Ξυπνήσαμε γύρω στις 10 το πρωί και μετά από λίγο ξεκινήσαμε την πρωινή μας μικρή περιπλάνηση στους δρόμους της Φλωρεντίας. Αφού φτάσαμε μέχρι το πραγματικά επιβλητικό Duomo της πόλης, καθίσαμε εκεί τριγύρω για να απολαύσουμε το πρωινό μας, χαζεύοντας τον κόσμο που έρεε κατά εκατοντάδες για να δεί το πραγματικά μεγαλειώδες αυτό οικοδόμημα, το οποίο απ’ότι μάθαμε, κατασκευαζόταν περίπου επι έναν αιώνα.
Γύρω στις 13:00 το μεσημέρι, αποχαιρετίσαμε την Νάντια και την παρέα της και ξεκινήσαμε προς Castelfranco, κινούμενοι σε αυτήν την διαδρομή απο την Autostrada, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο της μέρος. Στο Castelfranco φτάσαμε στις 18:30 το απόγευμα. Ενώ καθόμασταν να ξεκουραστούμε σε μια απο τις καφετέριες τριγύρω απο το ιστορικό κάστρο, ο Βαγγέλης πήγε να δεί για δωμάτια στο ξενοδοχείο που είχε μείνει και παλιότερα. Ευτυχώς υπήρχε 3κλινο δωμάτιο, στο γνωστό ξενοδοχείο Esperanza, με 75€ την βραδυά. Το ξενοδοχείο είναι αρκετά καθαρό και σε πολύ στρατηγικό σημείο, μιας και είναι ακριβώς στο κέντρο της πόλης. Επίσης να σημειωθεί οτι προσφέρει και παρκινγκ για τις μηχανές, δωρεάν, μέσα στην πυλωτή-είσοδο του, η οποία κλειδώνει το βράδυ.
Τακτοποιηθήκαμε και ξεκινήσαμε για την καθιερωμένη απογευματινή μας βόλτα, για αρχή, στο κάστρο. Στο κέντρο του κάστρου υπάρχει μια επιβλητική εκκλησία, ενώ τα δρομάκια τριγύρω είναι πλακόστρωτα. Μέσα απο τα τοίχοι του κάστρου λειτουργούν αρκετά μαγαζιά και μπαράκια. Ένα από αυτά μάλιστα είχε τόσο κόσμο που έιχε σχεδόν κλείσει το συγκεκριμένο δρόμο αν και ήταν ακόμα 19:00 το απόγευμα. Ενδιαφέρον!!!!! είπαμε και χωρίς να σταματήσουμε, πήγαμε για φαγητό σε μια πιτσαρία στην πλατεία έξω απο το κάστρο. Λόγω προβλημάτων συνεννόησης, την πατήσαμε με το φαγητό, και έτσι καταλήξαμε να πληρώσουμε 48€ τα 3 άτομα και τελικά να μην το ευχαριστηθούμε.
Γύρω στις 22:00, και αφού είχαμε τελειώσει το δείπνο, αποφασίσαμε να πάμε στο μπαράκι που είχαμε δει νωρίτερα για να περάσουμε την βραδιά μας. Προς μεγάλη μας έκπληξη αλλα και απογοήτευση, ανακαλύψαμε οτι έκλεινε εκείνη την ώρα. Εκεί λοιπόν μάθαμε οτι στην πόλη ισχύει την καλοκαιρινή περίοδο το επωνομαζόμενο “happy hour”, δηλαδή πίνεις ο,τι πίνεις φτηνά, αλλα μέχρι τις 22:00 το βράδυ. Μετά τα πιο πολλά μπαράκια κλείνουν! Και ο κόσμος κόβει βόλτες γύρω-γύρω από το κάστρο. (Μάλλον για να κουραστεί και κάποια στιγμή να πάει για ύπνο!!!) Φεύγοντας απο εκεί, καταλήξαμε σε ένα άλλο μεγαλύτερο μαγαζί (Ego’s), λίγα τετράγωνα μακρία.
Εκεί ανοίξαμε συζήτηση με τον Alberto, ο οποίος ήταν ο ευγενικότατος ιδιοκτήτης αλλα και barman. Μας ενημέρωσε γενικώς για την πόλη, μιας και μίλαγε αρκετά καλά αγγλικά. Εκεί ήταν που ανακαλύψαμε ακόμα μια πιο δυσάρεστη έκπληξη, μιας και μόλις του είπαμε οτι θα περνάγαμε Αυστρία την επόμενη ημέρα, μας απάντησε οτι θα βρέχει πάρα πολύ στις Άλπεις! Έτσι μετά απο λίγο, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου έτσι ώστε να κάνουμε μια μίνι-σύσκεψη για το τί θα κάναμε την επόμενη ημέρα.