Το ξημέρωμα μας βρήκε έτοιμους και με πολύ κέφι να δούμε κάποια από τα αξιοθέατα που είχαμε ψάξει το προηγούμενο βράδυ. Αφού λοιπόν πήραμε το πρωινό μας ετοιμαστήκαμε για την βόλτα μας. Ένα από τα καλά της ημέρας ήταν ότι δεν χρειαζόταν να ξαναφορτώσουμε όλα τα μπαγκάζια επάνω στις μηχανές αφού είχαμε κλείσει το δωμάτιο για ένα ακόμα βράδυ. Το δεύτερο καλό ήταν ο καιρός!!! Επιτέλους ήλιος και φυσιολογικές για καλοκαίρι θερμοκρασίες. Τι άλλο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε; Διακοπές σε άγνωστο μέρος, με την μηχανή σου, καλή παρέα και τέλειο καιρό!!! Χωρίς πολλά-πολλά ξεχυθήκαμε στους δρόμους.
Προορισμός μας η λίμνη Bled Βορειοδυτικά της πρωτεύουσας που αποτελεί και ένα από τα πιο δυνατά αξιοθέατα της Σλοβενίας. Ακολουθήσαμε τον Ε61.Δεξιά και αριστερά του δρόμου εκτός των ράντζων που χρησιμοποιούνταν για ιππασία, υπήρχαν αρκετές διαφημίσεις για ενοικίαση ανεμόπτερων για μικρές απολαυστικές βόλτες στους αιθέρες της Σλοβενίας.
30 χιλιόμετρα πριν τα σύνορα με Αυστρία, βγήκαμε απο τον Ε61 και ακολουθήσαμε τον SS209, που έβγαζε στη λίμνη Bled. Φτάνοντας στην λίμνη Bled, αντικρύσαμε ένα καταπληκτικό τοπίο, αρκετά τουριστικό βέβαια, με μια μεγάλη καταπράσινη λίμνη. Στο κέντρο της υπήρχε ένα νησάκι με μια εκκλησία ενώ στην μια άκρη της, στην κορυφή ενός πανύψηλου βράχου στεκόταν ένα μεσαιωνικό κάστρο.
Κάποιοι έκαναν βαρκάδα τον γύρο της λίμνης, ενώ κάποιοι άλλοι έκοβαν βόλτες με ποδήλατα. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι τολμηροί που τσαλαβουτούσαν! Εμείς αρκεστήκαμε για αρχή σε άλλο ένα καφεδάκι σε μια καφετέρια ακριβώς δίπλα στην λίμνη, με θέα το κάστρο της λίμνης απέναντι μας.
Μετά το καφεδάκι μας ανεβήκαμε με τις μηχανές έως το πάρκιν κοντά στην την είσοδο του κάστρου. Με τα μπαγκάζια στα χέρια ανηφορήσαμε το πέτρινο δρομάκι που οδηγούσε στην είσοδο του κάστρου. Η είσοδος στο κάστρο ήταν 6€. Η θέα που προσέφερε όμως άξιζε το κόστος αυτό. Αφού τραβήξαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες ,σειρά είχε το μουσείο που στεγαζόταν μέσα στο κάστρο, οπου και μάθαμε για την ιστορία του.
Ύστερα από περίπου 1 ώρα, ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας, την λίμνη Bohinj, η οποία απείχε μόλις 35 χιλιόμετρα απο την λίμνη Bled. Έτσι λοιπον ακολουθήσαμε απο το Bled τον επαρχιακό SS209,(ο δρόμος αρκετά καλός με πολλά διασκεδαστικά εσάκια). Το πράσινο ήταν τόσο πυκνό που σου έδινε την εντύπωση ότι σε πολλά σημεία έμπαινε στο νερό. Η λίμνη ήταν μικρότερη απο την λίμνη του Bled, αλλα και αυτή αρκετά καθαρή, έτσι ώστε να προσφέρεται για μπάνιο. Κατα την διάρκεια της οδήγησής μας παρατηρήσαμε αρκετά camping κατα μήκος της λίμνης, κάποια ελεύθερα, κάποια άλλα οργανωμένα. Αφού γυρίσαμε την λίμνη, αποφασίσαμε να κάτσουμε σε ένα ξύλινο μπαράκι για φαγητό, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στα πεύκα και είχε θέα την λίμνη.
Καθώς καθόμασταν και απολαμβάναμε το τοπίο, βλέπουμε ένα ζευγάρι μοτοσυκλετιστές, γύρω στα 40 να κοιτάζουν περίεργα και να κατευθύνονται προς τα εμάς. «Έλληνες!», σκεφτήκαμε και δεν πέσαμε έξω. Ο Βασίλης και Ελένη, και οι δύο τους γιατροί και πολύ ωραίοι τύποι! Φάγαμε όλοι μαζί, παρέα στο τραπέζι και πιάσαμε συζήτηση για τις ταξιδιωτικές μας εμπορίες με την μηχανή. Τα παιδιά γύριζαν από τις διακοπες τους στην Κροατία. Μας είπαν ότι έχει πολύ ωραία μέρη να επισκεφτείς εκεί και ήταν και οικονομικότερα από την Σλοβενία. Μας πρότειναν και μια διαδρομή την οποία ακολούθησαν και οι ίδιοι για να φτάσουν στη λίμνη Bohinj για την επιστροφή μας στη Ljubljana . Αφού τα είπαμε και τελειώσαμε το φαγητό, ξεκινήσαμε για Ljubljana, μέσω της διαδρομής που μας προανέφεραν. Από bohinj στη διασταύρωση Bistrica ακολουθήσαμε την διαδρομή προς Sorice. Στο ανέβασμα η άσφαλτος ήταν άψογων προδιαγραφών, αλλα ο δρόμος ήταν αρκετά στενός. Διασχίσαμε ένα παρθένο δάσος γεμάτο έλατα και φτάσαμε σε μια καταπράσινη πεδιάδα όπου και βρισκόταν το πανέμορφο χωριό Sorice. Σταματήσαμε και καθίσαμε στο γκαζόν σε ένα πανοραμικό σημείο οπου και απολαύσαμε για λίγη ώρα την απόλυτη ηρεμία. Απο εκεί, ακολουθήσαμε τα χωριά Zeleznica – Skofja Loka για να καταλήξουμε το απογευματάκι στην Ljubljana.
Στο ξενοδοχείο ξεκουραστήκαμε λίγο και ετοιμαστήκαμε για να βγούμε και πάλι έξω, έτσι ώστε να βρούμε ένα internet καφέ για να αδειάσουμε την φωτογραφική μας μηχανή. Στην πόλη υπήρχαν πολλά internet café, αλλα δυστυχώς χωρίς πρόσβαση στα USB τους. Τα PC ήταν κλειδωμένα. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείου, οπου εκ προ εκπλήξεως μας εξυπηρέτησε ο ευγενικός receptionist αφιλοκερδώς!
Επιστρέφοντας στη πόλη, πήραμε ένα πρώτο ποτό δίπλα στο ποτάμι. Εκεί συγκεντρώσαμε περαιτέρω πληροφορίες για τα clubs της πόλης. Ο Βαγγέλης αποφάσισε να γυρίσει στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστεί, ενώ εμείς συνεχίσαμε για το Club Global. Το “Club Global” βρισκόταν στην ταράτσα ενός εμπορικού κέντρου, πάνω σε κεντρικό δρόμο. Η είσοδος ήταν 5€ το άτομο και έπρεπε να περιμένεις σε ουρά στο πεζοδρόμιο του εμπορικού το ασανσέρ (όπου και γινόταν το απαραίτητο Face Control) για να σε ανεβάσει στον τελευταίο όροφο. Η αναμονή στην ουρά για το ασανσέρ ήταν περίπου 30 λεπτά, μιας και είχε μαζέψει αρκετό κόσμο. Το μαγαζί ήταν γεμάτο, ενώ η μουσική έπαιζε δυνατά. Μπαίνοντας στα αριστερά μας έπρεπε να αφήσουμε τα σακάκια μας, με το κόστος των 2€ ανα σακάκι, ενώ στα δεξιά μας υπήρχε ο χώρος VIP.
Μπροστά μας υπήρχε η πίστα όπου και επικρατούσε ένας πανικός. Παραγγείλαμε κάτι κλασικό για εμάς. Jack amaretto!! Αν και χρειάστηκε λίγη ώρα για να μας το προσφέρουν, μιας και δεν ήξεραν πόσο να το χρεώσουν, τελικά τα καταφέραμε. Οι υπόλοιποι έπιναν μόνο μπύρα ή κρασί. Το ντεκόρ του μαγαζιού θύμιζε προηγούμενη δεκαετία, σε αντίθεση με τη διασκέδαση και το κέφι του κόσμου που είχε φτάσει στο ζενίθ. Όλοι τους χόρευαν, πράγμα που δεν συμβαίνει ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Μετά απο περίπου 2 ώρες, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας για ξεκούραση.