21.8.2008
Προκειμένου να φτάσουμε Verona, έπρεπε να διανύσουμε 290 χλμ. περίπου. Μ ε την κούραση των ημερών να κάνει αισθητή την παρουσία της αποφασίσαμε να κινηθούμε από autostrada, κλειστό δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.
Χωρίς να έχουμε εικόνες της ιταλικής επαρχιας σε αυτή τη διαδρομή, αργά το μασημέρι, παρακάμψαμε της autostrada και μπήκαμε σε επαρχιακό δρόμο, με σκοπό να επισκεφθούμε τη Laco di Garda, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Verona. Η λίμνη αυτή αποτελεί τουριστικό θέρετρο και οι παραλίες της είναι διαθέσιμες για κολύμβηση. Καθίσαμε στη Laco di Garda περίπου μία ώρα και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο, που βρισκόταν τρία χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σε προάστιο.
Ανασυγκροτήσαμε δυνάμεις και κινήσαμε για την Verona. Για να φτάσεις στο κέντρο της πόλης, ακολουθείς μία μεγάλη ευθεία, η οποία σε οδηγεί, στην παλιά πύλη εισόδου της πόλης με το χαρακτηριστικό ρολόι. Αφήσαμε τη μηχανή αμέσως μετά την πύλη, όπου ήταν σταθμευμένες και άλλες .Μπροστά ανοίγεται μία τεράστια πλακόστρωτη πλατεία και δίπλα της η ρωμαϊκή αρένα. Οι επισκέπτες ήταν πάρα πολλοί και γενικότερα στην πλατεία υπήρχε έντονη κινητικότητα από πλανόδιους μικροπωλητές, μουσικούς και κάποιες εκδηλώσεις που γινόταν στο χώρο της αρένας. Ακολουθήσαμε τις πινακίδες που οδηγούσαν στο σπίτι της Ιουλιέτας. Διασχίζοντας την πόλη, παρατηρείς μικρά πλακόστρωτα καντούνια και αναγεννησιακά κτίρια, που προσδίδουν ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο. Πλησιάζοντας στο σπίτι της Ιουλιέτας ,γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι βρίσκεσαι κοντά λογω της κοσμοσυρροής . Το σπίτι λειτουργεί σήμερα ως μουσείο, αλλά την ώρα που το επισκεφθήκαμε εμείς ήταν κλειστό.
Έτσι αρκεστήκαμε στο να περάσουμε την στοά της εισόδου , η οποία είναι γεμάτη με αυτοκόλλητα χαρτάκια των επισκεπτών, που έχουν κάποια ευχή ,και να βρεθούμε στην αυλή, όπου δεσπόζει το άγαλμα της Ιουλιέτας . Το έθιμο επιτάσσει οι επισκέπτες να πιάνουν το στήθος της Ιουλιέτας, προκειμένου να τους φέρει γούρι. Βγαίνοντας από το σπίτι στα δεξιά υπάρχει μία πιο μικρή πλατεία ,αλλά με την ίδια δράση και ζωντάνια της κεντρικής. Περπατήσαμε για λίγο εκεί και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τη ν κεντρική πλατεία.
Κινηθήκαμε προς την αρένα, αλλά λόγω του ότι είχαν αρχίσει κάποιες εκδηλώσεις , δεν μπορέσαμε να τη δούμε από μέσα. Καθίσαμε σε κάποιο καφέ της πλατείας με θέα την αρένα. Λίγο πριν φύγουμε από την πόλη συναντήσαμε τυχαία και τέσσερις φίλες από την Κύπρο. Η επόμενη μέρα ήταν ουσιαστικά η τελευταία του ταξιδιού. Θα επιστρέφαμε στη Venice, όπου θα συναντούσαμε τον Κυριάκο και τη Δήμητρα, που τελείωναν και αυτοί το δικό τους ταξίδι.
