18.8.2008
Νωρίς σχετικά το πρωί, προκειμένου να ταξιδέψουμε προτού η ζέστη αρχίσει και γίνεται ενοχλητική, φύγαμε από τη Marseille. Επόμενος προορισμός οι Cannes, με ενδιάμεσο σταθμό το Saint Tropez. Αποφασίσαμε να κινηθούμε από τον σχεδόν παραλιακό Α50 . Η συνολική διαδρομή μέχρι το Saint Tropez ήταν 135 χλμ.
Όσο ο δρόμος μας οδηγούσε από σημεία που δεν ήταν κοντά στη θάλασσα, η διαδρομή, που έμοιαζε πάρα πολύ με την ελληνική επαρχία, ήταν όμορφη. Έντονη δεντροφύτευση, πολύ πράσινο και καλό οδόστρωμα με ευχάριστες στροφές. Όταν όμως αρχίσαμε να πλησιάζουμε κοντά σε παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα ,το μποτιλιάρισμα ήταν απίστευτο και για πολλά χιλιόμετρα. Αρχικά ακολουθούσα τη ροή των αυτοκινήτων, μέχρι που μας πέρασαν κάποιοι μοτοσικλετιστές οι όποιοι κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα.
Λίγο πριν το Saint Tropez υπάρχει μια διαδρομή, που σε κατεβάζει προς τη θάλασσα ανάμεσα από δάσος με πολύ ανοιχτές στροφές. Στρίψαμε από την εθνική και θέλαμε περίπου 3 χλμ, μεχρι την πόλη,3 χλμ, στα οποία τα αυτοκίνητα ήταν κυριολεκτικά ακινητοποιημένα. Αφήσαμε την μηχανή σε ένα παρκινγκ δικύκλων λίγο πριν το λιμάνι. Χωρίς να μπορώ να το αιτιολογήσω, είχα στο μυαλό μου μια πιο φανταχτερή εικόνα για το Saint Tropez, την οποία δεν συνάντησα. Ναι μεν υπήρχαν τα πολυτελή αυτοκίνητα και κότερα αλλά πέραν αυτού, δεν είδα κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση. Θα έλεγα ότι έχει πολλές ομοιότητες με Κέρκυρα όσον αφορά στην αρχιτεκτονική του. Εδώ θέλω να αναφέρω ότι πληρώσαμε το νερό το μισό λίτρο 6,40 ευρώ.
Στα 73 χλμ. που ακολούθησαν μέχρι τις Cannes, από τον N98 συναντήσαμε πάλι έντονο μποτιλιάρισμα και οι παραλίες ήταν ασφυκτικά γεμάτες από λουόμενους. Φτάνοντας στην πόλη έπρεπε να διασχίσουμε όλη την παραλιακή οδό με τους φοίνικες, περίπου 11 χλμ και να βρεθούμε στην άλλη άκρη στο Golfe Juan. Εκεί βρίσκεται το ξενοδοχείο Hotel De La Mer, στο οποίο η τιμή του δωματίου ήταν 102 ευρώ χωρίς πρωινό. Οι ιδιοκτήτες του πολύ φιλικοί και μας αντιμετώπισαν με συμπάθεια καθότι μοτοσικλετιστές και αυτοί. Το δωμάτιο μεγάλο, καθαρό και με θέα τη θάλασσα. Κατεβήκαμε για μια βουτιά στην πισίνα, κάτι που χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μετά την ταλαιπωρία της μέρας.
Βραδάκι πλέον γυρίσαμε στις Cannes. Η πόλη είχε ανάψει τα φώτα της και τόνιζε τον κοσμοπολίτικο της χαρακτήρα. Στην παραλιακή λεωφόρο δεσπόζουν τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία, οι συστάδες με τους φοίνικες και το Grand Auditorium, όπου διεξάγεται το φεστιβάλ κινηματογράφου . Ήταν η μόνη πόλη που παρόλο το προχωρημένο της ώρας είχε έντονη κίνηση, θυμίζοντας Ελλάδα. Βγάλαμε τις απαιτούμενες φωτογραφίες στο κόκκινο χαλί και προχωρήσαμε αρχικά προς την παραλία, όπου πλανόδιοι καλλιτέχνες έδιναν τις δικές τους παραστάσεις. Όμορφη εικόνα αποτελούν οι φοίνικες, τους οποίους φωταγωγούν στην κορυφή τους. Στην πορεία κινηθήκαμε σε ένα δρόμο παράλληλο της παραλιακής, στον οποίο εκλείπει το τουριστικό στοιχείο και συγκεντρώνει ντόπιο πληθυσμό, με προσεγμένα μπαράκια και εστιατόρια.
Μετά το φαγητό επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Το πλάνο της επόμενης μέρας περιείχε αρχικά Nice και στη συνέχεια Monaco.
