Το πρωί φορτώσαμε τις μηχανές και κατεβήκαμε στο λιμάνι. Αφού βγάλαμε τα εισιτήρια επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και αναχωρήσαμε για Ancona. Η θέα του Zadar να χάνεται στο βάθος ήταν μαγευτική. Μετά από περίπου 7 ώρες φτάναμε και πάλι στο σημείο από όπου ξεκίνησε ουσιαστικά το ταξίδι μας στην Ancona. Έχοντας στη διάθεσή μας μερικές ώρες πριν την αναχώρηση του πλοίου για Πάτρα, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε κάποιο κοντινό χωριό.
Ξεκινήσαμε λοιπόν να βγούμε από την Ancona και μπήκαμε σε κάποιον επαρχιακό δρόμο. Ακολουθήσαμε τις πινακίδες για το χωριό Sirolo, χωρίς κάποια ιδιαίτερη πληροφορία για το χωρίο αυτό, και μετά από καμιά 30αριά χλμ φτάσαμε στο χωριό. Εδώ θα πρέπει να επαινέσουμε τους δρόμους στην Ιταλία, τόσο για την ποιότητα του οδοστρώματος, όσο και για την άψογη σήμανση. Βέβαια, και το τοπίο ήταν πανέμορφο, μέσα από λιβάδια σε μια πολύ καθαρή ημέρα.
Το χωριό των 3.300 κατοίκων είναι αρκετά γραφικό με μοναδική θέα στη θάλασσα. Χτισμένο σε υψόμετρο, την περίοδο του Μεσαίωνα, αποτελούσε κάστρο που ανήκε στην οικογένεια Conti Cortesi. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό, καθώς η παραλία του είναι μία από τις έντεκα στην περιοχή Le Marche που έχουν βραβευτεί με μπλε σημαία. Αφού ήπιαμε ένα καπουτσίνο στην πλατεία του χωριού, κάναμε μια βόλτα στα σοκάκια και επιστρέψαμε στην Ancona.
Έχοντας λίγο ακόμη χρόνο στη διάθεσή μας αφήσαμε τις μηχανές στην κεντρική πλατεία της Ancona και κάναμε μια τελευταία βόλτα στους δρόμους της. Αφού βγάλαμε και μερικές φωτογραφίες ξεκινήσαμε για το πλοίο. Στο σαλόνι εξασφαλίσαμε θέση για τον ύπνο και κάναμε μια πρώτη ανασκόπηση του ταξιδιού που πλέον έφτανε στο τέλος του. Το βράδυ η παρέα ξεδίπλωσε το ταλέντο της στο χορό στη ντισκοτέκ του καραβιού. Στην Πάτρα φτάσαμε το μεσημέρι και αφού φορτώσαμε για τελευταία φορά τις μηχανές ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής στην Αθήνα με τις μνήμες του ταξιδιού στο μυαλό του καθενός.
