Niedzwiedz - Mszana Dolna - Zakopane

11 Αυγούστου 2004: Ώρα 12.00. Ξυπνήσαμε χαλαρά. Η μέρα είναι πολύ καλή. Τρώμε ένα καλό πρωινό και λέμε να πάμε με τα πόδια στην ευρύτερη περιοχή ώστε να δούμε το Niedzwiedz. Τα πράγματα εδώ είναι πολύ ήσυχα, είναι επαρχία. Πήγαμε σε ένα πάρκο που υπάρχει στην περιοχή. Πολύ πράσινο. Ιδανικό μέρος για ξεκούραση. Δεν έχει να δείτε τίποτα, μόνο αν θέλετε να περπατήσετε στην φύση, να κάνετε ένα μπανάκι στο ποτάμι - μόνο καλοκαίρι - ενώ τον χειμώνα μπορείτε να επισκεφτείτε το χιονοδρομικό κέντρο.
16:00 Γυρνάμε για μάσα και ξεκούραση. Κατά τις 20:00 αποφασίζουμε να πάμε για καφεδάκι στην πιο κοντινή πόλη 6χλμ. από εδώ, στην Mszana Dolna. Το κακό ήταν πως το καφέ που θα πηγαίναμε έκλεινε στις 22:00 και ήταν πιτσαρία. Χτυπάω το φραπεδάκι - από Ελλάδα έτσι;;; Σέικερ και φραπέ πάντα μαζί! Πολύ ήσυχα τα πράγματα. Έκλεισε και γυρνάμε πίσω για ύπνο. Όλοι είναι στα σπίτια τους. Η θερμοκρασία εντωμεταξύ να είναι στους 10 βαθμούς... πως σας φαίνεται αυτό; καλό ε; Εγώ πάντως πήρα και μια γεύση από χειμώνα... 12 Αυγούστου 2004: Ξυπνάμε χαλαρά, πρωινό και αποφασίζουμε να πάρουμε την μηχανή και να κάνουμε μια βολτίτσα. Λέμε να πάμε Zakopane, 64χλμ. απόσταση. Η Μόνικα μου ότι είναι ένας από τους πιο τουριστικούς προορισμούς. Είναι, σαν να λέμε, η "Αράχωβα της Πολωνίας", αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος. Ξεκινάμε, λοιπόν, γύρω στις 13:30 και με θερμοκρασία να φτάνει στους 28 βαθμούς. Καύσωνας για τους Πολωνούς. Η πρώτη βόλτα και αναγνωριστική επί πολωνικού εδάφους. Οι δρόμοι, τελικά, όπως μας τα είπανε. Έχουν το μαύρο τους το χάλι, στενοί επαρχιόδρομοι! Φτάνουμε 15:30. Φανταστείτε 2 ώρες για 54χλμ. Η διαδρομή όμως μας αποζημίωσε με το παραπάνω!
Με το που μπαίνουμε στο Zakopane ο κόσμος είναι πάρα πολύς. Υπάρχει ένας τεράστιος πεζόδρομος και εκεί πάνω γίνεται όλο το "νταβαντούρι". Μαγαζιά με ό,τι θέλεις, τουριστικά, φαγητό, καφέ, γλυκά, ένδυση, ...τα πάντα. Βρίσκουμε πάρκιν (φυλασσόμενο), βάζουμε την μηχανή και ξεκινάμε την περιήγηση. Μας είπαν πως πρέπει να πάμε να ανέβουμε με το τελεφερίκ στο βουνό - 2.400μ. υψόμετρο. Έχει τρομερή θέα. Μπορείς να απολαύσεις τις καταπληκτικές λίμνες. Για να φτάσουμε στο τελεφερίκ έπρεπε να περπατήσουμε αρκετά αλλά υπάρχουν μικρά BUS που σε μεταφέρουν. Ανεβήκαμε σε ένα από αυτά και σε 10 λεπτά ήμασταν εκεί. Τι να δούμε όμως; Η ουρά από τον κόσμο που ήθελε να ανέβει ήταν τεράστια! Τι να κάνουμε τώρα; Η ώρα ήταν 15:50, αποφασίζουμε να καθίσουμε γιατί πότε θα ξαναείχαμε αυτή την ευκαιρία;! Η αναμονή ήταν απίστευτα κουραστική. Πρώτη φορά περιμένω τόσο για κάτι στην ουρά!
Στο τελεφερίκ μπήκαμε στις 19:10 και 1:30 ώρα σε αφήνουν να κάτσει επάνω. Αν θέλεις, φυσικά, μπορείς να κατέβεις και με τα πόδια (3 ώρες περπάτημα). Ίσα, ίσα προλάβαμε να δούμε κάτι πριν νυχτώσει. Το τελεφερίκ κάνει 15 λεπτά κατεβαίνεις και παίρνεις άλλο. Άλλα 15 λεπτά... 35 άτομα χωράνε. Η θέα, φυσικά, είναι απίστευτα όμορφη και σε αποζημιώνει και με το παραπάνω! "Το κρύο είναι τσουχτερό, να το αντέξω δεν μπορώ..." όπως λέει και το τραγούδι.. 10 βαθμούς  έχει εδώ πάνω και όσο πέφτει ο ήλιος, πέφτουν και αυτοί! 20:40 φεύγουμε για κάτω μπας και ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας. Νύχτωσε για τα καλά, κάνουμε μια βόλτα στον πεζόδρομο, πίνουμε και κάτι ζεστό και φεύγουμε για επιστροφή.
Χαλάλι, η κούραση στην αναμονή για έκδοση εισιτηρίων για τελεφερίκ, αποζημιωθήκαμε με το παραπάνω με τη θέα και με το φαγητό του εστιατορίου που υπήρχε στο βουνό. Να επισκεφτείτε οπωσδήποτε την ταλαιπωρία και να δείτε με την ησυχία σας το μέρος. Ο κόσμος είναι πάρα πολύς το καλοκαιράκι αλλά τον χειμώνα είναι περισσότερος.