Positano - Capri - Anacapri

Δευτέρα 7/8/2006
Άνοιξα τα μάτια μου κατά τις 7πμ. Ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως βρισκόμουν σε διακοπές. Κατά τις 8πμ. σηκωθήκαμε για να πάρουμε το πρωινό μας ήταν πολύ πλούσιο και χορταστικό. Στην συνέχεια κατεβήκαμε στην παραλία και επιβιβαστήκαμε, μαζί με 8 ακόμα άτομα, στο 12μετρο σκάφος του συμπαθητικού καπετάνιου. Ξεκινήσαμε για Capri.
Το τοπίο της διαδρομής ήταν εντυπωσιακό. Δυστυχώς για τις κυρίες του σκάφους η διαδρομή ήταν εξουθενωτική, καθώς οι μισές τουλάχιστον ζαλίστηκαν! (εξαγωγές)
Φτάσαμε στο γραφικό και πανέμορφο νησί. Τα κότερα και η χλιδή που επικρατεί ήταν τα πρώτα πράγματα που μας έκαναν εντύπωση! Γρήγορα διακρίναμε το λιμάνι αλλά και τον κόσμο που περπατούσε.  Στην κορυφή του είδαμε τα 2 αντικριστά χωριά: το Capri και το Anacapri μέσα σε ένα απόκρημνο και καταπράσινο φανταστικό τοπίο!
Μόλις αποβιβαστήκαμε από το σκάφος κατευθυνθήκαμε στο εκδοτήριο του τελεφερίκ προκειμένου να βγάλουμε εισιτήρια για το Capri (1,3€/άτομο). Για να ανέβεις το Capri υπάρχουν 2 ακόμα τρόποι:
• να πάρεις ταξί που θα σου κάνει ξενάγηση στο υπόλοιπο νησί. Τα ταξί αυτά μοιάζουν με λιμουζίνες, είναι cabrio και τα έχουν μετατρέψει με τέτοιον τρόπο ώστε να χωράνε 6 άτομα. Η τιμή τους είναι στα 120€ (για τα 6 άτομα).
• να πάρεις το λεωφορείο. Την τιμή του δεν φρόντισα να την μάθω. Το Capri βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του νησιού. Απαρτίζεται από πολυάριθμα μαγαζιά για γεμάτες τσέπες! Μπορείς να συναντήσεις το γνωστότερους ιταλικούς οίκους υψηλής ραπτικής. Το ίδιο σκηνικό και στα ξενοδοχεία. Τα περισσότερα είναι 5* και άνω και οι τιμές τους «φωτιά»!!!
Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα στα δρομάκια του Capri επιστρέψαμε στο σκάφος, ώστε να ξεναγηθούμε στο νησί από θάλασσα...
Πρώτα επισκεφτήκαμε τις σπηλιές του νησιού. Στα σκούρα γαλαζοπράσινα νερά τους, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια βουτιά. Εντύπωση μας έκανε η χειρονομία του πολύ φιλικού καπετάνιου να μας κεράσει γλυκά και σαμπάνια... Τέτοια χλιδή!!!
Κάτι ο ήλιος, κάτι τα κύματα επιστρέψαμε κατάκοποι στο ξενοδοχείο κατά το απογευματάκι. Κάναμε μπανάκι και ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε, καθώς έπρεπε να περιμένουμε μέχρι τις 7.30μμ. για να ανοίξουν τα εστιατόρια για βράδυ... Αν επισκεφτείτε την Ιταλία, να δώσετε προσοχή στο ωράριο των εστιατορίων, καθώς εφαρμόζεται πιστά ακόμα και στις πιο τουριστικές περιοχές!!! 7.30μμ – 11μμ. αυστηρώς!
Κατά τις 7.30μμ. βρισκόμασταν ήδη σε ένα από τα εστιατόρια του χωριού που είχαμε εντοπίσει από το προηγούμενο βράδυ. Στο σημείο αυτό αξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ την στιχομυθία που διαδραματίστηκε: Εγώ: Δέσποινα τι θα μου παραγγείλεις;
Δέσποινα: Κάτσε να δω τον κατάλογο και θα σου μεταφράσω. Λοιπόν, έχει διάφορα...
Εγώ: Τέλος πάντων, πάρε μου κάτι απλό, καθώς έχω «πεθάνει» της πείνας! Θα ήθελα μια μακαρονάδα φούρνου και πατάτες φούρνου με λιωμένο τυρί και ζαμπόν!
Δέσποινα: ΟΚ... Μετά από 20 λεπτά (σύντομα...) ήρθε ο σερβιτόρος με κάτι πιάτα που δεν θύμιζαν σε τίποτα τα όσα είχαμε παραγγείλει... Εγώ: Τι μας έφερες εδώ...!!!(βρίζοντας στα ελληνικά, που δεν μπορώ να αναφέρω αυτή την στιγμή!)
Δέσποινα: Αυτό που σου παρήγγειλα...(με φωνή τρεμάμενη...)
Εγώ: Ρε Δέσποινα, μήπως μας φέρνουν ότι υπάρχει στην κουζίνα έτοιμο, επειδή μας βλέπουν τουρίστες ή δεν ξέρουμε τι παραγγέλνουμε;;; Το πιάτο αποτελούνταν από κάτι ζυμαρικά που τελικά ήταν κανελόνια και οι πατάτες φούρνου που περίμενα μας βγήκαν.... φλογέρες! Αυτό που πρέπει να παραδεχτώ είναι πως ήταν πολύ νόστιμο και σχετικά φτηνό – 30€. Η περιπλάνησή μας στο χωριό ολοκληρώθηκε στα στενά δρομάκια με την συνοδεία παγωτού. Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο ρωτήσαμε για κάποιες πληροφορίες σχετικές με την Pompue, που θέλαμε να επισκεφτούμε την επόμενη μέρα. Δυστυχώς, οι πρώτες κουβέντες που ακούσαμε ήταν άκρως απογοητευτικές και ανησυχητικές καθώς μας πληροφόρησαν πως θα πρέπει να αποφύγουμε να επισκεφτούμε την Pompue με την μηχανή, λόγω των αυξημένων κρουσμάτων κλοπής που αναφέρονται εκεί! Έχοντας πέσει η ψυχολογία μας, επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας...