Στην πρώτη εξόρμησή μας, το φετινό καλοκαίρι, βρεθήκαμε στην Κρήτη... όμως για έναν «ιδιαίτερο» λόγο: τον γάμο του Mihai και της Cristina. Τα παιδιά, μετά την επίσκεψή τους στην Κρήτη και την καταπληκτική φιλοξενία του Στέλιου, μαγεύτηκαν τόσο που αποφάσισαν να παντρευτούν «αλά ελληνικά»!!! Το πρώτο σαββατοκύριακο του Ιούλη, 26 «μηχανόβιοι» με 12 μοτοσικλέτες, από Ελλάδα και Ρουμανία, βρεθήκαμε για να τιμήσουμε το ζευγάρι στην όμορφη στιγμή τους!
Ο σκοπός του προαναφερθέντος προλόγου ήταν για να λυθούν τυχόν απορίες για το πως βρεθήκαμε να εξορμούμε 11 μοτοσικλέτες από 2 διαφορετικές χώρες στην Κρήτη.
Ο Στέλιος, ως γνήσιος Κρητικός και γνώστης του νησιού του, την επόμενη μέρα του γάμου, μας πρότεινε να κάνουμε μια από τις αγαπημένες του διαδρομές στην νότια Κρήτη: την «διαδρομή του Καλλικράτη». Το μέρος διαμονή μας –ευγενική χορηγεία του Στέλιου- ήταν ένα συγκρότημα από διαμερίσματα, στο χωριό Καλύβες (10χλμ. δυτικά των Χανίων).
Ξεκινήσαμε, ακολουθώντας το Ε.Ο για Ρέθυμνο και μετά από περίπου 10χλμ. στρίψαμε δεξιά για το όμορφο χωριό Βρύσες, που φιλοξενεί μια όμορφη πλατεία με ψηλά πλατάνια και ένα μικρό ρέμα. Πλήθος από καφετέριες και ταβέρνες έχουν στήσει τα τραπέζια τους, μοιράζοντας στιγμές δροσιάς στους επισκέπτες και κατοίκους της περιοχής.
Συνεχίζοντας και αφού διανύσαμε 8-10χλμ. ο δρόμος άρχισε να διασχίζει μια ορεινή περιοχή με ελάχιστη βλάστηση, προσφέροντας μια απολαυστική οδηγική εμπειρία. Ουσιαστικά, βρισκόμασταν στους πρόποδες των Λευκών Ορέων, ένα από τα δυο πιο διάσημα βουνά της Κρήτης! Οδηγώντας, ανεβαίναμε υψομετρικά, ενώ το τοπίο γινόταν ολοένα και πιο εντυπωσιακό!
Έχοντας διανύσει περίπου 30χλμ από τις Βρύσες, βρεθήκαμε στην διασταύρωση (λίγο μετά τις Πέτρες) για το χωριό Καλλικράτης. Στρίψαμε αριστερά, ακολουθώντας μια ελικοειδή στενή διαδρομή, που σκαρφάλωνε σε μεγαλύτερο υψόμετρο, μέσα σε μια πετρώδη περιοχή, με ελάχιστη βλάστηση. Πολλά σημεία της διαδρομής πρόσφεραν μια εντυπωσιακή θέα της ευρύτερης περιοχής.
Λίγο πριν το χωριό συναντήθηκαμε όλη η ομάδα και συνεχίσαμε για το εντυπωσιακότερο σημείο της διαδρομής. Όντως, μερικά χιλιόμετρα παρακάτω βρεθήκαμε μπροστά στο «άνοιγμα» των βουνών με θέα το Λιβυκό Πέλαγος. Πραγματικά το τοπίο ήταν μοναδικό!!! Όπως ήταν αναμενόμενο σταματήσαμε για να απολαύσουμε την θέα!
Ακριβώς μετά το σημείο της στάσης μας, ξεκινούσε το τμήμα της διαδρομής που διέθεται συνεχόμενες κλειστές στροφές και μας κατέβασε από τα 900μ. στο επίπεδο –σχεδόν- της θάλασσας υψομετρικά. Σε όλους μας θύμησε αντίστοιχα εντυπωσιακά, φημισμένα περάσματα από όλο το κόσμο... γεγονός που έκανε τον John Dom να τον χαρακτηρίσει «TranSFAKIAsan», έχοντας στο μυαλό του έναν αντίστοιχο ρουμανικό δρόμο τον «Transfagarasan»!!!
Διανύσαμε, λοιπόν, το εντυπωσιακό αυτό κομμάτι καταλήγοντας στην «Ορθή Άμμος», μια μικρή πλαζ που βρίσκεται λίγο πριν το Φραγκοκάστελλο. Διαθέτει μια ταβέρνα στην οποία καθίσαμε να ξεκουραστούμε και να φάμε κάτι.
Αργά το μεσημέρι αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε. Η παρέα είχε διαφορετικές προτιμήσεις, καθώς επίσης και η επικείμενη αναχώρηση κάποιων για Πειραιά, μας υποχρέωσε να ακολουθήσουμε διαφορετικά προγράμμα από εκεί και πέρα. Έτσι λοιπόν, άλλοι επισκέφτηκαν την Χώρα Σφακίων και την Αράδαινα, άλλοι επέστρεψαν απευθείας στις Καλύβες και άλλοι (όπως εγώ) επιστρέψαμε πιο χαλαρά μέσω του φαραγγιού του Ίμβρου.
Ο δρόμος λίγο πριν μπει μέσα στο φαράγγι, ήταν ελικοειδής. Όσο ανηφορίζαμε, η θέα γινόταν ολοένα και εντυπωσιακότερη! Το απέραντο γαλάζιο του Λιβυκού Πελάγους σε συνδυασμό με το άνυδρο περιβάλλον της περιοχής σε παρέπεμπε σε άλλες χώρες!
Μπαίνοντας στο φαράγγι, ο αέρας δυνάμωσε. Είναι φυσιολογικό φαινόμενο, καθώς ο νότιος αέρας εισερχόμενος στο στενό φαράγγι. διπλασιάζει την ταχύτητά του... κάτι που γίνεται άμεσα αντιληπτό! Το τοπίο, πλέον, αποτελούνταν από άγρια πεύκα, που συνεχίσαν να μας συνοδεύουν για περίπου 15χλμ., σχεδόν μέχρι την διασταύρωση για Καλλικράτη, στην οποία είχαμε στρίψει στην αρχή της διαδρομής. Από κει και πέρα η διαδρομή ήταν γνωστή. Οδηγήσαμε μέχρι τις Βρύσες όπoυ δεν αντισταθήκαμε στον πειρασμό να σταματήσουμε για ένα απογευματινό καφεδάκι.
Αργά το απόγευμα αποφασίσαμε να αναχωρήσουμε, παρά το γεγονός πως το περιβάλλον και η παρέα ήταν εκπληκτική! Επιστρέψαμε στις Καλύβες, όπου συναντηθήκαμε και με την υπόλοιπη παρέα που είχε επιστρέψει και αυτή.
Για μια ακόμα φορά ο Στέλιος μας εντυπωσίασε με τα μέρη στα οποία μας ξενάγησε...
