Ο ύπνος στο μοναστήρι, αν και ολιγόωρος, ήταν πολύ «χορταστικός»! Μόλις ξύπνησα, κάποιοι είχαν ήδη σηκωθεί. Έριξα μια ματιά από το παράθυρο του κοιτώνα. Μπροστά απλωνόταν το πυκνό δάσος με τις οξιές και τα πλατάνια. Πραγματικά, το τοπίο και η ησυχία, που επικρατούσε, σε ηρεμούσε…
Κατά τις 8.30πμ. είχαμε όλοι σηκωθεί και πίναμε καφέ μαζί με τον πάτερ-Σεραφείμ. Κάποια στιγμή επικοινωνήσαμε με τον Σάκη, που είχε ξεκινήσει νωρίς από Αθήνα, και τους Γιώργο Ρ., Μαρία Ρ. Μανώλη Μ. και Ηρώ Μ. Με τα παιδιά δώσαμε ραντεβού στην Αετιά, που θα σταματούσαμε για φαγητό. Μετά θα συνεχίζαμε όλοι μαζί για την υπόλοιπη διαδρομή της ημέρας. Σκοπός μας ήταν να επισκεφτούμε τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου και να διανυκτερεύσουμε υπαίθρια κάπου.
Κατά τις 9.30πμ. μαζέψαμε τα πράγματά μας και ετοιμαστήκαμε προς αναχώρηση. Πριν όμως από αυτό, επισκεφτήκαμε τον ιερό ναό της Αγίας Τριάδας που φιλοξενείται στον χώρο του μοναστηριού. Το εσωτερικό της εντυπωσιακής πέτρινης εκκλησίας, είναι ένας πραγματικός θησαυρός! Διαθέτει ένα θαυμάσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο και υπέροχες τοιχογραφίες. Διακοσμήθηκε με λιθανάγλυφα του Μίλιου Ζουπανιώτη, ενώ το 1802 ο ζωγράφος Μιχαήλ φιλοτέχνησε τις αγιογραφίες. Τα τελευταία χρόνια, και μετά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του πάτερ-Σεραφείμ, πραγματοποιήθηκε η συντήρησή τους.
Ήρθε η ώρα της αναχώρησης. Χαιρετίσαμε τον φιλόξενο ιερομόναχο για τη μοναδική φιλοξενία του και του υποσχεθήκαμε πως θα τον ξαναεπισκεφτούμε σύντομα. Για όσους από εμάς ήταν η πρώτη φορά που διανυκτερεύαμε στο μοναστήρι, η εμπειρία ήταν ανεπανάληπτη!
Ο Σάκης Α. μας πρότεινε να ακολουθήσουμε μια σχετικά ορεινή διαδρομή (35χλμ.) προκειμένου να φτάσουμε στην διασταύρωση της εθνικής οδού Κοζάνης-Ιωαννίνων (κοντά στο Τσοτύλι). Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρότασή του ήταν επιτυχημένη, καθώς είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε μέσα από μια όμορφη περιοχή που σε πολλά σημεία της μας πρόσφερε θαυμάσια πανοραμική θέα!!! Κάπου εκεί ήταν που αποχαιρετίσαμε τον Αχιλλέα. Έπρεπε να επιστρέψει στην Θεσσαλονίκη εξαιτίας οικογενειακών υποχρεώσεων.
Μόλις βρεθήκαμε στον κόμβο του Ε.Ο. Κοζάνης-Ιωαννίνων στρίψαμε αριστερά. Μετά από 6-7χλμ. στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση Λούβρα - Κριμήνι - Κορυφή. Αν και είχαμε επισκεφτεί στην συγκεκριμένη περιοχή την προηγούμενη μέρα, ο Σάκης Α. ήθελε, οι νέοι φίλοι της παρέα μας, να πάρουν μια γεύση της περιοχής του Βοΐου. Ο δρόμος διέσχιζε μια κατάφυτη περιοχή με υψόμετρο κοντά στα 1000μ.
Μετά από περίπου 25χλμ. βρεθήκαμε πάλι στο Ε.Ο. Κοζάνης-Ιωαννίνων. Αυτή την φορά στρίψαμε αριστερά με δυτική κατεύθυνση (προς Γιάννενα). Επόμενος προορισμός μας ήταν ο Πεντάλοφος. Το γνωστό κεφαλοχώρι που είναι διάσημο εξαιτίας της σχολής «μαστόρων της πέτρας», γεγονός που γίνεται αμέσως αντιληπτό με το που αντικρίζεις το μέρος. Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση και στην συνέχεια οδηγήσαμε δυτικότερα προς Επταχώρι (17χλμ.)
Η διαδρομή μέχρι το Επταχώρι ήταν εντυπωσιακή! Διέσχιζε εκτάσεις με ψηλά έλατα, ενώ στο βάθος του ορίζοντα φαίνονταν οι κορυφές των κοντινών βουνών. Ο δρόμος είχε αρκετές άνετες στροφές που έκαναν την οδήγησή μας απολαυστική! Χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στην κεντρική πλατεία του Επταχωρίου. Μια πέτρινη βρύση με τρεχούμενο κρύο νερό και ένα καφενείο σηματοδοτούσε την «καρδιά» του. Συναντήσαμε μια παρέα μοτοσικλετιστών που είχαν βγει για την Κυριακάτικη βόλτα τους.
Επιστρέψαμε 2-3 χλμ. όπου βρισκόταν ο κόμβος για Δοτσικό. Προσφάτως, ο συγκεκριμένος δρόμος ασφαλτοστρώθηκε. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ορεινό τοπίο, μας έκανε να μην θέλουμε να τελειώσει η διαδρομή των 20χλμ. Η θέα ήταν μαγευτική!
Στο ορεινό Δοτσικό (υψόμετρο: 1060μ.) σταματήσαμε για ένα καφεδάκι στο καφενείο «ο Πλάτανος» στην μικρή κεντρική πλατεία του χωριού. Ιδιοκτήτης του ήταν ένας φίλος του Σάκη Α. και του Μίμη. Το χωριό διαθέτει όμορφα πέτρινα σπίτια, πηγές με τρεχούμενο δροσερό νερό, πλατάνια και ένα τοξωτό πέτρινο γεφύρι. Ο Σάκης Α. μας εκμυστηρεύτηκε πως το συγκεκριμένο μέρος ήταν από τα πιο αγαπημένα του!... και δεν είχε άδικο!!!
Η ώρα περνούσε και η υπόλοιπη παρέα μας περίμενε στην ταβέρνα του Αποστόλη, κοντά στο χωριό Αετιά. Είχε έρθει η ώρα της αναχώρησης. Η πιο κοντινή διαδρομή, προκειμένου να προσεγγίσουμε το ορεινό οδικό δίκτυο Σαμαρίνας – Φιλιππαίων, ήταν ο χωματόδρομος (4-5χλμ.) που σκαρφάλωνε στις πλαγιές του βουνού Σκούρτζα. Τα παιδιά από το καφενείο μας ενημέρωσαν πως η διαδρομή ήταν σχετικά βατή και πως -με λίγη προσοχή- θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα. Όντως και έτσι ήταν…
Μόλις τελείωσε ο χωματόδρομος, στρίψαμε αριστερά και κατεύθυνση Φιλιππαίοι – Αετιά. Στο σημείο εκείνο η βλάστηση αποτελούνται από χλόη, που λόγω εποχής είχε κιτρινίσει. Το γεγονός αυτό μαρτυρούσε πως πλέον κινούμασταν σε αρκετά μεγάλο υψόμετρο! Η πανοραμική θέα που πρόσφερε η διαδρομή ήταν μοναδική!!! Όσο προχωρούσαμε η βλάστηση αυξανόταν αποτελούμενη –κυρίως- από έλατα…
Μετά από 30χλμ. συναντήσαμε την ταβέρνα του φίλου Αποστόλη. Τα παιδιά βρίσκονταν εκεί και ήδη είχαν αρχίσει τα τσίπουρα! Ο Σάκης, ο Γιώργος Ρ. και η Μαρία Ρ., ο Μανόλης Μ. και η Ηρώ προστέθηκαν στην παρέα! Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας μας είχε ετοιμάσει φρέσκα κρέατα. Καθίσαμε σε ένα μεγάλο τραπέζι αρχίζοντας τις προπόσεις για καλή συνέχεια της εκδρομής!
Κατά τις 4μμ. αναχωρήσαμε όλοι μαζί για τον βασικό προορισμό του ταξιδιού μας: τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου και ειδικότερα την κοιλάδα Βάλια Κάλντα. Ο Γιώργος Ρ. ανέλαβε να μας ξεναγήσει στην περιοχή. Την γνωρίζει καλά εξαιτίας της δουλειάς του, καθώς ασχολείται με αναρρίχηση, πεζοπορίες, κτλ.
Οδηγήσαμε, λοιπόν, σε μια διαδρομή (περίπου 40χλμ.) με αρκετή βλάστηση αποτελούμενη –κυρίως- από έλατα, πεύκα, οξιές και ενός σπάνιου είδους πεύκου, το «ρόμπολο». Η κίνηση ήταν ελάχιστη. Ο δρόμος ήταν σε καλή κατάσταση, διαθέτοντας αρκετές άνετες στροφές. Όσο προχωρούσαμε ανεβαίναμε υψομετρικά. Γύρω μας υψώνονταν οι κορυφές βουνών. Βρισκόμασταν στην γοητευτική Πίνδο!!! Κάναμε κάποιες στάσεις για φωτογραφίες και ο Γιώργος Ρ. μας είπε εξήγησε κάποια πράγματα για την περιοχή.
Κάναμε μια μικρή στάση για έναν γρήγορο καφέ στο ορεινό χωριό Περιβόλι. Αποτελεί το τελευταίο χωριό πριν τον εθνικό δρυμό. Εκεί αποφασίστηκε το σχέδιο για το υπόλοιπο κομμάτι της εκδρομής: θα μπαίναμε στον δρυμό μέχρι ενός σημείου και μετά θα διανυκτερεύαμε κάπου στην Βοβούσα. Έτσι κι έγινε…
Αφήσαμε το Περιβόλι και μετά από περίπου 10χλμ., συναντήσαμε την πινακίδα για «Εθνικό δρυμό». Από εκεί ξεκινούσε ένας βατός χωματόδρομος (10χλμ.) που οδηγούσε στην αρχή του «πυρήνα» της Βάλια Κάλντα. Το τμήμα αυτό της οροσειράς της Πίνδου αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους Εθνικούς Δρυμούς μας. Περιλαμβάνει το Αρκουδορέμα, τα βουνά Λύγκος - Μαυροβούνι (Φλέγκα-2.159μ) μέχρι τις κορυφές του βουνού Αυγό (2.177μ) και την κοιλάδα της «Βάλια Κάλντα» (βλάχικη λέξη, σημαίνει: «Ζεστή κοιλάδα»). Ονομάζεται έτσι γιατί εμφανίζει σημαντικές θερμοκρασιακές διακυμάνσεις στη διάρκεια του 24ώρου, με πολύ υψηλές θερμοκρασίες κατά την διάρκεια της ημέρας χωρίς νέφωση και πολύ χαμηλές κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Η «καρδιά» της Βάλια Κάλντα ονομάζεται και «πυρήνας». Καλύπτεται από πυκνά δάση «Μαύρης-Λευκόδερμης» πεύκης και οξιάς. Αποτελεί δε καταφύγιο για πολλά είδη πουλιών, ανάμεσα στα οποία είναι και ορισμένα σπάνια αρπακτικά (γύπας- βασιλαετός) και μεγάλα θηλαστικά (αρκούδα – αγριόγιδο- ζαρκάδι) που έχουν εξαφανισθεί απ’ τις περισσότερες περιοχές της χώρας. Ολόκληρη η περιοχή αποτελεί, ίσως, τον πιο σημαντικό βιότοπο της χώρας μας για την καφετιά αρκούδα.
Η πρόσβαση, μέχρι τα όρια του πυρήνα, είναι σχετικά βατή. Από εκεί και πέρα απαιτείται 4Χ4 όχημα ή μηχανές enduro. Πέρα από αυτό, χρειάζεται οδηγός που να γνωρίζει την περιοχή. Εμείς δεν διαθέταμε τα κατάλληλα οχήματα, αλλά και εξοπλισμό, για να διανυκτερεύσουμε εκεί. Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο (Περιβόλι-Βοβούσα) και συνεχίσαμε δυτικά προς Βοβούσα.
Μετά 2-3χλμ. η ελικοειδής διαδρομή διέσχιζε μια κατάφυτη από πλατάνια και έλατα περιοχή. Η βλάστηση σε αυτό το κομμάτι ήταν τόσο έντονη που -εξαιτίας της ώρας- σε πολλά σημεία δεν έφτασε το φως του ήλιου! Αφού διανύσαμε περίπου 15χλμ. μας υποδέχτηκε η γραφική Βοβούσα με τα πέτρινα σπίτια και το χαρακτηριστικό τοξωτό πέτρινο γεφύρι. Οι κάτοικοι ελάχιστοι. Η κεντρική πλακόστρωτη πλατεία διαθέτει ένα παραδοσιακό καφενείο. Επειδή όμως είχε αρχίσει να σουρουπώνει, δεν σταματήσαμε. Προτιμήσαμε να συνεχίσουμε την πορεία, ώστε να καταλήξουμε σε ένα ξέφωτο 2-3χλμ. μετά το χωριό. Βρισκόταν κοντά στο καταφύγιο. Ο Γιώργος Ρ. και Σάκης Α. είχαν ξαναεπισκεφτεί τη περιοχή και γνώριζαν την συγκεκριμένη τοποθεσία. Νομίζω πως η πρότασή τους, ήταν καταλληλότερη!
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις και με πολύ χαβαλέ, αρχίσαμε να στήνουμε τα αντίσκηνα στο ξέφωτο. Γύρω μας ήταν έλατα, ενώ σε κοντινή απόσταση ακούγονταν τα ορμητικά νερά του Αρκουδορέματος. Αν και βρισκόμασταν σε κοντινή απόσταση (100-200μ.) από τον κεντρικό δρόμο και από μια ταβέρνα, σου δημιουργούταν η αίσθηση πως ήσουν αποκομμένος από κάθε είδους πολιτισμό!
Μόλις ετοιμάσαμε τις σκηνές μας, μαζέψαμε ξύλα και ετοιμάσαμε έναν χώρο ώστε να ανάψουμε φωτιά. Είχε πλέον νυχτώσει, αλλά με μεγάλη χαρά διαπιστώσαμε πως είχε πανσέληνο!!! Σε λίγη ώρα -όταν «σηκώθηκε» το φεγγάρι- όλα φωτίστηκαν!!! Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Ούτε να το είχαμε παραγγείλει…
Από την ταβέρνα του Αποστόλη, είχαμε πάρει κρέας για να ψήσουμε, ενώ από την γειτονική ταβέρνα προμηθευτήκαμε μερικές ρετσίνες. Εξοπλισμό για ψήσιμο δεν διαθέταμε, οπότε και χρησιμοποιήσαμε μια πέτρινη πλάκα (που αφθονούν στην περιοχή). Ο Γιώργος Ρ. ανέλαβε χρέη μάγειρα και τα κατάφερε μια χαρά!!! Η ώρα περνούσε ευχάριστα με κουβέντα και πειράγματα! Κάποια στιγμή στην παρέα μας προστέθηκαν ο Τζόνυ, ο Βάιος και ο Βασίλης, μοτοσικλετιστές από Τρίκαλα και Λάρισα. Είχαν έρθει με off-road μηχανές προκειμένου να επισκεφτούν τον δρυμό.
Αργά το βράδυ αρχίσαμε σιγά-σιγά να μπαίνουμε στις σκηνές. Ήταν μια εκπληκτική εκδρομή! Στο 100% περίπου η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν ενδιαφέρουσα και μάταια προσπαθούσα να θυμηθώ κάποιο μονότονο τμήμα της! Οι ομορφιές της περιοχής ήταν ανεπανάληπτες, δίνοντάς μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε «πραγματική» φύση!
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά από τις motodiadromes και ειδικότερα στον Σάκη Α. και τον Μίμη για την υπέροχη φιλοξενία τους, για τις όμορφες στιγμές που χάρισαν και τα εκπληκτικά μέρη που ανακαλύψαμε μαζί τους!!! Ευχαριστούμε τους φίλους Γιώργο Ρ., Μαρία Ρ., Μανώλη Μ. και Ηρώ Μ. για την υπέροχη παρέα και την ξενάγηση! Να είστε όλοι καλά και να έχουμε καλούς δρόμους!!!
