Palau

Δευτέρα 14/8/2006
Ξυπνήσαμε στρατιωτικά και πάλι κατά τις 8πμ. Ο καλός καιρός, ο λαμπερός ήλιος και η έλλειψη αέρα, μας έδωσε το κουράγιο να ετοιμαστούμε χωρίς αναβολές και να επισκεφτούμε μια από τις παραλίες του camping. Το camping ενδείκνυται για τους φίλους του surfing. Στην είσοδό του διέθετε 2 παραλίες που η μία ιδανική για τους αρχάριους φίλους του αθλήματος, ενώ η δεύτερη για τους προχωρημένους, για να μην πω για τους πολύ προχωρημένους! Το χαρακτηριστικό τους ήταν η ιδιαιτερότητα που παρουσίαζαν: όταν στην μια έπνεαν δυνατοί άνεμοι, στην άλλη επικρατούσε νηνεμία! Απολαύσαμε τον ήλιο για τα καλά! Φάγαμε πίτσα σε ένα από τα beach-bars και ευχαριστηθήκαμε έναν ήρεμο μεσημεριανό υπνάκο χωρίς αέρα. Το απόγευμα ήπια τον καφέ μου στην καφετέρια με θέα τις υπέροχες παραλίες της Sardinia, ενώ ο ήλιος που έδυε εκείνη την ώρα, σε έκανε να νομίζεις πως βρίσκεσαι μπροστά σε έναν πίνακα ζωγραφικής! Μόλις βράδιασε πήρα το Δεσποινάκι και επισκεφτήκαμε το Palau για φαγητό και βόλτα στον πεζόδρομο. Τρίτη 15/8/2006
Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν την συγκεκριμένη μέρα ήταν οι καλύτερες ολόκληρου του ταξιδιού! Ήπια τον πρωινό καφέ μου στην καφετέρια του camping και κατέβηκα στην παραλία για να βρω την Δέσποινα, που ήδη είχε αρχίσει να «ψήνεται». Χαλαρώσαμε και ξεκουραστήκαμε στο μέγιστο βαθμό! Το απόγευμα, επιλέξαμε για μια ακόμα φορά το γραφικό λιμανάκι του Palau για φαγητό. Στο υπερπολυτελείας εστιατόριο, έχω την αίσθηση πως απολαύσαμε το γευστικότερο γεύμα του ταξιδιού!
Στην πλατεία είχαν διοργανώσει συναυλία, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, όπως συμπέρανα από την συμμετοχή. Φάγαμε ένα παγωτό από το κατάστημα μιας γυναίκας που μιλούσε και λίγα ελληνικά. Εν συνεχεία επιστρέψαμε στο camping που όπως μάθαμε η διεύθυνση είχε ετοιμάσει εκδηλώσεις λόγω ημέρας... τελικά ήταν καλλιστεία τραβεστί!!! Είχε πολλή πλάκα και χαβαλέ. Περίπου 10 άντρες είχαν ντυθεί γυναίκες και διαγωνίστηκαν για το ποιος ήταν ο καλύτερος. Διασκεδάσαμε λίγο και το ξενυχτίσαμε μέχρι τις 12! Δυστυχώς, το πρωινό ξύπνημα (6.30πμ.) της επόμενης μέρας, δεν μας άφηνε άλλα περιθώρια!
Μόλις επιστρέψαμε στην σκηνή διαπιστώσαμε πως η γείτονές μας –μια παρέα 3 κοριτσιών και 2 αγοριών- είχαν ξεχάσει τα κλειδιά τους μέσα στο αυτοκίνητο! «Τέτοια μέρα, τέτοια ώρα και στο συγκεκριμένο μέρος που τους έτυχε, ο κλειδαράς θα τους ζητήσει τον μισό προϋπολογισμό του ταξιδιού τους, για να ανοίξει το αμάξι...», αναλογίστηκα. Ξαπλώσαμε.
Από την σήτα της σκηνής τους έβλεπα να παλεύουν να παραβιάσουν την κλειδαριά, αγκομαχώντας. Τους λυπήθηκα και αποφάσισα να τους βοηθήσω. Πλησιάζοντας, είδα το ένα αγόρι της παρέας να κάνει κάτι αλχημείες: είχε κάτσει στην πίσω μεριά του αμαξιού (Lancia Y10) και προσπαθούσε με λίμες να ανοίξει το πορτμπαγκάζ –εμπνευσμένος από ταινίες της τηλεόρασης- ενώ οι 2 κοπέλες καθισμένες δίπλα του, του φώτιζαν με το φακό. «Έχετε ξεχάσει τα κλειδιά σας μέσα», τους ρώτησα στα αγγλικά. Μου αποκρίθηκαν καταφατικά, με μια απογοήτευση αλλά και μια μικρή ειρωνεία.
Απευθυνόμενος στον τύπου που πάλευε με τις λίμες του είπα πως συνεχίζοντας έτσι η πιθανότερη κατάληξη θα ήταν, αφενός να χαλάσει την κλειδαριά, αφετέρου να φωνάξει τον κλειδαρά, καθώς με το συγκεκριμένο τρόπο δεν θα καταφέρει να τίποτα τελικά! Του εξήγησα πως ο μοναδικός τρόπος ήταν χρησιμοποιώντας ένα σύρμα με την μορφή λάσου, να επιδιώξει να τραβήξει το πόμολο της πόρτας του οδηγού. Εφόσον, βεβαίως, καταφέρει να το περάσει από τη σχισμή.
Με κοίταξε και κάτι είπε χαμηλόφωνα στα ιταλικά, κάνοντας τους υπόλοιπους να αρχίσουν γελάκια, ειρωνικά θα έλεγα... «Καλά βρήκατε άνθρωπο...», σκέφτηκα. Τους ζήτησα να μου φέρουν ένα σύρμα. Για καλή του τύχη βρήκαν. Σχημάτισα ένα μικρό λάσο και άρχισα την προσπάθεια με όλους να είναι στημένοι από πάνω μου παρακολουθώντας με και την Δέσποινα στον ρόλο της διερμηνέα.
«Έφτασα την πηγή 3 φορές αλλά νερό δεν ήπια...!!!» Ήταν πολύ δύσκολο το σημείο και πολύ μακριά, ενώ το σύρμα κοντό και μαλακό. Μετά από μια προσπάθεια που διήρκησε περίπου 20 λεπτά η θηλιά έπιασε το πόμολο. Όλοι είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό! Εκείνη την στιγμή άρχισαν ξέφρενοι πανηγυρισμοί, ενώ ακόμα δεν είχαν ανοίξει την πόρτα! Η λύτρωση ήρθε όταν τράβηξα το σύρμα με το επιθυμητό αποτέλεσμα!!!
«Ιταλάκια σας ξεφτίλισα!!!», είπα από μέσα μου. Ιταλία-Ελλάδα 0-1. Τα παιδιά μας ευχαρίστησαν 1000 φορές εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους με κάθε τρόπο. Μάλιστα, μας πρότειναν να κεράσουν με ό,τι διέθεταν... κονιάκ, γλυκά, ποτά. Τους ευχαριστήσαμε και ευγενικά τους είπαμε πως την επομένη θα έπρεπε να σηκωθούμε νωρίς. Ήδη είχαμε αργήσει.(το μετάνιωσα όμως)