Αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά το προηγούμενο βράδυ, ξυπνήσαμε και ξεκινήσαμε το φόρτωμα των μηχανών. Είχαμε σκοπό να φτάσουμε στο Plitvice National Park πριν νυχτώσει και δεν υπήρχε χρόνο για χάσιμο αφού έπρεπε να καλύψουμε μια απόσταση 250 περίπου χλμ. Στο δρόμο σταματήσαμε στην πόλη Sibenik, για την οποία είχαμε διαβάσει ότι ήταν αρκετά γραφική και μιας και ήταν στο δρόμο μας θα βόλευε να σταματήσουμε.
Πράγματι μετά από 90 χλμ στεκόμασταν σε ένα από τους λόφους της πόλης που πρόσφερε μια καταπληκτική θέα. Κατηφορίζοντας προς το ιστορικό κέντρο εντοπίσαμε ένα συμπαθητικό καφέ όπου θα μπορούσαμε να παρκάρουμε τις μηχανές. Μάλιστα, μετά από κάποια ώρα σταμάτησαν εκεί και δύο μοτοσυκλετιστές από την Αυστρία. Η παλιά πόλη στο Sibenik είναι πολύ όμορφη και αρκετά ήσυχη, ίσως λόγω και του γεγονότος ότι περπατήσαμε μες το μεσημέρι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι λιγότερο προσεγμένη, όμως δεν παύει να κρύβει γοητευτικές γωνιές για τον ταξιδιώτη. Εντυπωσιακός είναι και ο καθεδρικός του St. James, ο οποίος χτίστηκε το 1298 την περίοδο της ακμής της πόλης.
Αφού τσιμπήσαμε κάτι ξεκινήσαμε για τη συνέχεια του ταξιδιού. Αν και το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ήταν στον αυτοκινητόδρομο Split-Zagreb πρόσφερε πολύ όμορφες εικόνες μέσα από λίμνες και όμορφα τοπία καθώς ανεβαίναμε υψόμετρο. Εκεί έκαναν και την εμφάνιση τους οι πρώτες ψιχάλες στο ταξίδι μας, προμηνύοντας τι θα ακολουθούσε...
Ακολουθώντας τις πινακίδες για τον εθνικό δρυμό Plitvice μπήκαμε σε ένα πανέμορφο τοπίο μέσα στα έλατα με καλό οδόστρωμα και διασκεδαστικές στροφές. Από αρκετή ώρα βλέπαμε ένα μαύρο ουρανό στο βάθος και το κακό δεν άργησε να γίνει. Μέσα σε δευτερόλεπτα ανοίξαν οι ουρανοί, σε σημείο που να μην μπορείς να δεις μπροστά σου. Μην έχοντας κάπου να σταματήσουμε συνεχίσαμε αργά και προσεκτικά με τα αλαρμ ανοιχτά. Ευτυχώς μετά από περίπου 1χλμ είδαμε μπροστά μας ένα εστιατόριο και σταματήσαμε. Βέβαια είχαμε γίνει ήδη μούσκεμα και έπρεπε να αλλάξουμε. Αν και στο εστιατόριο δεν μας άφησαν να μπούμε μέσα λέγοντας ότι είναι κλειστό για κάποια δεξίωση, γεγονός που προκάλεσε τα αποδοκιμαστικά μας σχόλια, μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα του μαγαζιού.
Αφού, φορέσαμε στεγνά ρούχα και παγωμένοι όπως ήμασταν παραγγείλαμε μια ζεστή σούπα που μας φάνηκε πολύ πιο νόστιμη από ότι μάλλον πραγματικά ήταν και ξεκινήσαμε. Μετά από καμιά 30αριά χλμ φτάσαμε στο Plitvice και επισκεφτήκαμε το τουριστικό γραφείο όπου είχαμε διαβάσει πως θα μας υποδείκνυαν κάποιο δωμάτιο για να μείνουμε. Πράγματι, μας έστειλαν σε ένα σπίτι με το οποίο συνεργάζονται και ξεκινήσαμε να το βρούμε. Εντωμεταξύ ο ουρανός είχε ανοίξει και αποκάλυπτε την ομορφιά της φύσης στην περιοχή. Μάλιστα ένα ζωντανό ουράνιο τόξο μας σκέπαζε μέχρι να φτάσουμε στο σπίτι.
Οι ιδιοκτήτες του ήταν πολύ φιλικοί και τα σπιτάκια αν και απλά ήταν ικανοποιητικά και αρκετά φτηνά. Η κυρία προσφέρθηκε να βάλει στο στεγνωτήριο τα βρεγμένα ρούχα και μας απάλλαξε από ένα πρόβλημα, γιατί με τόση υγρασία δεν θα στέγνωναν ποτέ. Μετά από λίγο νύχτωσε και επισκεφτήκαμε ένα εστιατόριο της περιοχής όπου φάγαμε του σκασμού. Το βράδυ κοιμηθήκαμε νωρίς γιατί μας συμβούλεψαν να επισκεφτούμε το δρυμό όσο το δυνατόν πιο νωρίς, ώστε να αποφύγουμε τους πολλούς επισκέπτες.
