Victoria – Transfãgãrãşan (Pass tunnel) – Lacul Vidraru

Προτελευταία μέρα πριν την επιστροφή μας το Bucuresti. Το σημαντικότερο είναι πως θα πραγματοποιούσαμε μια από τις πιο γνωστές διαδρομές της Ρουμανίας ονόματι: «Transfagarasan».
Πρόκειται για μια διαδρομή που διασχίσει μέρος των Καρπαθίων Όρεων και ειδικότερα το τμήμα των Muntii Fagarasului. Είναι το υψηλότερο οδικό σημείο (2.035μ.) της χώρας. Το πέρασμα μένει ανοιχτό μόνο 3 μήνες το χρόνο και συγκεκριμένες ώρες ημερησίως (7πμ.-9μμ.). Κατασκευάστηκε ύστερα από εντολή του Nicolae Ceausescu  (την εποχή του Κομμουνισμού). Ήθελε με το εγχείρημα αυτό αφενός να νικήσει την φύση, αφετέρου να λειτουργήσει ως άσκηση του στρατού στην κατασκευή δρόμων.
Ξυπνήσαμε κατά τις 9πμ. και ετοιμάσαμε τα πράγματά μας. Πήγαμε για ένα καφεδάκι στην terasa που είχαμε επισκεφτεί το προηγούμενο βράδυ. Εκεί δούλευε η Mirabella. Της είχαμε υποσχεθεί πως θα περνούσαμε μια βόλτα πριν αναχωρήσουμε. Κάτσαμε μέχρι τις 12 παρά κάτι. Αναχωρήσαμε με όρεξη και ανεβασμένη διάθεση για τον Transfagarasan…
Η διαδρομή (7C)  ουσιαστικά ξεκινά από το χωριό Cartisoara (4χλμ. από τον κόμβο του Ε68) και ακολουθεί μια ανηφορική πορεία μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο 15χλμ. μέχρι τον οικισμό Balea Cascada, στον οποίο βρίσκεται ένας τεράστιος καταρράκτης. Μετά τον οικισμό (περίπου 1.200μ. υψόμετρο) συνεχίζει μια ελικοειδής διαδρομή, με καλής ποιότητας οδόστρωμα και λιγότερη βλάστηση. Υπάρχει επίσης η πινακίδα που ενημερώνει για το αν το πέρασμα είναι ανοιχτό.
Ο δρόμος ανεβαίνει και το τοπίο γίνεται περισσότερο εντυπωσιακό για 15χλμ. μέχρι το σημείο που βρίσκεται το τούνελ – πέρασμα. Συναντήσαμε αρκετούς ντόπιους μοτοσικλετιστές αλλά και ξένους, ποδηλάτες, πεζοπόρους καθώς και πολλούς τουρίστες. Στο σημείο του τούνελ βρήκαμε πολλούς ελεύθερους κατασκηνωτές. Η θέα που πρόσφερε το σημείο ήταν εντυπωσιακή και μοναδική! Κοντά στο δρόμο βρίσκεται η λίμνη Balea Lac, που τον χειμώνα είναι μόνιμα παγωμένη.
Περάσαμε το σκοτεινό τούνελ, δίνοντάς μας την αίσθηση πως βρισκόμαστε σε σπηλιά! Στην έξοδό του συναντήσαμε μεγάλα κομμάτια χιονιού, ενώ στην Ρουμανία επικρατούσε καύσωνας! Πραγματικά πανέμορφο το τοπίο! Από εκεί αρχίζει μια κατηφορική διαδρομή περίπου 28χλμ. μέχρι την λίμνη Lacul Vidraru, εξίσου όμορφη και εντυπωσιακή. Κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν πηγές με τρεχούμενο παγωμένο νερό και μικροί καταρράκτες. Σε πολλά σημεία συναντήσαμε ελεύθερους κατασκηνωτές  (δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι νόμιμο το ελεύθερο camping).
Φτάνοντας στην λίμνη το τοπίο γίνεται λιγότερο εντυπωσιακό. Ο δρόμος δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση καθώς έχει πολλά μπαλώματα. Η διαδρομή είναι παραλίμνια και έχει μήκος περίπου 25-30χλμ. Επειδή δεν θέλαμε να έχουμε τις περιπέτειες της προηγούμενης μέρας στην αναζήτηση καταλύματος προτιμήσαμε να βρούμε κάτι νωρίτερα. Καταλήξαμε στην Cabana  “Valea cu Pesti”, ένα μικρό ξενοδοχείο με θέα την λίμνη. Δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό αλλά ότι πρέπει για μια την διανυκτέρευση μας. Η τιμή του τρίκλινου στα 140 RON.
Τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και κατεβήκαμε για φαγητό κατά τις 4μμ. Αργότερα ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε και αργά το απόγευμα την αράξαμε στο εστιατόριο με θέα την λίμνη μέχρι αργά το βράδυ. Οι ρυθμοί μας ελαττώνονται καθώς κατεβαίνουμε νότια και η ζέστη αυξάνεται... Η Ρουμανία όμως συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει...