11.8.2008
Την επομένη μέρα έπρεπε να κάνουμε check-out από το ξενοδοχείο στις 12:00 το μεσημέρι. Έχοντας λοιπόν κάποιες ώρες στη διάθεση μας ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί να επισκεφτούμε και κάποια αλλά σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος στο Salzburg.
Φτάσαμε στο κέντρο της πόλης με σκοπό να δούμε το Mirabelle Garden, ένα μπαρόκ παλάτι με τεραστίους κήπους. Λουλούδια παντού, μια πραγματική όαση μέσα στο κέντρο της πόλης. Στο συγκεκριμένο χώρο έχει γυριστεί μεγάλο τμήμα από το μιούζικαλ ¨Η μελωδία της ευτυχίας¨
Φύγαμε απο το Mirabelle Garden για να πάμε στο κάστρο που το βλέπαμε να δεσπόζει επιβλητικό πάνω από την πόλη. Η διεύθυνση που βάλαμε στο gps μας οδήγησε στο πίσω μέρος του κάστρου. Εγκαταλείψαμε την μηχανή και αρχίσαμε να περπατάμε μέχρι να βρούμε το τελεφερίκ. Φτάνοντας στο τελεφερίκ μας ενημέρωσαν ότι το συγκεκριμένο δεν λειτουργούσε και ότι θα έπρεπε να συνεχίσουμε με τα ποδιά για περίπου 3 χλμ. Συνεχίσαμε, λοιπόν,την ανηφορική διαδρομή, θαυμάζοντας παράλληλα το τοπίο. Μετά από πολύ ανηφόρα φτάσαμε μέσα στο κάστρο. Πολλοί από τους χώρους του κάστρου λειτουργούν ως μουσεία. Χαρακτηριστικό ήταν ένα εργαστήρι με μαριονέτες. Διασχίσαμε κατά μήκος το κάστρο και βρεθήκαμε σε έναν εξώστη οπού όλη η πόλη ανοίγεται διάπλατα στα ποδιά σου
Καθώς πλησίαζε η ώρα να αφήσουμε το δωμάτιο,γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε για Burghausen, το οποίο δεν ήταν στον αρχικό σχεδιασμό του ταξιδιού. Έπειτα απο παραινέσεις φίλου που ζει εκεί αποφασίσαμε να το επισκεφτούμε. Η διαδρομή προς Burghausen μας οδήγησε μέσα από χωριά της Γερμανίας με έντονη βλάστηση,δίπλα από λίμνες και υπέροχο οδόστρωμα. Ακολουθήσαμε τον B20.
Φτάσαμε στην πόλη μετά από 57 χλμ και κατευθυνθήκαμε στην πλατειά. Ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης πόλης αποτελεί το γεγονός ότι διασχίζεται από πόταμο,η μια πλευρά ανήκει στη Γερμάνια, η άλλη στην Αυστρία. Επίσης εκεί υπάρχει και το μεγαλύτερο σε μήκος μεσαιωνικό κάστρο της Ευρώπης. Στην κεντρική πλατειά υπάρχει ένα τεράστιο άγαλμα με έναν ποδηλάτη που τον ακόλουθει ένα σκυλί. Περπατήσαμε αρκετά στην μικρή γραφική πόλη και φεύγοντας επισκεφτήκαμε το κάστρο, το οποίο κατοικείται. Όμορφα παραδοσιακά σπιτάκια σε απολυτή ηρεμία μέσα στο πράσινο.
Μεσημεράκι προς απόγευμα μπήκαμε στην εθνική με τα σύννεφα να μας ακολουθουν σε όλη τη διαδρομή. Μετά από ένα μποτιλιάρισμα λίγο πριν το, λόγω έργων στο δρόμο, έχοντας διανύσει 108 χλμ στον E552, φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Και εδώ επιλέξαμε το IBIS, προς 39 ευρω τη βραδιά χωρίς πρωινό.
Η μπόρα τελικά ξέσπασε μόλις έκλεισα το διακόπτη της μηχανής.Αφού κάποια στιγμή σταμάτησε, έχοντας πλέον νυχτώσει, κατεβάσαμε τις αποσκευές, τις αφήσαμε στο δωμάτιο και βγήκαμε για την πρώτη μας επαφή με το Munchen.
Αφήσαμε τη μηχανή στο κλειστό υπόγειο παρκινγκ του ξενοδοχείου, που παρεχόταν δωρεάν και πήραμε το s-ban,τρένο, για να πάμε στην πόλη. Κατεβήκαμε στη Marien Platz. Η βροχή είχε αρχίσει ξανά. Βγαίνοντας από τον υπόγειο σταθμό αντικρίσαμε το επιβλητικό κτίριο του δημαρχείου. Η ώρα θα ήταν περίπου εννέα και ο κόσμος που υπήρχε στην πλατεία ήταν λιγοστός. Με την βροχή να συνεχίζει να πέφτει κινηθήκαμε κατά μήκος της μεγάλης αυτής πλατείας. Έπειτα από αρκετή περιπλανηση και με τη βροχή να μη λέει να σταματήσει καθήσαμε σε ένα καθαρά γερμανικό εστίατοριο της Augustiner beer, μία από τις πιο παλιες ζυθοποιίες του Munchen. Όπως ήταν αναμενόμενο και φυσικό δοκιμάσαμε ότι ειδος από λουκάνικο είχε το μαγαζί. Όλοι γύρω γύρω είχαν από ένα μεγάλο ποτήρι μπίρας στα χέρια. Μετά απο ένα αξέχαστο φαγοποτι βγήκαμε πάλι στην πλατεία όπου τώρα είχε σταματήσει να βρέχει. Στην είσοδο μιας στοάς ενός καταστήματος μία ομάδα τριών μουσικών έδινε τη δική της παράσταση. Μία κιθάρα ένα τσέλο και ένα κουτί για κρουστά κατάφεραν να μαζέψουν πάνω από εκατό άτομα.
Θα ήταν περίπου δώδεκα όταν πήραμε το τρένο και ξαναγυρίσαμε στο ξενοδοχείο,ευχόμενοι ο καιρός να φανεί καλός απέναντί μας και την επόμενη μέρα να μη βρέχει.
