Στο Δρυμό φτάσαμε πριν τις 9 και παρόλα αυτά μας περίμενε ήδη μια ουρά 20 μέτρων στα εισιτήρια. Ήπιαμε καφεδάκι και μετά από λίγο έφτασε η σειρά μας. Το εθνικό Πάρκο Plitvice ανακηρύχθηκε ως τοποθεσία παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO το 1979, σε αναγνώριση της εξαιρετικής φυσικής του ομορφιάς. Με το που περνάς την είσοδο η θέα κόβει την ανάσα. Ένα σύμπλεγμα λιμνών και καταρρακτών μέσα σε καταπράσινα βουνά. Μάλιστα υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθήσεις 4-5 εναλλακτικές διαδρομές ανάλογα με τις αντοχές και το χρόνο του επισκέπτη.
Εμείς διαλέξαμε μια μέση λύση και περιπλανηθήκαμε στο πανέμορφο τοπίο. Οι λίμνες ήταν γεμάτες πέστροφες διαφορετικών μεγεθών, αλλά το ψάρεμα απαγορευόταν σε όλο το πάρκο. Με τόσα νερά και υγρασία δεν είναι να απορεί κανείς για την πυκνή βλάστηση της περιοχής. Το μονοπάτι που περπατήσαμε ακολουθεί μια πολύ ωραία διαδρομή πλάι σε λίμνες και καταρράκτες. Σε ένα σημείο επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό καραβάκι το οποίο διέσχισε μια μεγάλη λίμνη και μας αποβίβασε στην απέναντι όχθη.
Δυστυχώς το ψιλόβροχο που μας ακολουθούσε στη διαδρομή είχε εξελιχθεί σε δυνατή βροχή και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε μετά από περπάτημα περίπου 2μιση ωρών. Προσωπική συμβουλή είναι ο επισκέπτης να έχει στη διάθεσή του 4-5 ώρες για να απολαύσει το τοπίο γιατί είναι πραγματικά κάτι σπάνιο. Όταν φτάσαμε στην αφετηρία είχαμε μουλιάσει και η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς. Ένα από τα μαγαζάκια που ήταν στημένα εκεί πρόσφερε ψητά κοτόπουλα και μπύρα. Τα απολαύσαμε κάτω από μια τέντα υπό βροχή και ήταν μια από τις πιο ωραίες στιγμές του ταξιδιού. Αφού αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά από το πάρκο, αλλά και τοπικά τυριά, επιστρέψαμε στις μηχανές και στα δωμάτια.
Στη συνέχεια μαζέψαμε τα πράγματα και αφού χαιρετήσαμε την οικογένεια που μας φιλοξένησε ξεκινήσαμε με προορισμό την τελευταία πόλη που θα επισκεπτόμασταν στην Κροατία, το Zadar. Ο καιρός είχε ανοίξει και τα χρώματα ήταν απερίγραπτα. Ειδικά το πρώτο μέρος της διαδρομής, κοντά στην περιοχή Plitvice, ήταν απολαυστικό. Βέβαια, ακόμα δεν είχε ζεσταθεί το κοκαλάκι μας και κάποια τούνελ στη διαδρομή ήταν ευεργετικά, παίζοντας το ρόλο του στεγνωτηρίου.
Στο Zadar πλησιάζαμε ενώ έπεφτε η νύχτα και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για δωμάτιο να περάσουμε τη βραδιά. Αυτά που πρότεινε ο οδηγός ήταν όλα γεμάτα και η ώρα περνούσε με την πείνα και την κούραση να συσσωρεύονται. Με τα πολλά βρήκαμε ένα διαμέρισμα στο οποίο, αν και ήταν μικρό και ακριβό για αυτά που προσέφερε, αποφασίσαμε να μείνουμε αφού ήταν μόνο για μια νύχτα. Απλώσαμε τα βρεγμένα ρούχα για να στεγνώσουν και μπήκαμε για ένα ζεστό μπανάκι. Παρόλο που η ομάδα ήταν κουρασμένη και έξω ψιλόβρεχε, συμφωνήσαμε να βγούμε μια βόλτα καθώς δεν θα υπήρχε άλλη ευκαιρία να δούμε το Zadar.
Το ιστορικό κέντρο είναι αρκετά γραφικό με καλοδιατηρημένα κτίρια. Ξεχωρίζουν η εκκλησία του St. Donatus του 9ου αιώνα μ.Χ., και η St. Mray’s Church χτισμένη το 1105 μ.Χ., όπου στεγάζεται η μόνιμη έκθεση “The gold and Silver of Zadar”. Όταν φτάσαμε το κέντρο ήταν άδειο από κόσμο λόγω της βροχής, αλλά και της ώρας. Ευτυχώς βρέθηκε μια πιτσαρία ανοιχτή για να καλύψει την πείνα μας. Μετά από περιπλάνηση στα σοκάκια της πόλης καταλήξαμε σε ένα συμπαθητικό μπαράκι για ένα τελευταίο ποτό σε κροατικό έδαφος. Με την επιστροφή στα δωμάτια πέσαμε κατευθείαν για ύπνο γιατί μας περίμενε πρωινό ξύπνημα.
