Olza - Auschwitz - Niedzwiedz

23 Αυγούστου 2004: Ξυπνάμε με έναν τέλειο καιρό με ήλιο και ζέστη. Αποχαιρετάμε την θεία της Μόνικας και την ευχαριστούμε που μας ανέχτηκε. 12:15 και ξεκινάμε από Olza για επιστροφή στο σπίτι της Μόνικας με μια ενδιάμεση στάση, που πρέπει να κάνει όποιος επισκεφτεί την Πολωνία. Το Auschwitz είναι το μέρος αυτό.
14:52 φτάσαμε και παρκάραμε τη μηχανή. Αρκετός κόσμος και τουρίστες σε γκρουπ είχαν κατακλύσει τον χώρο. Ρωτάμε πόσο θα μας πάρει να δούμε τον περιβάλλοντα χώρο και το μουσείο. Μας είπαν πως θα χρειαστούμε 6 ώρες με ξεναγό σε κάποιο γκρουπ, αλλά αν πάμε μόνοι μας και κάπως γρήγορα θα χρειαστούμε τις μισές... Παιδιά, είναι απίστευτα μεγάλος χώρος, δεν μας έπαιρνε ο χρόνος! Ό,τι είχα δει στις ταινίες, το έβλεπα μπροστά μου. Αρκετά πράγματα τα έχουν αφήσει, όπως ήταν τότε. Σε πιάνει η καρδιά σου. Να βλέπεις τους φούρνους που έκαιγαν τον κόσμο, τους χώρους που τους βάζανε... απίστευτα πράγματα κάνανε οι Γερμανοί! Πρέπει να τα δει κανείς για να καταλάβει.
Αφού είδαμε γρήγορα το Auschwitz, προχωρήσαμε 3 χιλιόμετρα και πήγαμε σε έναν άλλο χώρο ο οποίος είχε σχέση με το μουσείο. Πρόκειται για έναν χώρο 175.000 τετραγωνικά μέτρα, στον οποίο με τρένο έφεραν τους μελλοθάνατους. Ήταν περιφραγμένο με ηλεκτροφόρα σύρματα και από εκεί έκαναν επιλογή και με το ίδιο τρένο τους έστελναν στο Auschwitz.
Υπάρχει και μνημείο με μαρμάρινες πλάκες  γραμμένες σε διάφορες γλώσσες, που αντιπροσωπεύουν τις χώρες από τις οποίες προερχόταν ο κόσμος που θανατώθηκε. Φυσικά, υπήρχε και από την Ελλάδα, γεγονός που αποδεικνύει η ελληνική επιγραφή. Τα λόγια είναι πολύ λιτά για αυτό που είδαμε... Οι φωτογραφίες είναι καλό δείγμα από το μέρος αυτό.
Η ώρα έχει πάει 19:42 και πρέπει να φύγουμε και εγώ ήμουν πολύ χάλια από αυτά που είδα. Μας πιάνει η νύχτα και η θερμοκρασία πέφτει αρκετά, γύρω στους 7 βαθμούς. Έπαιξε και αναγκαστική στάση για φαγητό, ενώ χειροτέρευα τρομερά, με πονοκέφαλο και ναυτία. Δεν μπορούσα να φάω τίποτα, αλλά ούτε και να οδηγήσω. Κρύωνα απίστευτα και είχα αδυναμία. Η Μόνικα, μου είπε μήπως θα ήταν καλύτερα να αφήναμε τη μηχανή και να ερχόταν ο αδερφός της να την πάρει... Καλά ρε.. με τίποτα δεν θα άφηνα έστω και σε πάρκινγκ τη μηχανή...!
6 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε δεν άντεξα άλλο, σταμάτησα και ξέρασα για τα καλά. Κάτσαμε λίγο να συνέλθω και ξεκινήσαμε. Επιτέλους φτάσαμε στο σπίτι της Μόνικας... 23:30 Έπεσα ξερός για ύπνο. 24 Αυγούστου 2004: Ξύπνησα και ακόμα δεν είχα συνέλθει... μου είπαν πάντως ότι όποιος πάει στο Auschwitz βγαίνει μετά άρρωστος. 16:40 και η θερμοκρασία είναι στους 29 βαθμούς, ενώ το προηγούμενο μόλις άγγιζε τους 6 βαθμούς... Μοτοσικλετιστές: Πάνος
Συνεπιβάτες: Μόνικα
Φωτογραφίες: Πάνος, Μόνικα Κείμενο: Πάνος