Για την 2η μέρα παραμονής μου στην Θεσσαλονίκη, ο Αχιλλέας μαζί με τον Νίκο Fts (Honda Transalp), κανόνισαν να με ξεναγήσουν στο ορεινό τμήμα της Χαλκιδικής και ειδικότερα στο όρος Χολομόντα. Όπως μου ανέφεραν πρόκειται για μια από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές των Θεσσαλονικιών μοτοσικλετιστών και όχι μόνο…
Η μέρα δεν προέβλεπε πολλά χιλιόμετρα, οπότε και ξεκινήσαμε κατά τις 11μμ. Ο καιρός ήταν πολύ καλός, κάνοντάς μας να νιώθουμε πως βρισκόμαστε στην άνοιξη πλέον… καιρός ήταν άλλωστε!!!
Ξεκινήσαμε λοιπόν, ακολουθώντας τον περιφερειακό δρόμο της συμπρωτεύουσας με κατεύθυνση για Χαλκιδική. Πλήθος εκδρομέων έκαναν το ίδιο με εμάς. Στο ύψος της Θέρμης αφήσαμε τον αυτοκινητόδρομο και, οδηγώντας στο επαρχιακό δίκτυο, περάσαμε μέσα από τα χωριά Λουτρά Θέρμης και Ραιδεστός. Λίγο πριν τα Βασιλικά, στρίψαμε αριστερά με σήμανση για «Περιστερά – Λιβάδι». Ο δρόμος σκαρφάλωνε σε μια ορεινή περιοχή που πρόσφερε μια εκπληκτική πανοραμική θέα της περιοχή. Κάναμε κάποιες στάσεις για να την απολαύσουμε, αλλά και να τραβήξουμε κάποιες φωτογραφίες.
Αρχικά, η βλάστηση δεν ήταν τόσο έντονη, αποτελούμενη κυρίως από χαμηλούς θάμνους… Μόλις φτάσαμε στην διασταύρωση για Περιστερά, στρίψαμε δεξιά για Λιβάδι. Οι θάμνοι αντικαταστάθηκαν από ψηλά δέντρα, κυρίως πλατάνια και άγριες καστανιές. Οδηγώντας σε μια όμορφη διαδρομή με άνετες στροφές βρεθήκαμε σε ένα όμορφο σημείο με ξύλινα παγκάκια και τρεχούμενο νερό. Ο Νίκος FTS μας είπε πως είναι από τα αγαπημένα του και συχνά το επισκέπτεται με φίλους. Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση, αναζητώντας κυρίως ευκαιρία για κουβέντα και πειράγματα!
Ξεκινήσαμε ακολουθώντας ανατολική πορεία διασχίζοντας κάποια μικρά χωριά όπως Πετροκέρασα & Γεροπλάτανος μέχρι που φτάσαμε στα Ριζά. Ο δρόμος ήταν καλός καθώς περνούσε μέσα από διάφορα όμορφα σημεία, μικρά λιβάδια αλλά και αγροτικές περιοχές.
Μετά τα Ριζά, ουσιαστικά μπαίναμε στον κύριο ορεινό όγκο του όρους Χολομόντα ή «Υψίζων όρος» όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Σε πολλούς είναι δημοφιλές γιατί κάποια σημεία του φιλοξενούν ειδικές διαδρομές ράλι. Το υψόμετρο φτάνει τα 1.165μ. Διαθέτει αρκετές διαδρομές ασφάλτινες αλλά και χωμάτινες. Εμείς ακολουθήσαμε μια ασφάλτινη ελικοειδή διαδρομή που περνούσε μέσα από δασώδεις εκτάσεις. Το τοπίο ήταν μαγευτικό, παρά το γεγονός ότι τα δέντρα δεν ήταν ανθισμένα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σταματήσαμε για να φωτογραφήσουμε αυτή την ομορφιά!
Συνεχίζοντας, προσεγγίσαμε τα 1000μ. υψόμετρο και βρεθήκαμε κοντά στο χωριό Ταξιάρχης. Εκεί βρίσκεται ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος (ονομασία: «Απολυμένη Πέτρα») που διαθέτει –εκτός των άλλων- και ένα όμορφο εστιατόριο-καφετέρια. Σταματήσαμε να απολαύσουμε ένα καφεδάκι.
Η ώρα περνούσε και έπρεπε να επιστρέψουμε στην Θεσσαλονίκη. Ακολουθώντας έναν φιδίσιο δρόμο –στο ίδιο σκηνικό με τον προηγούμενο- συναντήσαμε την διασταύρωση Παλαιοκάστρου, που σηματοδοτούσε το τέλος των εντυπωσιακών διαδρομών του Χολομόντα. Από εκεί και πέρα οδηγώντας το επαρχιακό οδικό δίκτυο, διασχίσαμε τα Λουτρά Θέρμης και συναντήσαμε τον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης.
Μια ακόμα όμορφη εκδρομή έφτανε στο τέλος της. Για μια ακόμα φορά συνειδητοποίησα πόσες όμορφες διαδρομές «κρύβει» η Ελλάδα συνδυάζοντας όμορφα και διαφορετικά τοπία. Από εμάς εξαρτάται να τα ανακαλύψουμε… Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους φίλους Θεσσαλονικείς για την φιλοξενία τους και την ξενάγησή τους…
