Δευτέρα - 17/8/2009 290 χλμ.
Την επόμενη ημέρα κατεβήκαμε στην πόλη, περίπου 3 χιλιόμετρα από εκεί που βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, για να δούμε το γνωστό αξιοθέατο-πύργο από κοντά. Η πόλη είναι σχετικά μικρή, και το μοναδικό της αξιοθέατο είναι ο πύργος της Πίζας μαζί με τα τείχη που τον περιβάλλουν καθώς και το πανεπιστήμιο που λειτουργεί εκεί, από το 1343 μ.Χ.
Ο Πύργος της Πίζας είναι χτισμένος κατά την περίοδο 1172 και 1350 μΧ και αποτελείται όλος από μάρμαρο κατά κόρον. Αποτελείται από 6 ορόφους και έχει ύψος 56 μέτρα. Επειδή χτίστηκε σε μαλακό έδαφος, άρχισε να παρουσιάζει την κλίση που όλοι γνωρίζουμε στις μέρες μας και που δυστυχώς αυξάνεται (πηγές λένε 1 χιλιοστό το χρόνο). Κατά καιρούς γίνονται έργα στήριξης του για να μην πέσει. Η περιπλάνηση μας κράτησε περίπου 1 ½ ώρα, έτσι ώστε να δούμε το γνωστό αξιοθέατο και να βγάλουμε τις γνωστές καρακιτς φωτογραφίες (εγώ να στηρίζω τον πύργο κτλ).
Αναχώρηση από εκεί και επιστροφή στο συμπαθητικό ξενοδοχείο μας έτσι ώστε να προετοιμαστούμε για τον επόμενο προορισμό μας, περίπου 250 χιλιόμετρα μακριά, το άγνωστο (μέχρι εκείνη την ώρα) Urbino.Το Urbino επιλέχτηκε σαν τελικός προορισμός γιατί βρισκόταν μόλις 90 χιλιόμετρα από το λιμάνι της Ancona, κάνοντας το τον ιδανικό προορισμό, μιας και ήταν τόσο κοντά και δεν θα χρειαζόταν να αγχωθούμε για να προλάβουμε το πλοίο.
Η διαδρομή που επιλέξαμε αυτή τη φορά ήταν μέσω των επαρχιακών οδών και όχι από τον μονότονο αυτοκινητόδρομο (παρά μόνο για μια απόσταση 70 χιλιομέτρων). Έτσι λοιπόν από Piza πήραμε τον SuperStrada με το όνομα FI-PI-LI μέχρι την Firenze. Από εκεί πήραμε τον αυτοκινητόδρομο (Autostrada) A11 έως το Arezzo, την έξοδο μας (περίπου 70 χιλιόμετρα). Συνεχίζοντας από Arezzo, ακολουθήσαμε τον SS73, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή, το τοπίο δεν είχε κάτι το τρομερό έτσι ώστε να μας συγκλονήσει. Στην πορεία μας, οδηγώντας στον SS73-SS73bis, με προορισμό για Urbino και περίπου 12 χιλιόμετρα πριν το Sansepolcro ο καιρός είχε αγριέψει για τα καλά μπροστά μας με αρκετά σύννεφα βροχής (μπόρας) να πλησιάζουν απειλητικά προς τη πορεία που ήταν να διασχίσουμε. Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να σταματήσουμε για λίγο στο χωριό Anghiari, περίπου 8 χιλιόμετρα μακριά από το Sansepolcro και με την ευκαιρία να κάτσουμε να φάμε, τουλάχιστον έως ότου περάσει η μπόρα. Ύστερα από 1 ώρα και μιας και ο καιρός είχε εξομαλυνθεί, ήταν ώρα να ξεκινήσουμε και να καλύψουμε τα υπόλοιπα 80 χιλιόμετρα που μας απέμειναν.
Στο Sansepolcro λοιπόν, μπήκαμε στην πόλη, ακολουθώντας τις πινακίδες για San Giustino, ενώ μετά από λίγο βρεθήκαμε να οδηγούμε πάνω σε ελικοειδείς διαδρομές, αρκετά κλειστές, ανεβαίνοντας έναν μεγάλο λόφο, που έκρυβε από πίσω του ένα πολύ ψηλό και καταπράσινο βουνό. Το υψόμετρο είχε φτάσει περίπου στα 1200 μέτρα ύψος και η θερμοκρασία είχε ήδη κατέβει αισθητά, μιας και η μπόρα που είχε περάσει και από εκεί, πριν μισή με μία ώρα, είχε ψυχράνει την ατμόσφαιρα. Συνεχίζοντας την διαδρομή δια μέσου μιας καταπράσινης διαδρομής Αλπικού τοπίου, το τοπίο γινόταν όλο και πιο όμορφο! Παρ'ότι κατεβήκαμε υψομετρικά λίγο (βρισκόμασταν σταθερά στα 500μ ύψος), δεξιά και αριστερά μας και καθ'όλη τη διαδρομή, παρατηρούσαμε τους πολύχρωμους κάμπους, που περιστοιχίζονταν από αρκετούς ψηλούς λόφους, ενώ στην κορυφή τους διέκρινες πανέμορφες καστροπολιτείες.
Φτάνοντας στο προάστιο με όνομα Urbania, βρήκαμε εύκολα και γρήγορα την ταμπέλα για Urbino, με ένδειξη στα αριστερά μας. Αμέσως μετά αρχίσαμε να ξανά ανεβαίνουμε έναν ψηλό λόφο, ενώ βρεθήκαμε να οδηγούμε δια μέσου μιας οροσειράς με τελικό προορισμό το Urbino. Η πόλη δεν φαινόταν ακόμα, παρά μόνο στις τελευταίες στροφές άρχισαν να διακρίνονται μόλις 2 πύργοι. Φτάνοντας στην τελευταία στροφή, το θέαμα ήταν μαγευτικό! Σταματήσαμε αμέσως στα δεξιά να χαζέψουμε αυτήν την εικόνα. Ένα παραμυθένιο δουκικό κάστρο, αναγεννησιακής μορφής, διατηρημένο σε άριστη κατάσταση, δεσπόζει σαν έμβλημα της πόλης με τους πανύψηλους πύργους του.
Σίγουρα το θέαμα που αντικρίσαμε έκοβε την ανάσα. Μόλις καταφέραμε να συνέλθουμε, προσπαθήσαμε να βρούμε το ξενοδοχείο μας, το οποίο βρισκόταν στην πίσω μεριά της πόλης, στην νέα πόλη. Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας αρκετά εύκολα, εν μέσω διαφημιστικών πινακίδων. Τακτοποιηθήκαμε γρήγορα, ενώ χαζεύαμε τη θέα από το δωμάτιο μας, που έβλεπε τους πολύχρωμους κάμπους που απλώνονταν από κάτω μας, μιας και βρισκόμασταν σε υψόμετρο. Χωρίς δεύτερη σκέψη, κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο και ξεκινήσαμε να δούμε και να περπατήσουμε το παλάτι του Δούκα από κοντά!
Εκεί ενημερωθήκαμε ότι λειτουργεί και πανεπιστήμιο μέσα στην πόλη, ιδρυμένο το 1506. Περιπλανώμενοι στα πλακόστρωτα σοκάκια της πόλης, νοιώθαμε οι ίδιοι ότι ζούσαμε στην εποχή της αναγέννησης. Η μισή πόλη έχει χτιστεί στα ήδη υπάρχοντα παλιά σπίτια που προϋπήρχαν μέσα από τα τείχη, χωρίς όμως να προσβάλει την αισθητική του χώρου, μιας και τα αναστήλωσαν. Η πόλη βέβαια που βρίσκεται έξω από τα τείχη, είναι ελαφρώς αδιάφορη. Το Urbino είναι ένας προορισμός που συνίσταται ανεπιφύλακτα σαν προορισμός, λόγω της ιδιαιτερότητας και μοναδικότητας του τοπίου καθώς και του επιβλητικού κάστρου-εμβλήματος της πόλης.
Τρίτη, 18/8/2009 - 120 χλμ.
