Με αφορμή το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, αλλά και των ευρωεκλογών, αποφασίσαμε να εξορμήσουμε εκτός Αθήνας. Χωρίς να το προσπαθήσουμε ιδιαιτέρως –εξαιτίας της διάθεσης μας για εκδρομή- κανονίσαμε να βρεθούμε στο παραλιακό χωριό της Λούτσας Πρεβέζης. Πρόκειται για ένα τουριστικό θέρετρο στο νομό Θεσπρωτίας, που απέχει μόλις 40χλμ. από την Πρέβεζα. Αποτελεί γνωστό προορισμό των περισσοτέρων Ηπειρωτών, κυρίως για ολιγοήμερες αποδράσεις από τα Γιάννενα καθώς απέχει μόλις 120χλμ.
Το συγκεκριμένο μέρος το πρότεινε ο Γιώργος. Στο κάλεσμα του ανταποκρίθηκαν μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας τόσο από την Αθήνα, αλλά και από το Ναύπλιο, την Καλαμάτα και την Κρήτη. Το Σάββατο το απόγευμα ήμασταν όλοι αφιχθέντες. Η μικρή αυτή συνάντηση αποτέλεσε την αφορμή να βρεθούμε μετά από αρκετό καιρό με μέλη εκτός Αθήνας. Όπως ήταν αναμενόμενο τιμήσαμε δεόντως την παραλία της Λούτσας, αλλά και την τοπική κουζίνα. Η βραδιά έκλεισε με κουβεντούλα και πειράγματα και χαλάρωση.
Την επόμενη μέρα (Κυριακή 6.6.2009), η θάλασσα δεν κατάφερε να μας αποτρέψει από το να πραγματοποιήσουμε μια μικρή εκδρομή στην ευρύτερη περιοχή. Ένα από τα βασικότερα αξιοθέατα είναι ο ποταμός Αχέροντας. Το ανεπανάληπτο φυσικό τοπίο σε συνδυασμό με την ιστορία που τον συνδέει με την Αρχαία Ελλάδα, εντυπωσιάζουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη!
Αποφασίσαμε λοιπόν να κατευθυνθούμε στο χωριό Γλυκή, όπου βρίσκονται οι πηγές του Αχέροντα. Ακολουθήσαμε τον παραλιακό δρόμο Πρέβεζας – Ηγουμενίτσας και στον κόμβο του Μεσοποτάμου (ή Νεκρομαντείου), στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση το χωριό Καναλλάκι (6χλμ). Στο Μεσοπόταμο βρίσκεται το Νεκρομαντείο, η ιστορία του οποίου συνδέεται άμεσα με τον ποταμό Αχέροντα. Αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κανείς.
Αφού περάσαμε το Καναλλάκι, ακολουθήσαμε την σήμανση για τις πηγές του Αχέροντα (13-15χλμ.) Το χωριό Γλυκή είναι χτισμένο στις όχθες του ποταμού. Παραλλήλως του ποταμού υπάρχουν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι περίπου 1,5-2χλμ. που καταλήγουν σε μια περιοχή με αιωνόβια πλατάνια (κυρίως στην αριστερή διαδρομή του ποταμού, στο κόμβο που συναντάς πριν μπεις στο χωριό). Αν ακολουθήσει κανείς την διαδρομή που ξεκινά μέσα από το χωριό, θα καταλήξει στην αρχή ενός μονοπατιού ξεκινά παραποτάμια, συνεχίζει προς τα χωριά του Σουλίου για να καταλήξει στις «Πύλες του Άδη», κοντά στο χωριό Τρίκαστρο.
Κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση και ο Γιώργος Ζ. με τον Τάσο πήραν το δρόμο της επιστροφής για Ναύπλιο και Αθήνα αντιστοίχως λόγω υποχρεώσεων. Οι υπόλοιποι συνεχίσαμε προκειμένου να επισκεφτούμε τα ιστορικά χωριά. Λίγο μετά την έξοδο του χωριού Γλυκή βρίσκεται η διασταύρωση που οδηγεί στην ευρύτερη περιοχή του Σουλίου. Ακολουθώντας μια ανηφορική διαδρομή 6χλμ. απολαύσαμε μια εντυπωσιακή θέα της πεδιάδας στο βάθος της οποίας μπορούσαμε να διακρίνουμε την θάλασσα του Ιονίου Πελάγους. Ταυτόχρονα μπορούσαμε να διακρίνουμε την ελικοειδή διαδρομή του ποταμού Αχέροντα αλλά και τους ορεινούς όγκους του Σουλίου.
Στο υψηλότερο σημείο σηματοδοτείται το πέρασμα του δρόμου ανάμεσα από σκαμμένους βράχους. Από εκεί και πέρα ξεκινά μια άνετη κατηφορική ελικοειδής διαδρομή, που διασχίζει ένα όμορφο φυσικό σκηνικό. Μετά από 4χλμ. συναντήσαμε τον κόμβο (μοναδικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος, χωρίς σήμανση) που οδηγούσε σε ένα παλιό, ερειπωμένο νερόμυλο (2χλμ). Για την ύπαρξή του μας είχε ενημερώσει ο Μιχάλης, ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που διαμέναμε στην Λούτσα. Μας το είχε προτείνει να το επισκεφτούμε ανεπιφύλακτα και όντως είχε δίκιο…
Ο παλιός νερόμυλος βρισκόταν στις όχθες του ποταμού-ρέματος Ντάλα, που καταλήγει στον Αχέροντα. Πανύψηλοι πλάτανοι συμπλήρωναν το ανεπανάληπτο σκηνικό. Το εντυπωσιακότερο όμως ήταν από την σχισμή ενός βράχου έβγαινε ορμητικό νερό, που περνούσε παραπλεύρως -και σε μερικά σημεία μέσα- από τον νερόμυλο, δημιουργώντας μικρούς καταρράκτες! Τα γραφόμενα ίσως να μην είναι αρκετά για να αποδώσουν την ιδιαίτερη ομορφιά του τοπίου. Δεν χάσαμε την ευκαιρία να βουτήξουμε στα δροσερά νερά της μικρή κολυμπήθρας που είχε δημιουργηθεί…
Σαφώς αναζωογονημένοι συνεχίσαμε για το χωριό του μαρτυρικού Σουλίου. Αφού επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο (2χλμ.) οδηγήσαμε μέχρι την διασταύρωση για Σούλι (6χλμ) – Σαμονίδα (9χλμ). Κινηθήκαμε σε μια όμορφη και γραφική διαδρομή μέχρι τον οικισμό του Σουλίου. Μόλις μπήκαμε στο χωριό ακολουθήσαμε τον δρόμο για Κούγκι, που κατέληγε σε μια μικρή εκκλησία. Λίγο παρακάτω βρισκόταν ο απότομος λόφος στην κορυφή του οποίου στέκεται το ιστορικό εκκλησάκι. Υπάρχει μονοπάτι μέσω του οποίου μπορείς να το προσεγγίσεις. Η έλλειψη σωστών ρούχων αλλά η υπερβολική ζέστη αποτέλεσαν ανασταλτικοί παράγοντες στο να το επισκεφτούμε. Απολαύσαμε το τοπίο... Ταυτόχρονα είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε για την ιστορία της περιοχής αλλά και τα γραφειοκρατικά –και όχι μόνο- προβλήματα αναστύλωσης του οικισμού από έναν ντόπιο που έτυχε να βρεθεί εκεί. Εκτός των άλλων μας ενημέρωσε πως κάθε χρόνο πραγματοποιείται αναπαράσταση της πολιορκίας και εικονική ανατίναξη μαρτυρικής μικρής εκκλησίας.
Αφήσαμε το Σούλι για να επισκεφτούμε τον οικισμό Σαμονίδα (3χλμ). Είναι διάσημο για το κάστρο της Κιάφας που δεσπόζει αγέρωχο στην κορυφή του βράχου, ακριβώς πάνω από τον οικισμό. Μπορεί κάποιος να το επισκεφτεί (30 λεπτά) μέσω μονοπατιού. Για τον ίδιους λόγους που δεν επισκεφτήκαμε το Κούγκι, δεν ανεβήκαμε και το κάστρο. Ξαποστάσαμε στην σκιά ενός τεράστιου πλατανιού πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για την Λούτσα (65χλμ).
Κάπως έτσι τελείωσε το τριήμερο. Ο Άρης και ο Μανώλης συνέχισαν για Γιάννενα, ενώ ο Νικολάι, Σάκης, Γιώργος και Στεργιανή παρέμειναν στην Λούτσα για μια ακόμα μέρα ξεκούρασης και χαλάρωσης. Εύχομαι να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί –και ακόμα περισσότεροι- σύντομα…
