Αφού σηκωθήκαμε σχετικά νωρίς με σκοπό να προλάβουμε το πρώτο καράβι για το νησί Brac, ετοιμαστήκαμε και κατηφορίσαμε προς το λιμάνι. Παρότι φτάσαμε 20΄-25΄ πριν φύγει το πλοίο παραλίγο να το χάσουμε εξαιτίας της μεγάλης ουράς στα εισιτήρια. Τελικά καταφέραμε να μπούμε με τη ψυχή στο στόμα και ενώ κυριολεκτικά ανέβαινε ο καταπέλτης.
Ανακουφισμένοι απολαύσαμε το ταξίδι που διαρκεί περίπου 55΄, αλλά και τον αξιοπρεπή καπουτσίνο που σερβίρεται στο πλοίο. Είχαμε διαβάσει πολλά για την ομορφιά του νησιού και ανυπομονούσαμε να το γνωρίσουμε και φυσικά να επισκεφτούμε τη φημισμένη παραλία Zlatny Rat (Χρυσή Πύλη). Το πλοίο μας αποβίβασε στο λιμάνι Supetar και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε αμέσως για την παραλία.
Ακολουθήσαμε τις πινακίδες για το χωριό Bol, μία όμορφη διαδρομή 39χλμ, τόσο μέσα από ξερό τοπίο, αλλά και από πευκοδάση σε ορισμένα σημεία. Μόλις φτάσαμε αυτό που αντικρίσαμε μας αποζημίωσε. Η παραλία είναι μια καταπράσινη από πεύκα χερσόνησος που μπαίνει μέσα σε καταπράσινα νερά και οι όχθες της έχουν ένα όμορφο λευκό βότσαλο. Το νερό είναι παγωμένο όμως μετά από λίγο το συνηθίζεις. Στην ανατολική πλευρά της παραλίας υπήρχαν και αρκετοί γυμνιστές για τους λάτρεις του γυμνισμού. Το αρνητικό όπως με τις περισσότερες τουριστικές περιοχές μέσα σε high season είναι ότι είχε υπερβολικά πολύ κόσμο. Πραγματικά είχες το συναίσθημα ότι η παραλία θα βουλιάξει. Μετά από κάποιες ώρες αποφασίσαμε να φύγουμε για να προλάβουμε να δούμε και το υπόλοιπο μέρος του νησιού.
Αφού σταματήσαμε στο Bol για ανεφοδιασμό κινηθήκαμε προς τα ανατολικά του νησιού μέχρι το χωριό Sumartin, το οποί είναι ένα συμπαθητικό και αρκετά γραφικό χωριουδάκι. Στον γυρισμό επιλέξαμε διαφορετική διαδρομή περνώντας από τα χωριά G. Humac, Praznica και Pucisca, όπου υπάρχει και η μοναδική παραλία του νησιού με άμμο. Αφού βγάλαμε κάποιες φωτογραφίες συνεχίσαμε τον παραλιακό δρόμο στα βόρεια του νησιού. Στην διαδρομή μέχρι το Supetar συναντάει κανείς άγριες παραλίες αλλά και όμορφα κολπάκια. Όταν φτάσαμε ήμασταν τρομερά πεινασμένοι και αφού κάναμε μια βόλτα στο όμορφο χωριό κάτσαμε στο λιμανάκι για πίτσες και παγωμένη μπύρα. Μόλις φάγαμε φορτώσαμε τις μηχανές στο πλοίο και επιστρέψαμε στο Split.
Μετά από ένα αναζωογονητικό μπάνιο και λίγη ξεκούραση ξεκινήσαμε για μια κοντινή πόλη, το Trogir. Αποφασίσαμε να μην πάρουμε τον αυτοκινητόδρομο επιλογή που δεν αποδείχτηκε σωστή καθώς ο δρόμος δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Μετά από περίπου 30 χλμ. φτάσαμε στην πόλη, η οποία είναι πανέμορφη και πρόσφατα υπό την προστασία της UNESCO. Η μεσαιωνική πόλη είναι ατμοσφαιρική και τα κτίρια και οι ναοί της καλοδιατηρημένοι. Ο ταξιδιώτης αξίζει να επισκεφτεί το καθεδρικό του St. Lawrence, χτισμένο το 13ο αιώνα μ.Χ., αλλά και το οχυρό Kamerlengo στα δυτικά της πόλης, χτισμένο από τους Ενετούς για προστασία από της επιδρομές των πειρατών. Υπάρχουν αρκετά μαγαζιά, καθώς και προσεγμένα καφέ και εστιατόρια. Ωστόσο, βρίσκονται σε σωστό βαθμό και δεν φορτώνουν το ιστορικό κέντρο όπως για παράδειγμα στο Split. Αξίζει να δοκιμάσει κανείς και το παγωτό το οποίο όπως και στις άλλες πόλεις της Κροατίας είναι γευστικότατο. Μετά από αρκετές βόλτες κάτσαμε σε ένα αξιοπρεπές εστιατόριο όπου δοκιμάσαμε τις τοπικές σπεσιαλιτέ που είναι κυρίως θαλασσινά.
Ικανοποιημένοι από την όμορφη βραδιά καβαλήσαμε της μηχανές για να επιστρέψουμε στο Split και ξεκουραστούμε για το ταξίδι της επόμενης μέρας.
