Bari - Salerno - Amalfi - Positano

Πρόλογος...
Μετά από πολλές αναταραχές και διακυμάνσεις στη δουλειά αποφασίστηκε ότι θα πάρω άδεια 4 Αυγούστου – 4 Σεπτεμβρίου. Σκέφτομαι, λοιπόν, που θα πάω διακοπές. Ήθελα στο εξωτερικό αλλά και κάπου κοντά. Η Ιταλία ήταν η χώρα που σκέφτηκα πρώτη, μετά από συζήτηση με την Δέσποινα. Συζητώντας το και από πληροφορίες που πήρα από φίλους και γνωστούς, αποφασίζω να συμπεριλάβω στο ταξίδι μας και την Σαρδηνία.
Λίγες μέρες πριν την ημερομηνία αναχώρησης, άρχισα να ψάχνω ξενοδοχεία και εισιτήρια για να κάνω κρατήσεις, καθώς ήμουν αγχωμένος μήπως αντιμετωπίσω πρόβλημα καθώς θα ταξίδευα στην υψηλότερη τουριστική περίοδο.
Αρχικά απευθύνθηκα σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο κοντά στο σπίτι μου. Δυστυχώς πέτυχα έναν υπάλληλος ο οποίος δεν ήξερε να μου πει τίποτε άλλο πέρα του «...Ννννννίκο θα σε πάρω τηλέφωνο αύριο και αύριο... αύριο θα σου πω για την Σαρδηννννία...». ‘Ολο κουβέντα και υποσχέσεις και από ουσία τίποτα!
«Είδα και απόειδα» και πήγα ένα άλλο γραφείο (ο πρώτος ακόμα ψάχνει να μου βρει εισιτήρια. Ήδη βρισκόμουν στο καράβι και δεν με είχε πάρει τηλέφωνο... Επαγγελματίας σου λέει!!!)
Από το 2ο γραφείο εξυπηρετήθηκα. Μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος, αλλά το πλήρώσα με το παραπάνω! Παραμονή της αναχώρησής μας προσπαθούσα να μαζέψω τα πράγματά μου γρήγορα – γρήγορα, καθώς οι επαγγελματικές υποχρεώσεις τόσο οι δικές μου, όσο και της Δέσποινας δεν μας είχαν αφήσει καθόλου χρόνο.
Μπήκαμε επιτέλους στο καράβι! Σαμάρια, σκηνές, στρώματα, tankbag, «χίλια δυο καλαπαλίκια» φορτωμένα στο TDM, δεμένα όμως καλά με την βοήθεια του φίλου μου του Σταυράκου.
Στο πλοίο υπήρχε λίγος κόσμος. Μπορούσες να καθίσεις όπου ήθελες. Ακόμα δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πως άρχιζαν οι διακοπές μας. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Ήπιαμε ένα καφεδάκι με θέα την θάλασσα, δίπλα στο τεράστιο παράθυρο. Φάγαμε κάτι στο εστιατόριο και αφού φούσκωσα το υπέρ-διπλό στρώμα –που είχα προνοήσει να πάρω- πέσαμε «νεκροί» για ύπνο. Αξίζει να αναφέρω πως μέχρι να φουσκώσω το στρώμα κόντεψα να σκάσω! Κυριακή 6/8/2006
Ωραίο το στρώμα, ωραία η θέση που είχαμε ξαπλώσει αλλά δεν υπολογίσαμε μια ισπανίδα (ηλικίας 40+) που με την γκρίνια της μας ξύπνησε εμάς και όλους όσους βρίσκονταν τριγύρω, κάπως άσχημα...!!!
Εφτά το πρωί είχε ξημερώσει. Σιγά-σιγά μπορούσα να το διακρίνω το λιμάνι του Bari. Έβαλα να φορτίσω το ipack και το GPS και ήπια ένα καφεδάκι με την Δέσποινα καθώς είχαμε μια μικρή καθυστέρηση μέχρι να δέσει το καράβι.
Ξαναφορτώσαμε τα πράγματα και κατεβήκαμε επιτέλους στο λιμάνι. Δεν μπορώ να πω, αλλά το GPS μας καθοδήγησε μια χαρά στον αυτοκινητόδρομο (autostrada), αν και η σήμανση είναι πολλή καλή!
Ξεκινήσαμε με τον αυτοκινητόδρομο Α14 για Avelino και στην συνέχεια τον Α16, περίπου για 200χλμ. με πολλή καλή άσφαλτο και 2 λωρίδες σε κάθε κατεύθυνση. Στην έξοδο για Avelino Est πληρώσαμε 10,6 € διόδια. Από το σημείο εκείνο μέχρι το Salerno ο αυτοκινητόδρομος ήταν ο ίδιος με τον προηγούμενο με περισσότερη κίνηση αλλά και πολύ εντυπωσιακό τοπίο αποτελούμενο από πανύψηλα δέντρα, πολύ πράσινο, βουνά και στις δυο πλευρές του δρόμου. Στο Salerno κάναμε στάση για πίτσα με καβούρι και κάτι άλλα πιάτα που δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήταν -πάντως δεν υπήρξαν παρενέργειες!!!. Το Salerno είναι μια παραλιακή πόλη με πολύ κόσμο αλλά και μοναδική ομορφιά! Μια θεία μου, μου είχε αναφέρει πως η διαδρομή Salerno – Vezuvio από Costiara Amalfitana ήταν από τις ομορφότερες που είχε δει στη ζωή της. Αυτή η δήλωσή της δεν μου έδωσε άλλη επιλογή... Την επιλέξαμε και θα συμφωνήσω μαζί της! Τρομερά και πανέμορφα μέρη. Σπίτια χτισμένα στην άκρη του γκρεμού μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο! Η διαδρομή ήταν πάρα πολλή κουραστική (40χλμ. Salerno – Positano). Μου θύμισε την παλιά εθνική οδό Ναυπλίου – Τρίπολης μέσω του γνωστού «Κολοσούρτη». Ακολουθώντας παραλιακή διαδρομή, συναντήσαμε στροφές «πέταλα» και δεν ήταν λίγες οι φορές που ήρθαμε «πρόσωπο με πρόσωπο» με πούλμαν που πήγαιναν λες και βρίσκονταν σε μονόδρομο! Οι Ιταλοί μηχανόβιοι με τα σκούτερς «έξυναν» μασπιέδες πηγαίνοντας σαν τρελοί. Οι αυτοκινητιστές δε, με τα παλιό fiat τους προσπαθούσαν να κάνουν προσπεράσεις σε στενό δρόμο, πλάτους το πολύ 2 μέτρων, και σε μικρές ευθείες που δεν ξεπερνούσαν τα 10-15 μέτρα! Επιχειρούσαν να προσπεράσουν οπουδήποτε έβρισκαν το παραμικρό άνοιγμα, αδιαφορώντας παντελώς αν από το αντίθετο ρεύμα ερχόταν κάποιος ανυποψίαστος!!! Αν ακούσετε ποτέ πως στην συγκεκριμένη διαδρομή, κάποιο fiat «πάρκαρε» στο χώρο αποσκευών λεωφορείου μην εκπλαγείτε!!! Τέλος πάντων... Ταλαιπωρηθήκαμε. Κάναμε σχεδόν 2 ώρες συμπεριλαμβανόμενες και κάποιες στάσεις για φωτογραφίες. Παρά την κούραση και την ταλαιπωρία το τοπίο μας αποζημίωσε και με το παραπάνω και μπορώ να πω πως θα συνέχιζα και άλλο αν υπήρχε! Φτάσαμε στο Positano. Πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο που είχαμε κάνει κράτηση μέσω της κα. Ναυσικά. Ήρθε η λύτρωση! Το ξενοδοχείο ήταν τέλειο καθώς διέθετε μια πανέμορφη και εντυπωσιακή θέα στην θάλασσα. Ήταν Α’ κατηγορίας και το δίκλινο κόστιζε 400€ η βραδιά. Πάντως άξιζε τα λεφτά του!
Κάναμε ένα μπανάκι στην ντουζέρια στην μέση του δωματίου που έμοιαζε με λαβύρινθο και την πέσαμε να ξεκουραστούμε.
Πως πέρασαν 2 ώρες δεν το καταλάβαμε. Ξεκούραστοι πια, κατεβήκαμε στο μικρό χωριό προκειμένου να το εξερευνήσουμε: πολύ γραφικό και παραδοσιακό. Δοκιμάσαμε την νόστιμη τοπική pasta (μακαρονάδα) δίπλα στην θάλασσα (περίπου 50€ τα 2 άτομα). Το απογευματινό καφεδάκι μας επιλέξαμε να το πιούμε σε έναν μαγαζί που μας πρόσφερε μια ρομαντική θέα της θάλασσας (5€ για 2 άτομα).
Εν συνεχεία περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια. Συναντήσαμε πολλές σκάλες και ωραία μαγαζάκια. Ό,τι και να πω δεν μπορώ να περιγράψω την ομορφιά που συναντήσαμε. Πιστεύω πως ακόμα και οι φωτογραφίες δεν έχουν ούτε στο μισό των όσων είδαμε...!!! Ο ρεσεψιονίστ του ξενοδοχείου μας πληροφόρησε ότι υπάρχουν δύο τύποι ξενάγησης στο Capri.Ένα πλοίο τύπου Ferry boat όπου απλά σε πάει σε γυρίζει πίσω μετά από 4 ώρες, με το ποσό των 30€/άτομο και ο δεύτερος, σκάφος VIP με  τιμή του εισιτηρίου 50€/άτομο συμπεριλαμβάνοντας και πλήρη ξενάγηση! Επιλέξαμε τον δεύτερο και περιμέναμε την επόμενη μέρα με ανυπομονησία...