Palau - Golfo Aranci - Civitavecchia - Rome - L'Aquila - Ancona

Τετάρτη 16/8/2006
Ξυπνήσαμε στις 6.30πμ. με πολλή δυσκολία. Μαζέψαμε τα πράγματά μας και μόλις βγήκαμε από την σκηνή είδαμε πάνω στην μηχανή ένα κουτί με σοκολατάκια και ένα σημείωμα που έγραφε: «Ένα μικρό δώρο, για μια μεγάλη χάρη...» και τα ονόματα των 5 παιδιών. «Όλο εκπλήξεις είναι οι Ιταλοί...», σκέφτομαι, «...αλλά που να τα χωρέσω όλα αυτά στο TDM;;;» Τα στρίμωξα, τους αφήσαμε με την σειρά μας, κάποια χρήσιμα μικροπράγματα (σαμπουάν, κτλ) και ένα σημείωμα στο οποίο τους ευχαριστούσαμε, τους συμβουλεύαμε να προσέχουν τα κλειδιά τους -καθώς θα ήμασταν πολύ μακριά από σήμερα και μετά- και τους τονίζαμε πως αν αποφασίσουν να επισκεφτούν την Ελλάδα, μην φοβηθούν από την ευκολία που τους ανοίξαμε την κλειδαριά! 
Ξεκινήσαμε για Oldia, από την οποία θα αφήναμε το νησί της Sardinia και θα περνούσαμε στην Civitavecchia. Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι ένας αστυνομικός παρατήρησε πως δεν φαίνεται ευκρινώς τα στοιχεία της πινακίδας μου. Όταν του είπαμε πως είμαστε από Ελλάδα κούνησε το κεφάλι του και μας άφησε να συνεχίσουμε...
Αφού περάσαμε απέναντι και κατεβήκαμε από το πλοίο κατευθυνθήκαμε στον αυτοκινητόδρομο Α12 με κατεύθυνση προς Roma. Φτάνοντας εκεί, ακολουθήσαμε τον Α24 και κάναμε μια στάση στο L’Aquile. Η πόλη αυτή διέθετε μέχρι και χιονοδρομικό κέντρο! Ήταν γνωστή από τους πολλούς Έλληνες φοιτητές, αλλά και τις χαρακτηριστικές 99 πλατείες και 99 εκκλησίες που φιλοξενεί! Το ορεινό αυτό μέρος, ήταν πολύ γραφικό με πλούσια βλάστηση να συμπληρώνει το όλο τοπίο. Περπατήσαμε στα πλακόστρωτα δρομάκια του και απολαύσαμε έναν καφέ που μας βοήθησε να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε.
Αφήνοντας την L’Aquile κινηθήκαμε προς Giulianova. Το κομμάτι αυτό του αυτοκινητόδρομου ήταν το καλύτερο του ταξιδιού! Συναντήσαμε καταπληκτικά χωριά, ανεπανάληπτα τοπία και υψόμετρο που σου έκοβε την ανάσα!!! Περάσαμε ένα τούνελ 10,2χλμ. και διαδοχικά κάποιες γέφυρες και τούνελ.  Εν συνεχεία, όταν τελείωσε ο αυτοκινητόδρομος ακολουθήσαμε ένα τμήμα εθνικό ή επαρχιακού δρόμου, μέχρι που μπήκαμε στον αυτοκινητόδρομο Α14 με κατεύθυνση την Ancona.
Στο παραλιακό αυτό τμήμα (120χλμ.) μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε στα δεξιά μας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και τα μικρά χωριά και οικισμούς με γραφικά σπίτια, ενώ στα αριστερά μας τους ψηλούς ορεινούς όγκους. Ήταν μια πραγματικά απολαυστική διαδρομή!
Στην Ancona φτάσαμε κατά τις 9μμ. Κουρασμένοι, ψάξαμε για ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης, δυστυχώς ανεπιτυχώς. Την λύση μας έδωσε ένας τύπος με σκούτερ που μας πληροφόρησε για την ύπαρξη καταλυμάτων προς την μεριά του λιμανιού και του σταθμού των λεωφορείων. Όντως εκεί βρήκαμε. Μπορεί τόσο η περιοχή, όσο και τα ξενοδοχείο να θύμιζαν την πλατεία Ομονοίας στην Αθήνα, αλλά ήταν καθαρά και με πολύ καλό πρωινό. Αυτά ακριβώς που χρειαζόμασταν την συγκεκριμένη στιγμή...