Το πρόγραμμα της ημέρας ήταν χαλαρό. Για τον λόγο αυτό δεν βάλαμε ούτε ξυπνητήρι. Ξυπνήσαμε κατά τις 9.30μμ και κατεβήκαμε στο εστιατόριο για ένα καφεδάκι και κρέπα (clatita) με θέα την λίμνη Vidraru. Μας απέμεναν μόνο μερικά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουμε στο φράγμα, που σηματοδοτεί και το τέλος της παραλίμνιας διαδρομής.
Κατά τις 12 παρά κάτι αναχωρήσαμε. Η διαδρομή συνέχισε να βρίσκεται μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο με θέα την λίμνη. Σε λιγότερο από 10χλμ. είδαμε στο barajul Vidraru, το φράγμα της λίμνης. Συναντήσαμε πολλούς τουρίστες να φωτογραφίζουν το φράγμα και να απολαμβάνουν την θέα. Το ίδιο κάναμε και εμείς. Από μια πινακίδα πληροφορηθήκαμε για κάποια στοιχεία που αφορούν την λίμνη και το φράγμα.
Συνεχίσαμε πάνω από το φράγμα και αμέσως μετά μπήκαμε σε ένα μικρό τούνελ. Η διαδρομή από εκεί και πέρα περνάει μέσα από ένα φαράγγι. Το τοπίο γίνεται περισσότερο εντυπωσιακό! Η κατάσταση του δρόμου είναι μέτρια αλλά ευτυχώς με λιγότερα μπαλώματα.
Διανύσαμε περίπου 5 χλμ. όταν βρεθήκαμε στο σημείο κάτω από τον βράχο του Cetatea Poienari, το πραγματικό κάστρο του Vlad Tepes – Dracula. Πρόκειται για το κάστρο που έφτιαξαν Τούρκοι αιχμάλωτοί του. Κοιτάζοντάς το, αμέσως καταλαβαίνει κάποιος την στρατηγική θέση του. Δυστυχώς αν και έμεινε απόρθητο από τους εχθρούς δεν τα κατάφερε με τον χρόνο! Για να το επισκεφτεί κάποιος θα πρέπει να ανέβει τα 1.500 σκαλιά (περίπου 2 ώρες). Εμείς δεν είχαμε το χρονικό περιθώριο για κάτι τέτοιο... Καθίσαμε στην terasa που βρίσκεται λίγο παρακάτω και το απολαύσαμε από μακριά.
Ύστερα από μια ολιγόλεπτη στάση ακολουθήσαμε την παραποτάμια διαδρομή με το τοπίο να ελαττώνεται σε βλάστηση σταδιακά. Στο χωριό Corbeni –το πρώτο χωριό που συναντήσαμε- μπορεί κανείς να επισκεφτεί το γραφείο τουριστικών πληροφοριών προκειμένου να πάρει μια λίστα με τις Pensiune της περιοχής. Πολλές από αυτές δεν διαθέτουν πινακίδα και είναι δύσκολο να τις αναγνωρίσεις. Παρόλα αυτά, στο χωριό αλλά και στα 2 επόμενα υπάρχουν πάρα πολλές σε αντίθεση με την διαδρομή που κάναμε μέχρι εκεί.
Γενικά την καλοκαιρινή περίοδο η διαδρομή «Transfagarasan» αποτελεί επιλογή πολλών τουριστών ντόπιων και ξένων. Για το λόγο αυτό θα πρέπει κανείς να φροντίζει κάπως νωρίς για την εύρεση καταλύματος. Η διαδρομή είναι καταπληκτική και πιστεύω πως αποτελεί μια από τις καλύτερες της Ρουμανίας.
Από το Corbeni και μετά ήταν κάπως μονότονα. Η θερμοκρασία αυξήθηκε απότομα. Διανύσαμε 18χλμ. μέχρι το Curtea de Arges, την πόλη με την πλούσια επαναστατική ιστορία. Συνεχίσαμε για Pitesti σε μια διαδρομή 38χλμ. με τον δρόμο να βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση. Στο Pitesti διασχίσαμε την πόλη μέχρι να συναντήσουμε τον ρουμανικό αυτοκινητόδρομο Ε81 που οδηγεί στο Bucuresti μετά από περίπου 100χλμ.
Η ζέστη ήταν αφόρητη τόσο κατά μήκος της διαδρομής όσο και όταν μπήκαμε στην πρωτεύουσα. Επικρατούσε καύσωνας. Χωρίς καθυστερήσεις κατευθυνθήκαμε απευθείας προς το hostel Lucky House. Οι ιδιοκτήτες μας περίμεναν καθώς είχαμε κάνει κράτηση περίπου 2 μέρες νωρίτερα.
Μόλις φτάσαμε τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και κάναμε ένα μπάνιο... ότι καλύτερο! Κατά τις 5μμ πήγαμε για φαγητό στο καλύτερο ρουμανικό –κατά την προσωπική μου άποψη- εστιατόριο «La mama». Εκεί με περίμενε μια έκπληξη καθώς συμπωματικά συνάντησα 2 Ρουμάνους πρώην συμφοιτητές μου, τον Emilian και την Monica. Είχαν παντρευτεί. Συζητήσαμε για αρκετή ώρα για κοινούς γνωστούς μας -Έλληνες και Ρουμάνους-, για νέα από την Ιατρική αλλά και τις συνθήκες εύρεσης εργασίας. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και emails για να κρατήσουμε επαφή στο μέλλον.
Κατά τις 10μμ. επιστρέψαμε στο hostel και καθίσαμε παρέα με τους ιδιοκτήτες μέχρι αργά, λέγοντας τις εντυπώσεις μας για το ταξίδι μας στην Ρουμανία. Ο Doru μας πρόσφερε και 3 μπουκάλια tuica, το παραδοσιακό ποτό των Ρουμάνων... Να είναι καλά το παιδί... Για μια ακόμα φορά μας έδειξαν πόσο φιλόξενοι είναι...
Επόμενη μέρα 21.7.2007 - Η επιστροφή…
Ήρθε η ώρα την αναχώρησης και της επιστροφής μας στην Ελλάδα. Χαιρετηθήκαμε με την Dana και τον Doru με τέτοια εγκαρδιότητα λες και γνωριζόμασταν χρόνια… Θυμάμαι τα λόγια τους: «…την επόμενη φορά που θα έρθετε, ελάτε σε εμάς ως φίλοι και όχι ως πελάτες…» Πραγματικά μας συγκίνησαν. Τους προσκαλέσαμε στην Ελλάδα. Κατά τις 1μμ. και σε συνθήκες καύσωνα οδηγούσαμε στα τελευταία χιλιόμετρα επί ρουμανικού εδάφους… Πιστεύω πως η Ρουμανία αποτελεί ίσως τον πιο όμορφο προορισμό στα Βαλκάνια και από τους ομορφότερους ευρωπαϊκούς. Συνδυάζει χαρακτηριστικά κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Διαθέτει εντυπωσιακό φυσικό και παρθένο πλούτο, πανέμορφες ορεινές διαδρομές, λίμνες και καταρράκτες. Πλήθος κάστρων, φρουρίων και μοναστηριών κοσμούν πολλά σημεία της χώρας, αποτελώντας πραγματικά στολίδια. Πολλές πόλεις διαθέτουν ιστορικά κέντρα που θα κάνουν να ταξιδέψετε σε άλλες εποχές. Ο κόσμος –κυρίως στην επαρχία- είναι ακόμα αγνός, φιλόξενος και πρόθυμος να βοηθήσει.
Εξαιρουμένου του οδικού δικτύου –που όμως βρίσκεται σε φάση συντήρησης και ανακατασκευής- η Ρουμανία δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Διαθέτει όλα τα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά στο μισό κόστος.
Νομίζω πως δίκαια μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στους καλύτερους μοτοσικλετιστικούς προορισμούς.
