Παρασκευή 3/8/07 Αθήνα-Πάτρα-Μπάρι
Μετά από αρκετές ημέρες προσμονής, επιτέλους ξημέρωσε η μέρα που θα ξεκινούσε το ταξίδι. Αρχικά η ιδέα του ταξιδιού για εξωτερικό ξεκίνησε από το Νικολάι και ήταν για Σαρδηνία. Στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν και αποφασίσαμε να κινηθούμε προς Δαλματικές ακτές.
Μετά από διάφορες σκέψεις σχετικά με το πλάνο της εκδρομής καταλήξαμε στο εξής: Από Πάτρα να πάμε Μπάρι και από εκεί Ντουμπρόβνικ (δηλαδή στο Νοτιότερο προορισμό μας στην Κροατία) και από εκεί να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε προς βόρεια.
Το Ραντεβού δόθηκε στα διόδια της Ελευσίνας και μετά από την καθυστερημένη συνάντησή μας ξεκινήσαμε κατά τις 3:30 για Πάτρα, από όπου έφευγε το πλοίο στις 6:00... Ευτυχώς δεν μας έτυχε κάποιο απρόοπτο κι έτσι μετά από δύο περίπου ώρες γρήγορης και αγροτικής οδήγησης φτάσαμε στο λιμάνι και αφού κάναμε check-in επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Εγώ με τον Νικολάι και το Θάνο δέσαμε τις μηχανές και ο Θοδωρής με τη Δήμητρα και την Πασχαλιά ανέβηκαν στο σαλόνι του πλοίου για να πιάσουν κάνα καναπέ... Όταν ανεβήκαμε κι εμείς ενθουσιαστήκαμε όταν τους είδαμε να έχουν πιάσει αρκετό χώρο με καναπέδες και καρέκλες για να βολέψουμε τα πράγματα και να βγάλουμε άνετα τη νύχτα και γενικά το ταξίδι, το οποίο μόλις ξεκινούσε...
***
Σάββατο 4/8/07 Bari - Polignano - Monopoli (80 χλμ.)
Κατεβαίνουμε από τη γέφυρα του “Μπλε Ορίζοντα” και πατάμε σε Ιταλικό έδαφος. Σύντομη στάση στην έξοδο του λιμανιού για τακτοποίηση των πραγμάτων και φύγαμε για την πρώτη πλατεία για καφεδάκι... Αφού απολαμβάνουμε τον αυθεντικό cappuccino μας ξεκινάμε τη βόλτα μας βγαίνοντας από το Μπάρι και κινούμαστε νότια προκειμένου να γεμίσουμε τις ατελείωτες ώρες αναμονής, μιας και το πλοίο για Ντουμπρόβνικ έφευγε 12.00 το βράδυ...
Η διαδρομή σχεδόν σε όλο της το μέρος είναι σε παραλιακό δρόμο και αρκετά ευχάριστη. Μετά από περίπου 30 km φτάνουμε στο Polignano και αποφασίζουμε να σταματήσουμε καθώς είναι το πιο όμορφο μέρος που έχουμε δει ως τώρα. Κόβουμε βόλτες στα μικρά και γραφικά σοκάκια και καταλήγουμε στη θάλασσα αντικρίζοντας ένα απρόσμενα όμορφο θέαμα. Τα τελευταία σπίτια είναι χτισμένα κυριολεκτικά πάνω στα φαγωμένα από το αλάτι βράχια και σε συνδυασμό με τα πράσινα νερά προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα. Απαραίτητες φωτογραφίες και στάση στην πιτσαρία που υπάρχει εκεί δίπλα για πίτσα-μπύρα! Στη συνέχεια ανεβαίνουμε στον κεντρικό δρόμο του Polignano και καθόμαστε σε ένα καφέ για να <<σκοτώσουμε>> ένα δίωρο ακόμα... Εκεί λύσαμε αρκετά quiz με απάντηση λέξεις που περιείχαν το συνθετικό "μπάρι"...
Μερικές από τις απαντήσεις ήταν: αμπάρι, κουμπάροι, αμπάριζα, Παλομπαρίνι, κεχριμπάρι... Φεύγοντας είπαμε να συνεχίσουμε λίγο ακόμα προς νότια και μετά από 10 περίπου Km φτάσαμε στη Monopoli. Μετά από μια σύντομη βόλτα στον κεντρικό δρόμο κάναμε μεταβολή με σκοπό να γυρίσουμε προς Μπάρι, καθώς η Monopoli αποτελούσε μια βιομηχανική περιοχή χωρίς κανένα τουριστικό ενδιαφέρον.
Πίσω στο Μπάρι λοιπόν κάναμε βόλτες ψάχνοντας κάποιο μαγαζί για να φάμε, που να μας προσφέρει παράλληλα τη δυνατότητα να παρκάρουμε τις φορτωμένες μηχανές σε σημείο που να υπάρχει οπτική επαφή... Μετά από αρκετή ώρα χωρίς αποτέλεσμα καταλήξαμε στο ίδιο μαγαζί που είχαμε πιει το πρωί καφέ και διέθετε και κάποια πιάτα για φαγητό. Από ότι αποδείχτηκε δεν άξιζε τον κόπο, ενώ παράλληλα γκρεμίστηκε και ο μύθος της Ιταλικής καρμπονάρας καθώς όταν την παράγγελνα φανταζόμουν ζαμπόν και μπέικον και τυριά λιωμένα και όχι αυγό με πολύ λάδι...
Είχε πλέον αρχίσει να βραδιάζει... Μια τελευταία βόλτα σε μια κεντρική πλατεία όπου σε λίγο θα ξεκινούσε και μια συναυλία και βουρ για το λιμάνι. Εκεί μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη καθώς στο check in κρατούσαν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό σαν φόρο για ταξίδι εκτός ευρωπαϊκής ένωσης το οποίο ανέβαζε αρκετά το κόστος της μεταφοράς σε σχέση με τα αρχικά δεδομένα...
Επιβιβαστήκαμε στο “Μarko Polo” της Jadrolinija το οποίο ήταν τίγκα στους Ιταλούς... Δεν έπαιζε ούτε καρέκλα! Παρόλα αυτά βολευτήκαμε και βγάλαμε τη νύχτα μια χαρά καθώς προς έκπληξή μας παρατηρήσαμε ότι στο πλοίο δεν κυκλοφορούσαν καθόλου άνθρωποι του προσωπικού του πλοίου για να κάνουν τυχόν υποδείξεις στους επιβάτες. Είχες την εντύπωση ότι υπήρχαν μόνο αυτοί που δούλευαν στα κυλικεία και ο καπετάνιος! Έτσι με περίσσιο θράσος βγάλαμε υπνόσακους, στρώμα και... τρόμπα...!
