Dijon - Avignon

10 Ιουλίου 2005: Σηκωθήκαμε κατά τις  9.00πμ. και αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα. Κατά τις 10.00πμ. φύγαμε από το ξενοδοχείο και κατευθυνθήκαμε προς μια κεντρική πλατεία που μας πρότεινε η κοπέλα της ρεσεψιόν, για το πρωινό καφεδάκι. Κάτσαμε σε μια υπαίθρια καφετέρια, υπό τους ήχους ενός περίεργου οργάνου με καμπάνες που είχαν τοποθετήσει στην πλατεία. Ο καιρός συνδύαζε ηλιοφάνεια με αέρα ενώ οι μετεωρολογικές προβλέψεις προειδοποιούσαν για βροχές στην περιοχή που θα ταξιδεύαμε...
Κατά τις 11.00πμ. αναχωρήσαμε ακολουθώντας τις πινακίδες για Beaune και Chalon sur Saone ακολουθώντας πάντα τις πράσινες πινακίδες. Κατά την διαδρομή αυτή συναντήσαμε πολλούς αμπελώνες, από τους οποίους παράγονται τα γνωστά κρασιά της περιοχής. Μετά την κωμόπολη Tournus, στρίψαμε αριστερά στην γέφυρα ακολουθώντας την σήμανση για Bourg-En-Bresse. Με τον τρόπο αυτό, θέλαμε να αποφύγουμε τον περιφερειακό της Lyon, για τον οποίο είχαμε πληροφορηθεί τα χειρότερα, αναφορικά με την κυκλοφοριακή κίνηση. Αυτή η παράκαμψη δεν μας κακοφάνηκε εξαιτίας των εντυπωσιακών γαλλικών τοπίων που συναντούσαμε. Ακολουθήσαμε τις πράσινες πινακίδες για Grenoble.
Ο καιρός άρχισε να χαλάει ιδιαιτέρως προς την κατεύθυνση που κινούμασταν. Μπαίνοντας στο χωριό Champier, άρχισε να βρέχει, οπότε και το θεωρήσαμε μια καλή αφορμή για να σταματήσουμε για ένα καφεδάκι. Μπήκαμε σε ένα από τα καφενεία που βρίσκονταν πάνω στον δρόμο. Μύριζε σαν αποστακτήριο... 3 άτομα έπιναν κρασί στο μπαρ μαζί με τον μπάρμαν... Σε ψευτογαλλικά - καθώς η Πλουμιστή δεν είχε μπει ακόμα - συνεννοηθήκαμε για 5 καφεδάκια και σάντουιτς. Από το παράθυρο βλέπαμε την δυνατή μπόρα... Αφού καθίσαμε κοντά στην μια ώρα, η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος είχε προβάλει! Ο ουρανός καθαρός από εκεί και πέρα...
Στο χωριό Frette, είδαμε μια πινακίδα για Valence bis πράσινη με κίτρινο. Την ακολουθήσαμε ενώ αρχικώς είχαμε σχεδιάσει να συνεχίσουμε για Grenoble. Εκ των υστέρων, διαπιστώσαμε πως οι πινακίδες με bis, ήταν δευτερεύων επαρχιακός δρόμος, ο οποίος δεν ήταν κακής ποιότητας, αλλά εμείς θέλαμε να βγάλουμε χιλιόμετρα και δεν είχαμε το περιθώριο να ακολουθήσουμε αυτό το οδικό δίκτυο. Έτσι λοιπόν, συνεχίσαμε για Annonay, προκειμένου να βγούμε στην εθνική οδό Lyon-Valence (N86). Μόλις φτάσαμε στον Ν86, κινηθήκαμε προς Valence και Montelimar. Ο δρόμος από αυτό το σημείο και μέχρι κοντά στην Orange στα περισσότερα σημεία του κινούνταν παραλλήλως ενός ποταμού. Πολλή ωραία η διαδρομή, αλλά με κάπως αυξημένη κίνηση... Εδώ συναντήσαμε και το πρώτο μπλόκο της αστυνομίας!
Κινηθήκαμε χωρίς στάσεις και καθυστερήσεις, καθώς θέλαμε να φτάσουμε όσο τον δυνατόν νοτιότερα. Περάσαμε από τις πολύ εντυπωσιακές κωμοπόλεις Mornas και Orange πριν φτάσουμε στην Avignon, στην οποία αποφασίσαμε να σταματήσουμε για καφεδάκι και φαγητό.
Μόλις μπήκαμε στην παλιά πόλη του Avignon, υποσυνείδητα ψάχναμε να βρούμε αφορμές για να μείνουμε. Μια πολλή ζεστή πολιτιστική ατμόσφαιρα! Παντού εκδηλώσεις... Η Avignon, αποτελούσε τον τόπο εξορίας του Πάπα κατά το παρελθόν - αν η εξορία είναι σαν αυτή, τότε στείλτε με μόνιμα εξορία!!!- ενώ στις μέρες μας αποτελεί μια από τις πιο γνωστές πολιτιστικές πόλεις της Ευρώπης. Περιπλανηθήκαμε μέσα στην πόλη για αρκετή ώρα και επιστρέψαμε στο σημείο που είχαμε παρκάρει τις μοτοσυκλέτες για να αποφασίσουμε για το που θα φάμε.
Ακριβώς απέναντί μας, ήταν ένα εστιατόριο λιβανέζικης κουζίνας, "Le Byblos". Είπαμε να την δοκιμάσουμε. Κατά την διάρκεια της παραγγελίας μας, το "αϊράν",που ζήτησε ο Χρήστος, στάθηκε η αφορμή να γνωριστούμε με τον ιδιοκτήτη. Το "αϊραν", είναι ένα συνοδευτικό ρόφημα που πίνουν οι Άραβες. Ο τύπος στο εστιατόριο την τελευταία φορά που το έφτιαξε ήταν πριν 6 μήνες, όταν είχαν έρθει κάτι φίλοι του Μοτοσικλετιστές από τον Λίβανο! Προθυμοποιήθηκε να μας φτιάξει ειδικά για εμάς και μας κέρασε λιβανέζικη σαλάτα "fatus". Στην συνέχεια είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για το ταξίδι μας.
Η ώρα είχε φτάσει 11.30μμ., αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στην Avignon. Στους τουριστικούς οδηγούς που είχαμε, είδαμε πως υπήρχε μοτέλ της αλυσίδας Formule1. Τον ρωτήσαμε να μας πει που βρίσκεται και μας έδωσε έναν χάρτη της πόλης, σημειώνοντας μας το μοτέλ, που βρισκόταν στην είσοδο της πόλης και προθυμοποιήθηκε να τηλεφωνήσει για να ρωτήσει αν υπάρχουν ελεύθερα δωμάτια. Ευχαριστήσαμε τον φιλόξενο Λιβανέζο και βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία... άλλη μια επιβεβαίωση των καλών σχέσεων των Ελλήνων με τον αραβικό κόσμο!
Φτάσαμε στο μοτέλ κατά τις 00.30πμ., υπήρχαν δωμάτια και περιφραγμένο εξωτερικό parking. Η τιμή ήταν στα 12ευρώ/άτομο, κοινά μπάνια και δωμάτια μικρά, αλλά ότι έπρεπε για διανυκτέρευση που θέλαμε εμείς. Ο Μανόλης, Χρήστος και Πλουμιστή κάθισαν λίγο πριν κοιμηθούν και συζήτησαν για την διαδρομή της επόμενης μέρας...