλμ.)
Οδηγήσαμε παραπλεύρως του ποταμού, διασχίζοντας για να καταλήξουμε στο μικρή ακριτική Μηλέα (3χλμ). Η διαδρομή σταματούσε στο χωριό που απείχε λιγότερο από 1000μ. από τα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα. Επιστρέψαμε προς το φράγμα και κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για καφέ. Περάσαμε τον Άρδα, μέσω της γέφυρας και κατευθυνθήκαμε προς το Κυπρίνο (5χλμ). Βρεθήκαμε στον κόμβο που οδηγούσε (αριστερά) στην Ορεστιάδα και (δεξιά) για Διδυμότειχο. Στρίψαμε δεξιά και λίγο παρακάτω συναντήσαμε την πινακίδα για Μικρή Δοξιπάρα (5χλμ). Ο χάρτης μας, αν και καινούργιος, είχε αρκετές ανακρίβειες και δεν απεικόνιζε την συγκεκριμένη διαδρομή.
Ακολουθήσαμε μια όμορφη διαδρομή μέσω τον χωριών Μικρή, Μεγάλη Δοξιπάρα (3χλμ), Χανδράς (4χλμ) για να καταλήξουμε στον Βάλτο (6χλμ). Στην περιοχή βρίσκεται μια σχετικά καινούργια, αξιόλογη αρχαιολογική ανασκαφή (περιοχή Χελιδώνας), που αξίζει να επισκεφτεί κανείς. Η ώρα ήταν 6μμ και ο χώρος ήταν κλειστός.
Συνεχίσαμε για Ορεστιάδα (20χλμ) σε μια μάλλον αδιάφορη πεδινή διαδρομή. Στην πόλη της Ορεστιάδας, παρά την καλή ρυμοτομία της, μας μπέρδεψε λίγο μέχρι να βρεθούμε στο δρόμο για Διδυμότειχο. Μετά από 9χλμ. συναντήσαμε στον κόμβο για Σοφικό. Οδηγήσαμε για 7χλμ σε μια όμορφη διαδρομή μέχρι που συναντήσαμε τον βυζαντινό πύργο του Πυθίου, που μαγνητίζει το βλέμμα του επισκέπτη. Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος –παρά την συννεφιά- δημιουργούσαν ένα εντυπωσιακό αισθητικό αποτέλεσμα! Πριν αφήσουμε το χωριό επισκεφτήκαμε τον παλιό ξύλινο σιδηροδρομικό σταθμό, που σε παρέπεμπε σε άλλες εποχές…
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, όταν πήραμε το δρόμο για Διδυμότειχο (7-8χλμ) και εν συνεχεία για Φέρες (65χλμ). Ολοκληρώσαμε έτσι την τελευταία μας διαδρομή κατά την παραμονή μας στον Έβρο. Πριν έρθω, η εντύπωση πως είχα ήταν πως η περιοχή ήταν επίπεδη χωρίς ενδιαφέρουσες διαδρομές. Μετά τις εκδρομές που πραγματοποιήσαμε, μπορώ -με σιγουριά- να πω ότι πέρα από το εθνικό δίκτυο Αλεξανδρούπολη – Ορεστιάδα, ο Έβρος διαθέτει πολλές όμορφες και σκηνικές επαρχιακές διαδρομές. Τα αξιοθέατα είναι πολλά και κάθε γωνιά κρύβει ομορφιές που συνδυάζουν διαφορετικές κουλτούρες. Το σίγουρο είναι πως θα ξαναεπισκεφτώ την περιοχή στο μέλλον…
