Positano - Civitavecchia - Golfo Aranci - Olbia

Τετάρτη 9/8/2006
Πριν ακόμα χτυπήσει το ξυπνητήρι, άνοιξα τα μάτια μου. Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά από το παράθυρο διέκρινα μια «μαυρίλα» στον ουρανό... «Αποκλείεται», είπα. Πριν ακόμα προλάβω να τελειώσω την σκέψη, άκουσα το μπουμπουνητό!!! «Μπα, ιδέα μου είναι... Δεν θα έχει βγει ακόμα ο ήλιος...» συλλογίστηκα και σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Πήρα τα σαμάρια και τις υπόλοιπες αποσκευές και τις φόρτωσα στην μηχανή. Λίγο αργότερα ξύπνησε και η Δέσποινα, αλλά απέφυγα να της πω για τα μπουμπουνητά. Ετοίμασα την μοτοσικλέτα και φόρεσα τα αδιάβροχα καλύμματα στα σαμάρια. Εκείνη την στιγμή άρχισε να βρέχει...
Πήραμε το πρωινό μας και κατά τις 8.30πμ. ξεκινήσαμε με την συνοδεία δυνατής νεροποντής. Τα 40χλμ. που διανύσαμε από το Positano μέχρι να βγούμε στον αυτοκινητόδρομο, το νερό κάλυπτε τον γεμάτο στροφές δρόμο. Κάποιες στιγμές νόμισα πως οδηγούσα μέσα σε ποτάμι! Ευτυχώς, το TDM με έβγαλε ασπροπρόσωπο και δεν γλίστρησε πουθενά!
Μέχρι την Napoli συναντήσαμε πολλή κίνηση που μας καθυστέρησε αρκετά. Χρονικά μας στοίχισε παραπάνω από μια ώρα. Στον αυτοκινητόδρομο συνεχίσαμε να οδηγάμε με βροχή. Παρόλα αυτά, η κατάσταση του οδοστρώματος μου επέτρεψε να κινηθώ με ταχύτητες μέχρι 120-160χλμ./ώρα.
Κάποια στιγμή, επιτέλους, ο καιρός έφτιαξε! Η ώρα είχε φτάσει 10.30πμ. Το πρώτο πρατήριο που συναντήσαμε φουλάρισα με καύσιμο, έκανα έναν πρόχειρο υπολογισμό και συνειδητοποίησα ότι θα έχανα το πλοίο!  
‘’Εμπρός καλό μου tdmάκι γιατί καήκαμε!’’ Συνεχόμενα 180 - 200χλμ./ώρα και τα σαμάρια να χορεύουν, το μόνο που φοβόμουν ήταν μήπως ο αέρας «αποκεφαλίσει» την Δέσποινα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωσα να με σφίγγει, αλλά και να γέρνει προς την αντίθετη κατεύθυνση στις στροφές από φόβο... εγώ απτόητος οδηγούσα σε σταθερά γρήγορο ρυθμό. Σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να χάσουμε το καράβι!
Κατά τις 12 παρά τέταρτο φτάσαμε στο λιμάνι. Ψάχνω απεγνωσμένα να βρω τα  Sardinia Ferries για να βγάλω εισιτήρια. Ευτυχώς, καταφέραμε να μπούμε στο καράβι τελευταία  στιγμή. Από τα εκδοτήρια της εταιρίας έδωσαν σήμα να καθυστερήσουν την αναχώρηση, ενώ στο πλοίο είχαν αρχίσει να λύνουν τους κάβους!
Όταν πάρκαρα την μοτοσικλέτα στο καράβι, διαπίστωσα πως τα αδιάβροχα καλύμματα των σαμαριών είχαν γίνει κουρέλια από την ταχύτητα! «Να δω με τι θα τα καλύψουμε αν ξαναβρέξει...», σκέφτηκα. Παρεμπιπτόντως, να αναφέρω πως τα διόδια για την κομμάτια των αυτοκινητόδρομων Α3/Α1/Α12 Positano – Civitavecchia που χρησιμοποιήσαμε, μας στοίχισαν 15€, ενώ τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια Civitavecchia – Oldia κόστισαν 110€ (2 άτομα + μοτοσικλέτα). Φτάσαμε τελικά στο νησί της Σαρδηνίας. Κατεβήκαμε στο λιμάνι Golfo Aranci. Αναζητήσαμε το ξενοδοχείο Martini στην Oldia, που τελικά βρισκόταν σε απόσταση 14χλμ. από το λιμάνι. Το ξενοδοχείο ήταν 4* (τιμή δίκλινου: 150€), αρκετά καλό και μέσα στην πόλη. Η Δέσποινα απογοητεύθηκε μόλις είδε το μέρος. Προσωπικά, παρέμεινα αισιόδοξος. «Δεν μπορεί...», σκέφτηκα.
Τελικά, αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, ξεκινήσαμε να περιπλανηθούμε λίγο στην πόλη. Με απογοήτευση συμφώνησα με την άποψη της Δέσποινας. Η συγκεκριμένη πόλη δεν κάτι το αξιοσημείωτο πέρα των δύο κεντρικών δρόμων στο λιμάνι της, που το βραδάκι μετατρέπονταν σε πεζόδρομο. Κατά μήκος τους, μικροπωλητές πουλούσαν την πραμάτεια τους, ενώ αρκετός κόσμος πραγματοποιούσε την βραδινή του έξοδο. Ίσως να ήμασταν επηρεασμένοι από τους προηγούμενους προορισμούς, που μπροστά τους η συγκεκριμένη πόλη φάνταζε φτωχή, αναξιοποίητη και μάλλον αδιάφορη.