Κατά τις 10 ανοίξαμε τα μάτια μας και αμέσως σκεφτόμασταν τι θα κάναμε αν ο καιρός ήταν χάλια. Αφού ήπιαμε το πρωϊνό μας καφεδάκι στην είσοδο του ξενοδοχείου, ο Νίκος και ο Πλούτωνας πήραν την μια μηχανή έτσι ώστε να βλέπανε τι ώρα θα άνοιγε το γνωστό μαγαζί Market2Ruote. Ο Πλούτωνας είχε σκοπό να αγοράσει ένα παντελόνι Cordura από εκεί, εάν και εφ’όσον οι τιμές σύμφεραν. Προς κακήν μας τύχη, τα παιδιά γύρισαν με άδεια χέρια, μιας και πληροφορήθηκαν ότι τη Δευτέρα το μαγαζί άνοιγε στις 3 το μεσημέρι (!!). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια αναμονή 4 ωρών μέχρι την αναχώρησή μας από την ώρα που γύρισαν. Μια ο καιρός, μια το μαγαζί, η απογοήτευση όλων μας ήταν πολύ μεγάλη, και ο εκνευρισμός ακόμα μεγαλύτερος. Κατά τις 1 αποφασίσαμε να τσιμπήσουμε μεσημεριανό στο ίδιο μαγαζί που φάγαμε την προηγούμενη ημέρα. Το μαγαζί ήταν κλειστό και δεν εξυπηρετούσε τα μεσημέρια.
Τελικά βρήκαμε ένα άλλο εστιατόριο, δίπλα από το ξενοδοχείο Best Western, στην κεντρική πλατεία. Το γεύμα και εδώ θεωρώ πως ήταν μέτριο, με κόστος και για τους τρείς μας, 52€.
Κατά τις 2:30 ξεκινήσαμε τις προετοιμασίες για αναχώρηση για το μαγαζί. Φτάσαμε κατα τις 2:45 έξω απο το μαγαζί, περιμένοντας να ανοίξει. Τελικά άνοιξε και χυθήκαμε μέσα, σαν μικρά παιδιά. Ύστερα από 20 λεπτά χάζεμα, ο Πλούτωνας κατέληξε να αγοράσει μια Dainese Cordura (IKO) σε πολύ καλή τιμή.
Άμεσες και συνοπτικές προετοιμασίες για γοργή αναχώρηση, μιας και ήδη είχαμε καθυστερήσει αρκετά και έτσι 3:30 ήμασταν ήδη στο δρόμο, με κατεύθυνση για Feltre. Σύμφωνα με τις πινακίδες, το Feltre απείχε 48 χιλιόμετρα από το μαγαζί Market2Ruote. Ο δρόμος αρκετά καλός, αν και με αρκετά φορτηγά στην πορεία μας. Σιγά σιγά άρχισαν να διακρίνονται τα πανύψηλα βουνά των Ιταλικών Άλπεων, αλλιώς γνωστά και ως Dolomites. Γύρω στα 28 χιλιόμετρα μετά, και περνώντας την διασταύρωση για Montebelluna, η διαδρομή γινόταν πραγματικά απολαυστικότατη, μιας και από τα αριστερά σου βλέπεις βουνά, δεξιά ένα τεράστιο ποτάμι, και ακριβώς παραπέρα να υψώνεται άλλο ένα βουνό, όλα μέσα σε βαθύ πράσινο χρωματισμό, ενώ εμείς οδηγούσαμε ανάμεσά τους!
Είχαμε ενθουσιαστεί τόσο πολύ με το τοπίο, που είχαμε αγνοήσει τελείως τα πυκνά σύννεφα που μας περικυκλώνανε απειλητικά.
Φτάνοντας στην μικρή πόλη του Feltre, αποφασίζουμε να κινηθούμε προς τον SS51, πηγαίνοντας σε μια λίμνη που είχε βρει ο Βαγγέλης, και σύμφωνα με τα λεγόμενα του, άξιζε τον κόπο (Lago Di Carezza). Η απόσταση από εκεί, γύρω στα 100 χιλιόμετρα. Φυσικά, υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, και αυτό γιατι 8 χιλιόμετρα παραπέρα, ο ουρανός και η γή ήταν ένα! Δεν μπορούσαμε να διακρύνουμε στα 2 χιλιόμετρα μπροστά μας αν αυτό που βλέπαμε ήταν βουνό, τα χωριά των άλπεων ή τα γκρίζα σύννεφα. Ταχύτατα αποφασίζουμε να επιστρέψουμε στην πόλη που μόλις είχαμε περάσει (Feltre), μιας και τα σύννεφα μας πλησίαζαν ολοένα και με πιο άγριες διαθέσεις.
Φτάνοντας στο Feltre, αρχίσαμε να ψάχνουμε γαι δωμάτιο να διανυκτερεύσουμε πέρνωντας όμως αρνητική απάντηση μιας και όλα ήταν γεμάτα λόγο της κακοκαιρίας που θα ακολουθούσε τις επόμενες ώρες. Κάνοντας 2-3 βόλτες ακόμα, καταφέραμε και ανακαλύψαμε ένα ξενοδοχείο 3 αστέρων, εν ονόματι “Nuovo De Cesero” που ευτυχώς για μας, είχε ελεύθερο 3κλινο δωμάτιο, ενώ η βροχή έξω είχε ήδη ξεκινήσει και δυνάμωνε λεπτό με το λεπτό. Χωρίς καν να ρωτήσουμε την τιμή, κλείσαμε το δωμάτιο και ξεφορτώσαμε τα πράγματα μέσα σε δευτερόλεπτα. Καθίσαμε καμία ωρίτσα στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και μετά ετοιμαστήκαμε για την απογευματινή μας αναγνωριστική βόλτα στην πόλη, μιας και ο κατακλυσμός του Νώε είχε είχε κάνει ένα διάλειμα. Ξεκινήσαμε λοιπόν να βρούμε το τουριστικό γραφείο της πόλης, όπου και πήραμε έναν τουριστικό χάρτη της περιοχής, καθώς και πληροφορίες για τα εστιατόρια της πόλης.Όλα άνοιγαν στις 7:30.
Έχοντας μια ώρα κενό, αποφασίσαμε να πιούμε ακόμα ένα καφεδάκι. Μπήκαμε στο πρώτο ανοιχτό καφέ που βρήκαμε, μιας και η βροχή ξανάρχιζε. H Isabella, μια 15χρονή κοπελίτσα, κρατούσε μόνη της το μαγαζί. Ο Πλούτωνας για μια ακόμη φορά!!!! έκανε τις απαραίτητες συνεννοήσεις, ζητώντας της να μας πει κάποια καλά εστιατόρια για φαγητό. Προθυμοποιήθηκε η ίδια να μας ξεναγήσει, ενώ έξω έβρεχε πάρα πολύ και είχαμε μόνο μια ομπρέλλα. Κλείνει το μαγαζί και ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας και πάλι υπό βροχή. Μπροστά η Isabella με τον Πλούτωνα κρατώντας την μοναδική ομπρέλλα που έπαιζε και πιο πίσω ο Νίκος με τον Βαγγελή να τρέχουν και να προσπαθούν να βρούν στιγμηαίο καταφύγιο κάτω από τα στενά μπαλκόνια που ίσα που ξεπρόβαλαν απο τα σπίτια. Πάμε από εδώ, πάμε από εκεί, όλα κλειστά, οι περισσότεροι ήταν σε διακοπές. Ευχαριστώντας την Isabella για την προσπάθεια και τον κόπο της, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ζητήσαμε βοήθεια από την εγγονή της ιδιοκτήτριας. Μας πρότεινε ένα κοντινό εστιατόριο-πιτσαρία.Φάγαμε του σκασμού, και σε αρκετά καλή τιμή, 25€ συνολικά για 3 άτομα! Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο, παρακαλώντας το πρωινό που θα ξημέρωνε να μην έβρέχε.