Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά, ευκαιρία για εξορμήσεις και νέες ταξιδιωτικές ώρες απόλαυσης τοπίου και οδήγησης. Προορισμός αυτή τη φορά η θεσσαλική γη.Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε στις 07/07/07 έως 09/07/07.
Ξεκινήσαμε Σάββατο πρωί .Βγαίνοντας από τα Γιάννενα αρχίζεις να ανεβαίνεις σιγά-σιγά το Μιτσικέλι.Ο δρόμος ακολουθεί περιμετρικά τη λίμνη(Παμβώτιδα).Από τη μια πλευρά έχεις το βουνό, με τα πεύκα να φτάνουν μέχρι το δρόμο και από την άλλη απλώνεται στα ποδιά σου η πόλη, η λίμνη, το νησάκι. Ο συνδυασμός των χρωμάτων αυτή την εποχή σε μαγεύει. Το οδόστρωμα, μέχρι το χωριό Μαζια, είναι καλό, όχι το καλύτερο, με απαλές στροφές. Περνώντας τη Μαζια μέχρι το Περιστέρι, απόσταση περίπου 20 χλμ. οδεύοντας προς Μέτσοβο, αυτή τη φορά τη διαδρομή θα τη χαρακτήριζα ως ο εφιάλτης του μοτοσικλετιστή. Η άσφαλτος παντού γυαλίζει. Λόγω της Εγνατίας κατά μήκος υπάρχουν συνεχώς εργοτάξια. Χώμα και σκόνη καλύπτουν σαν φιλμ όλο το δρόμο. Λάδια, πίσσες και ξερά κομμάτια τσιμέντου οπουδήποτε. Και οι δυο λωρίδες έχουν καθίσει από το βάρος των φορτηγών. Επίσης ο δρόμος αυτός είναι τουλάχιστον εθνικό δίκτυο και χρησιμοποιείται από φορτηγά διεθνών μεταφορών. Καθώς επίσης και όσους από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας θέλουν να φτάσουν Θεσσαλονίκη, κυρίως αδειούχοι ξένοι μετανάστες, οι οποίοι κινούνται σε κομβόι δέκα-δεκαπέντε αυτοκινήτων, που προκειμένου να κρατήσουν τη συνοχή τους, είτε προσπερνούν επικίνδυνα όλοι μαζί, είτε στην καλύτερη δεν σου δίνουν χώρο να προσπεράσεις. Σε πολλά σημεία το πλάτος είναι τόσο, που πρέπει να συνεννοηθείς πρώτα με τον απέναντι, αρκετές στροφές φουρκέτες με ανάποδη κλήση.
Αυτά μέχρι το Περιστέρι. Από εκεί έχει δοθεί ένα τμήμα της Εγνατίας, 11χλμ,μεχρι το Μέτσοβο. Περάσαμε το Μέτσοβο και σταματήσαμε για καφέ στον Προφήτη Ηλία, 3χλμ μετά. Εδώ το χειμώνα υπάρχουν σχολές σκι, snowboard ,το δε καλοκαίρι μπορείς να κανείς ιππασία.
Αφού απολαύσαμε τοπίο και καφέ συνεχίσαμε για πιο πέρα. Μέχρι τη διασταύρωση για Μηλιά η κίνηση είναι έντονη. Από κει έως Καλαμπάκα ανακαλύπτεις μια παιδική χαρα’’60 περίπου χλμ. Σε πολλά τμήματα έχουν ρίξει καινούργια, μαύρη, κατάμαυρη άσφαλτο και οπού υπάρχει ακόμη η παλιά, δεν είναι λεία. Καλά κρατήματα και στρίψιμο όσο έχεις διάθεση. Για μεγάλο διάστημα κινείσαι μόνος ανάμεσα σε πεύκα, έλατα και άλλη δασική βλάστηση. Πολλές γωνιές να ξεκουράσεις το μάτι και να ικανοποιήσεις τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες. Σταματήσαμε στον αυχένα της Κατάρας, υψόμετρο 1690μ, για τις απαραίτητες φωτογραφίες. Από την απέναντι πλευρά ξεπετάγονται λοφίσκοι καταπράσινοι και στο βάθος βλέπεις την τεχνίτη λίμνη του Αώου. Συνεχίζοντας αρχίζεις να κατεβαίνεις. Διασχίζεις χωριουδάκια από μέσα. Το τοπίο εναλλάσσεται από πεύκο κλπ. σε πλατάνια. Άγρια ίσως ομορφιά αλλά παραδόξως νοιώθεις ταυτόχρονα μια ηρεμία.
Ο δρόμος μας οδήγησε στη γέφυρα Μουργκανη. Εδώ έχει πάντα μπλόκο. Είμαστε από αρκετή ώρα στο νομό Τρικάλων. Ακολουθεί μια ευθεία ανάμεσα σε πλατάνια με παχύ ίσκιο, που καλύπτει ευχάριστα το δρόμο. Μεγάλες ευθείες, γλυκές στροφές, καλό οδόστρωμα μέχρι την Καλαμπάκα. Εκεί στρίψαμε αριστερά,προς Καστράκι, για να φτάσουμε στα Μετέωρα.
Η διαδρομή είναι ανηφορική, η βλάστηση έντονη, πολύ ευχάριστες στροφές, οδόστρωμα σχεδόν άψογο. Σιγά-σιγά εμφανίζονται οι τεράστιοι βράχοι. Φαίνονται ξεκομμένοι από το υπόλοιπο τοπίο. Σαν κάποιος να τους έβαλε πρόσθετα. Παρατηρώντας τα μοναστήρια στις κορυφές των βράχων σου δημιουργείται ταυτόχρονα δέος, θαυμασμός και απορία. Η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Για να φτάσεις στους προαύλιους χώρους των μοναστηριών πρέπει να παρακάμψεις στα διάφορα σημεία. Στο μόνο μοναστήρι που σε οδηγεί ο κεντρικός δρόμος είναι του Αγίου Στεφάνου. Εκεί σταματήσαμε. Τουλάχιστον 40 τουριστικά λεωφορεία , ο κόσμος πολύς. Από το πάρκινγκ της μονής έχεις θέα όλο τον κάμπο της Καλαμπάκας και ο δρόμος για τα Τρίκαλα φαίνεται σαν απόλυτη ευθεία. Το ηλιοβασίλεμα από το συγκεκριμένο σημείο είναι μαγευτικό. Το μάτι δεν βρίσκει τέλος. Έχει αρχίσει ο κάμπος. Αφού ανασυγκροτήσαμε δυνάμεις,ξεκινήσαμε. Επόμενος σταθμός η Λάρισα.
Ο δρόμος από Καλαμπάκα για Λάρισα δεν προσφέρει κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση. Μια τεραστία ευθεία σε οδηγεί στα Τρίκαλα. Στρίψαμε αριστερά για να μην περάσουμε από μέσα από την πόλη. Το σκηνικό το ίδιο. Ευθείες, ευθείες, ευθείες. Σε πολλά τμήματα έχουν κάνει διαπλάτυνση του δρόμου και σε αλλά κάνουν τώρα. Έχεις την ευκαιρία για πιο γρήγορη οδήγηση. Το οδόστρωμα είναι αρκετά καλό.
Φτάσαμε κατά τις 12.30μμ στη Λάρισα. Λόγω συγγενικών δεσμών θα μέναμε εκεί τις επόμενες δυο μέρες. Μέσα Ιουλίου η Λάρισα είναι τουλάχιστον βασανιστική. Η ζέστη πολλή και ανυπόφορη. Το απόγευμα αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τα Μεσαγγαλα προκειμένου να κάνουμε μπάνιο. Η περιοχή βρίσκεται 50 χλμ περίπου ΒΑ της Λάρισας. Για να φτάσεις ακολουθείς την εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης, περνώντας από την κοιλάδα των Τεμπών. Στα Τέμπη λόγω της στενότητας του δρόμου και των στροφών δημιουργήθηκε μποτιλιάρισμα. Με τη μότο δεν είχαμε πρόβλημα, αντίθετο ρεύμα και φεύγεις. Η παραλία όπου καθίσαμε, λέγεται Καστρί Λουτρό. Οργανωμένη παραλία, με πολλά cafe κατά μήκος, ομπρέλες , ξαπλώστρες, χωρίς χρέωση, προσφορά των καταστημάτων και το καλύτερο ,ο καφές σου έρχεται στην παραλία. Μετά από αυτό τι άλλο να ζητήσεις. Κάτω έχει ψιλή άμμο. Παρόλο που όταν φτάσαμε φυσούσε λίγο και είχε ελαφρώς κύμα , τα νερά ήταν πολύ ζεστά και αρκετά ρηχά.
Την επόμενη προορισμός μας ήταν οι περιοχές Αγιόκαμπος και Βελήκα, ανατολικά της Λάρισας. Η απόσταση είναι 55 χλμ περίπου. Σ’αυτή τη διαδρομή το μποτιλιάρισμα άρχισε μέσα από τη Λάρισα. 55χλμ. τα αυτοκίνητα σχεδόν ακινητοποιημένα. Ο δρόμος είναι καινούριος με αρκετές ευθείες και απαλές στροφές. Το τοπίο, όταν αφήνεις πίσω τον κάμπο, αρχίζει και γλυκαίνει. Η περιοχή έχει μεγάλη ανάπτυξη και υποδομή, κυρίως στον Αγιόκαμπο. Πολλά καφέ ,ταβέρνες ,εστιατόρια κατά μήκος της παραλίας. Μετά τη Βελήκα υπάρχει μια παραλία τα Λιμανάκια, οργανωμένη και από ότι μας είπαν μαζεύει πιο πολύ νέους, ξεφεύγοντας έτσι από τον οικογενειακό προσανατολισμό που έχει η υπόλοιπη περιοχή. Κάτω η αμμουδιά έχει πολύ ψιλό βότσαλο και βαθαίνει απότομα .Και εδώ το service των καταστημάτων φτάνει μέχρι την παραλία. Η επιστροφή ήταν ότι και ο πηγαιμός αλλά από την αντίθετη πλευρά. Ίδια γεύση. Ατέλειωτη ουρά.
Δευτέρα πρωί λοιπόν και είμαστε έτοιμοι για την επιστροφή, ψάχνοντας από τώρα τον επόμενο προορισμό.
