Με την ευκαιρία των εκδηλώσεων του πολιτιστικού οργανισμού "Οι Δρόμοι της Ελιάς", πραγματοποιήσαμε μια εκδρομή στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας - Φωκίδας. Στην εκδρομή αυτή συμμετείχαν, για πρώτη φορά, 2 νέα μέλη της λέσχης μας, ο Νικολάϊ με το Suzuki V-Strom 650 και ο Δημήτρης με το Yamaha TDM 900. Αφού ήπιαμε ένα καφεδάκι στο Camping "Δελφοί" (4χλμ. από τους Δελφούς), όπου και διανυκτερεύσαμε ξεκινήσαμε για το Γαλαξίδι που απείχε γύρω στα 25χλμ.
Ο δρόμος μέχρι τον ελαιώνα της Άμφισσας κατηφορικός με καλής ποιότητας οδόστρωμα και αρκετές στροφές που δεν σε δυσκολεύουν. Η θέα πανοραμική, ενώ από ψηλά μπορούσες να δεις την Ιτέα. Φτάνοντας στην Ιτέα, στρίψαμε δεξιά, ακολουθώντας την παραθαλάσσια διαδρομή. Ο δρόμος ήταν στενότερος αλλά με καλής ποιότητας οδόστρωμα. Μόλις μπήκαμε στο όμορφο και γραφικό Γαλαξίδι ακολουθήσαμε τις πινακίδες για "παραλία" και βρεθήκαμε στο μικρό λιμανάκι στο οποίο υπάρχουν οι καφετέριες και ταβέρνες. Ακριβώς απέναντι υπάρχει ένας στενός δρόμος, που ακολουθεί την ακτογραμμή ανάμεσα από πεύκα. Τον ακολουθήσαμε μέχρι που βρεθήκαμε σε αδιέξοδο όπου υπήρχε η είσοδος της σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων. Αξίζει πάντως τον κόπο να κάνετε την βόλτα μέχρι εκεί -που δεν είναι πάνω από 2-3χλμ - και να επιστρέψετε στο Γαλαξίδι.
Εν συνεχεία αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την περιοχή των Αντικύρων. Επιστρέψαμε, λοιπόν, από τον ίδιο δρόμο στην Ιτέα και ακολουθήσαμε τον δρόμο για Κίρρα και Δεσφίνα. Λίγο μετά τον κόμβο της Κίρρα, η διαδρομή ήταν εντυπωσιακή. Ανηφορική με αρκετές στροφές ανεβήκαμε υψόμετρο ενώ απολαμβάναμε την υπέροχη θέα του Κορινθιακού Κόλπου ενώ μπορούσαμε να δούμε πολλές από τα παραθαλάσσια χωριά και κωμοπόλεις της Β. Πελοποννήσου. Η βλάστηση περιοριζόταν μόνο σε πουρνάρια. Προχωρήσαμε και από ένα σημείο και μετά η παραθαλάσσια διαδρομή άρχισε να μπαίνει προς την ενδοχώρα. Λίγο πριν την Δεσφίνα το τοπίο ήταν καταπληκτικό. Στην περιοχή υπάρχει ένα οροπέδιο, με υπέροχους κίτρινους και πράσινους χρωματιστούς από τα λουλούδια που σου έδιναν την εντύπωση ενός απέραντου χαλιού!!! Σταματήσαμε να απολαύσουμε το μέρος, στο οποίο - όπως ενημερωθήκαμε από έναν ντόπιο μοτοσικλετιστή - τα τελευταία χρόνια γίνονται αγώνες motocross.
Συνεχίζοντας το τοπίο άρχισε να αλλάζει και να μειώνεται η βλάστηση. Μόλις περάσαμε τον κόμβο που οδηγούσε σε Αράχωβα και Αθήνα, κατηφορίσαμε και συναντήσαμε τα Αντίκυρα. Πρόκειται για ένα παραθαλάσσιο χωριό, χωρίς ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Σκεφτήκαμε να σταματήσουμε για φαγητό αλλά δεν μας τράβηξε το ενδιαφέρον κάτι. Εκείνο που μας το τράβηξε ήταν ο φάρος των Αντικύρων, που είναι πέτρινος με χάλκινη σκεπή. Μας φάνηκε περίεργο ένας τόσο προσεγμένος φάρος για ένα τέτοιο χωριό... Ρωτώντας κάποια ντόπια για ένα αξιόλογο μέρος για φαγητό, μας υπέδειξαν τον Στενό, που βρίσκεται μόλις 1 χλμ. Δυστυχώς όμως λόγω εποχή ήταν τα πάντα κλειστά. Φαντάζομαι πως το καλοκαίρι, το συγκεκριμένο μέρος θα μαζεύει αρκετό κόσμο.
Επιστρέψαμε στα Αντίκυρα και από εκεί συνεχίσαμε ανατολικά, ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί στα Άσπρα Σπίτια. Ένα πραγματικά ιδιόμορφο χωριό καθώς όλα τα σπίτια ήταν άσπρα και είχαν την ίδια αρχιτεκτονική που θύμιζε οικοδομικό τετράγωνο μιας μεγαλούπολης. Οι δρόμοι ήταν κάθετοι μεταξύ τους και όλοι είχαν όνομα. Στο κέντρο του χωριού υψωνόταν μια πολυώροφη πολυκατοικία που μας τράβηξε το ενδιαφέρον αλλά μας προξένησε και εντύπωση! Όλα αυτά καλύπτονταν από μια απέραντη ερημιά και ησυχία. Όπως, μάθαμε αργότερα, ο συγκεκριμένος οικισμός δημιουργήθηκε στο να φιλοξενήσει τους υπαλλήλους του εργοστασίου εξόρυξης βωξίτη που βρίσκεται 3-4χλμ. κοντά στο χωριό Άγιος Νικόλαος. Μια γαλλική εταιρία κατασκεύασε τον οικισμό και έφερε εργάτες από όλη την Ελλάδα.
Πήραμε την κατεύθυνση για το εργοστάσιο και φτάσαμε στο χωριό Άγιο Νικόλαο, όπου και ο δρόμος από εκεί και πέρα γίνεται χωματόδρομος. Επιστρέψαμε στα Άσπρα Σπίτια και στον κόμβο που βρίσκεται στην έξοδό του, βρίσκεται ο κόμβος για Δίστομο. Ακολουθώντας μια σχετικά όμορφη διαδρομή απομακρυνόμενοι από την θάλασσα και ανεβαίνοντας υψομετρικά, φτάσαμε στο μεγαλοχώρι του Διστόμου. Μέσα από τα στενά δρομάκια του, φτάσαμε στην κεντρική πλατεία που φιλοξενεί τις καφετέριες κάτω από την σκιά ενός πελώριου πλατάνου. Επειδή το στομάχι μας είχε αρχίσει, ήδη, να διαμαρτύρεται ρωτήσαμε και μας έστειλαν στην ταβέρνα του κυρ-Οδυσσέα που βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί προς Αράχωβα. Κάτω από τα μικρά πλατάνια που υπάρχουν στην αυλή της ταβέρνας, απολαύσαμε τους γευστικούς μεζέδες ενώ λίγο μετά ήρθε και ένα ζευγάρι με μια BMW 650 από την Αθήνα με τους οποίους είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε μερικές κουβέντες.
Όπως μάθαμε στο χωριό υπάρχει ένα μαυσωλείο με τα οστά από τον πόλεμο με τους Γερμανούς και ένα λαογραφικό μουσείο με πολλά εκθέματα της περιοχής. Η ώρα πλησίαζε τις 5μμ. Οπότε και αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε για Δελφούς που απείχαν γύρω 35χλμ. Μετά το χωριό και αφού διανύσαμε περίπου 10χλμ. βρεθήκαμε στο κεντρικό δρόμο Λιβαδειάς - Αράχωβας, μια όμορφη και γραφική διαδρομή που μας έκανε να μην καταλάβουμε για το πότε φτάσαμε στους Δελφούς. Πριν επιστρέψουμε στο camping, σταματήσαμε για έναν καφέ σε μια καφετέρια με πανοραμική θέα, που βρίσκεται στην έξοδο των Δελφών. Σαν προτείνουμε την περιοχή για μονοήμερες -και όχι- αποδράσεις. Μπορεί να μην υπάρχει η πλούσια βλάστηση άλλων περιοχών της Ελλάδας, παρόλα αυτά συνδυάζει βουνό και θάλασσα, μέσα από υπέροχες διαδρομές με καλής ποιότητας οδόστρωμα σε γενικές γραμμές...