Πρόλογος ...
29/6/07
Μέρες πιο πριν, προσπαθούσαμε όλοι μας, αυτή την ημέρα, να έχουμε όσο πιο λίγες δουλειές μπορούσαμε για να προλάβουμε το καράβι που έφευγε από την Πάτρα στις 18:00. Μετά κόπων και βασάνων τελειώσαμε κατά τις 14:00. Τρέξιμο στο σπίτι για την προετοιμασία των αποσκευών και των ρούχων, μιας που οι εκκρεμότητες δεν μας είχαν αφήσει σε ηρεμία για να ετοιμαστούμε νωρίτερα. Το ραντεβού με τον Πλούτωνα στα πρώτα διόδια ήταν στις 15:00. Κατά μισή ώρα αργοπορημένοι, έφτασαν και ο Νίκος με τον Βαγγέλη.
Ταξίδι με 36+ βαθμούς από Αθήνα για Πάτρα, μέσα στην κάψα του μεσημεριού. Ολιγόλεπτες στάσεις για βενζίνη και επιτέλους, γύρω στις 17:00 καταφέραμε και φτάσαμε στο λιμάνι της Πάτρας. Αφού κάναμε το καθιερωμένο check-in των εισιτηρίων, μπήκαμε στο πλοίο, χωρίς ακόμα να το έχει συνειδητοποιεί κανείς μας, μιας και ακόμη νομίζαμε ότι είμαστε στις δουλειές μας. Πίνοντας το καφεδάκι μας στο κεντρικό σαλόνι του πλοίου δίπλα στο παράθυρο, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι κάτι ξεχωριστό είχε ξεκινήσει για όλους μας, κάτι μας έτρωγε...(έπρεπε απλά να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε την αρχή της περιπέτειας μας που τόσο την περιμέναμε)
Η ταξιδιωτική κίνηση ήταν ελάχιστη στο πλοίο, και έτσι είχαμε μια κάποια άνεση. Αφού κάναμε ανίχνευση όλων των χώρων, αποφασίσαμε ότι το βράδυ μας θα το περνάγαμε στα καθίσματα αεροπορικού τύπου. Γυρνώντας από καφετέρια σε καφετέρια στο πλοίο, τελικά έφτασε το σούρουπο. Κατευθυνθήκαμε στο εστιατόριο του πλοίου, οπού και φάγαμε. Μετά το επιεικώς απαράδεκτο αλλά και συγχρόνως ακριβό βραδυνό μας στο εστιατόριο του πλοίου δεν έμενε να κάνουμε κάτι άλλο...φουσκώσαμε τα πολυτελεί στρώματα μας,στρώσαμε τα μεταξωτά σεντόνια μας (sleeping Bag) και ξεραθήκαμε στον ύπνο από τις 22:00 το βράδυ.
30/6/07
Ξυπνήσαμε κατά τις 8:30 χορτασμένοι από ύπνο και ξεκούραστοι, μιας και το καράβι ήταν άδειο και δεν υπήρχε φασαρία. Πρωινό καφεδάκι στο κεντρικό σαλόνι και συζητήσεις περί διαδρομής του ταξιδιού. Ο Πλούτωνας έκανε τα απαραίτητα τηλεφωνήματα του και έτσι καταλήξαμε ότι θα περνάγαμε από Siena και στη συνέχεια θα καταλήγαμε Φλωρεντία, όπου και θα διανυκτερεύαμε. Εκεί θα μας περίμενε μια γνωστή φίλη του Πλούτωνα, η οποία σπούδαζε αρχιτεκτονική, η Νάντια.
Στις 15:00 αποβιβαστήκαμε από το πλοίο στην Ancona και ξεκινήσαμε μέσω της SS76 με κατεύθυνση προς Perugia. Η διαδρομή ήταν πολύ καλή και ταυτόχρονα πολύ όμορφη, με δέντρα στο πλάι και πολύ καλή άσφαλτο. Διασχίζοντας την Perugia, ακολουθήσαμε τον 75bis και συναντήσαμε στα αριστερά μας την λίμνη Castiglione dei Lago. Μια αρκετά μεγάλη λίμνη, η οποία δεν είχε και κάτι το ξεχωριστό να προσφέρει έτσι ώστε να αποτελέσει λόγο για στάση.
Συνεχίσαμε να ακολουθούμε τον SS73 και φτάσαμε στην Siena κατά τις 18:00. Ο Νίκος είχε ενημερωθεί ότι η πόλη αυτή είναι κάτι το ξεχωριστό και τελικά δεν έπεσε έξω! Μιλώντας με έναν μοτοσυκλετιστή με κάτι Ιταλο-Γαλλικά που δεν ήξερε, μιας και δεν μιλούσε Αγγλικά ο τύπος, μας πληροφόρησε ότι πρέπει να αφήσουμε τις μηχανές στην πλατεία, όπου και είχε άφθονο χώρο για να τις αφήσουμε. Στη συνέχεια αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε μέσα στα σοκάκια. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο να βρούμε τον δρόμο μας μέσα στα πολυάριθμα πλακώστρωτα σοκάκια μιας και ο κόσμος που κυκλοφορούσε σε αυτά δεν ήταν απλά πολύς αλλά και παραπάνω (σαν να υπήρχε κάποιος λόγος!).
Ακολουθώντας το πλήθος, μέσα στα πλακόστρωτα σοκάκια με τα πανέμορφα μαγαζάκια, φτάσαμε στην κεντρική πλατεία όπου και μείναμε έκπληκτοι !!! Σίγουρα κάτι συνέβαινε αλλά δεν είχαμε καμία ιδέα ώσπου συμπτωματικά γνωρίσαμε δυο Έλληνες εκεί, την Ματίνα και τον Βασίλη. Σπούδαζαν Ιατρική στην πόλη. Μας ρώτησαν αν ήρθαμε τυχαία την συγκεκριμένη μέρα στο μέρος αυτό και μόλις τους είπαμε ναι, μας απάντησαν ότι ήμαστε πολύ τυχεροί. Πίνοντας το καφεδάκι μας, μας πληροφόρησαν για το τι επρόκειτο να συμβεί μέσα στην επόμενη ώρα. Πετύχαμε την τοπική και πολύ γνωστή γιορτή “Palio” που γίνεται δυο φορές τον χρόνο. 14 διαφορετικές συνοικίες αγωνίζονται, η κάθε μια με το δικό της άλογο-αναβάτη-χρώματα ακόμα και σημαίες , για το ποια θα βγεί πρώτη σε αυτοσχέδια ιπποδρομία γύρω από την κεντρική πλατεία και μπροστά από το Δημαρχείο της πόλης. Ο κόσμος εκείνη την ώρα ήταν πάρα πολύς, και μαζευόταν ακόμα πιο πολύς με το πέρασμα της ώρας, ενώ ομάδες παιδιών με φουλάρια στα χρώματα της συνοικίας τους φώναζαν συνθήματα προσπαθώντας με τον τρόπο τους να ξεσηκώσουν αλλά και να προκαλέσουν τους φίλους της αντίπαλης γειτονιάς .Η πλατεία είχε διαμορφωθεί σαν αυτοσχέδιος ιππόδρομος ειδικά για την συγκεκριμένη ημέρα, με το κέντρο του ελεύθερο για να μπεί ο κόσμος και γύρω-γύρω εξέδρες για τους επισήμους. Δεν πέρασαν 20 λεπτά και ο σερβιτόρος ζήτησε να πληρώσουμε γιατί έπρεπε να σηκώσουν τα τραπέζια για να ξεκινήσει το θέαμα, το τραπεζάκι μας στην κυριολεξία ήταν πάνω στην πίστα που θα έτρεχαν τα άλογα).
Ακούσαμε το σήμα εκκίνησης της κούρσας. Ήταν κάτι το εκπληκτικό, οι φωνές, ο κόσμος, το θέαμα απερίγραπτο. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο δείχνουν την ένταση και τον ενθουσιασμό που επικρατούσε. Με το τέλος του αγώνα ο νικητής με το άλογο του παίρνουν μια ευχή από την εκκλησία της πόλης (αναβάτης και άλογο μπαίνουν ΜΕΣΑ στην εκκλησία για να πάρουν την ευχή!!!) ενώ το πλήθος ξεχύνεται το βράδυ στα σοκάκια και πανηγυρίζουν με φωτιές, χορούς φωνές και άφθονο αλκοόλ. Μοιάζει σαν το Rio σε μικρογραφία. Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου για να πάρουμε και εμείς μέρος σε αυτό το ξέφρενο γλέντι!!! γιατί έπρεπε να διανυκτερεύσουμε στην Φλωρεντία. Κατευθυνόμενοι προς το πάρκινγκ, σταματήσαμε να δούμε το επιβλητικό Duomo. Αμέσως μετά από την ολιγόλεπτη στάση, βάλαμε μπρος και ξεκινήσαμε γύρω στις 20:00 για Firenze.
Στις 21:00, και ενώ είχαμε ήδη διανύσει τα συνολικά 70 km του δρόμου που συνέδεαν την Siena με την Firenze, βρισκόμασταν ήδη στο σπίτι της Νάντιας, όπου και μας περίμενε. Πολύ φιλόξενη η κοπέλα, οπου και πάλι την ευχαριστούμε!!!. Αφήσαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε από το σπίτι έτσι ώστε να πάμε κατευθείαν στο εστιατόριο που είχε κλείσει. Το όνομά του ήταν AQUA ALZ, στο δρόμο Via Della Vignia Vecchia. Εκεί γευτήκαμε απο τα ωραιότερα Ιταλικά πιάτα που έχουμε δοκιμάσει ποτέ. Το εστιατόριο ήταν πολυτελείας, με πολύ ωραία ατμόσφαιρα και κόσμο, ενώ το κόστος δεν ήταν ανατρεπτικό, για αυτό που προσέφερε. Τα 4 άτομα κόστισαν 73€.
Για συνέχεια, είχαμε βραδυνή ξενάγηση στην πόλη. Επισκεφθήκαμε το παλάτι στην κεντρική πλατεία. Μια αερογέφυρα πάνω από το κτήριο ξεκίναγε από το παλάτι και συνέχιζε στο Ponte Vecchio μέχρι να καταλήξει στο Palazzo Pitti οπου εκεί μένανε όλοι οι αριστοκράτες. Την γέφυρα την είχαν κατασκευάσει τότε, έτσι ώστε η υψηλή κοινωνία να πηγαίνει στο παλάτι, χωρίς να περπατάνε στον δρόμο οπού κυκλοφορούσε ο απλός λαικός κόσμος. Απ’ότι πληροφορηθήκαμε, η γέφυρα ανοίγει για το κοινό μια φορά το χρόνο, οπου και πρέπει να πάρει κάποιος εισιτήριο για να την διασχίσει.
Παρακάτω, η γέφυρα PONTE VECCHIO αποτελεί ένα από τα ωραιότερα σημεία της Φλωρεντίας. Πέτρινη γέφυρα στην οποία δεξιά και αριστερά υπήρχαν βυρσοδεψεία για την επεξεργασία δερμάτων, αλλά με την πάροδο του χρόνου, τα μαγαζιά αυτά έδωσαν την θέση τους σε χρυσοχοϊα.
Γύρω στις 1:00 τα ξημερώματα, καταλήξαμε στην πλατεία του πνεύματος ή αλλιώς “Piatsa Spiriti”. Η πλατεία αυτή αποτελεί την νυχτερινή διασκέδαση σχεδόν όλου του φοιτητόκοσμου της Φλωρεντίας.
Ο κόσμος αγοράζει κυρίως μπύρες και άλλα ποτά σε ποτήρια από τα μαγαζιά τριγύρω και κάθεται στην μεγάλη αυτή πλατεία. Αυτή είναι η διασκέδαση των φοιτητών εκεί, κυρίως λόγω του κόστους του να μπείς σε ένα μαγαζί. Στην άλλη μεριά της πόλης, πήρε το μάτι μας το club του Roberto Cavali, όπου και είχε οργανώσει ένα party μαζεύοντας όλα τα μοντέλα και τους κοσμικούς της ευρύτερης περιοχής. Υπερβολικά κουρασμένοι, δεν αντέξαμε να πάμε και εκεί. Περίπου στις 3:00 επιστρέψαμε σπίτι και πέσαμε για ύπνο, μιας και θα σηκωνόμασταν νωρίς το επόμενο πρωινό.