Πέσαμε για ύπνο νωρίς την προηγούμενη μέρα, οπότε κατά τις 7πμ άνοιξα τα μάτια μου. Ήταν πάρα πολλές οι ώρες για μένα, αφού τόσο νωρίς και τόσο πολύ έχω να κοιμηθώ από παιδί. Κατά τις 8.30πμ πήγαμε για το πρωινό και καταλήξαμε να φύγουμε κατά τις 10.30... Η πρωινή καθυστέρηση, από ότι φαίνεται είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό με τον Στράτο...
Σε πολύ κοντινή απόσταση από το κατάλυμά μας και από την Lacul Rosu, βρίσκεται το πέρασμα του Bicaz. Πρόκειται για μια στενή χαράδρα, που δημιουργείται από βράχους ύψους 300μ, στην βάση της οποίας βρίσκεται δρόμος που ακολουθεί την κοίτη ενός παραπόταμου του Bicaz. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό και δεν αποτελεί τυχαία μια από τις πιο γνωστές προτιμήσεις των ντόπιων και ξένων μοτοσικλετιστών και όχι μόνο! Πλήθος κόσμου επισκέπτεται την περιοχή. Δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να την διασχίσουν πεζοί (περίπου 5χλμ). Σε κάποια σημεία υπάρχουν υπαίθρια μαγαζιά με σουβενίρ. Πραγματοποιήσαμε την διαδρομή 2 φορές (αν και θα θέλαμε ακόμα περισσότερες...) και σταματήσαμε σε κάποια σημεία να φωτογραφήσουμε το επιβλητικό θέαμα!
Συνεχίζαμε προς Bicaz. Η διαδρομή διέσχιζε μικρά χωριά, τα σπίτια των οποίων μας τράβηξαν το ενδιαφέρον. Μπορεί να ήταν φτωχικά, όμως ήταν τακτοποιημένα αναδεικνύοντας το μεράκι των ιδιοκτητών τους. Τα περισσότερα ήταν ξύλινα, βαμμένα σε διάφορα χρώματα, ενώ κάποια διέθεταν και σχέδια. Ο δρόμος ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση, ενώ η αυξημένη κίνηση -με παρουσία κάποιων φορτηγών- δεν μας επέτρεψε να απολαύσουμε την διαδρομή όπως θα θέλαμε. Στην πόλη Bicaz ακολουθήσαμε την σήμανση για Targu-Neamt.
Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια ευχάριστη διαδρομή μέσα σε μια κατάφυτη περιοχή. Φτάνοντας στην τεχνητή λίμνη Izvorul Muntelui αντικρίσαμε το μεγάλο ομώνυμο φράγμα. Ο δρόμος κινείται περιμετρικά αυτής και σε πολλά σημεία της μπορούσαμε να απολαύσουμε υπέροχη θέα. Ο δρόμος δεν ήταν και στην καλύτερή του κατάσταση, ενώ αν πετύχαινες κάποιο μεγάλο όχημα, ήταν σχετικά δύσκολο να το προσπεράσεις. Στο σημείο που σχεδόν τελείωνε η λίμνη, συναντήσαμε μια γέφυρα με πολλαπλές αψίδες. Ακολουθώντας δεξιά πορεία, προς Targu-Neamt, συνεχίσαμε σε μια εξίσου όμορφη διαδρομή -με καλή κατάσταση οδοστρώματος-, σε ένα όμορφο φυσικό τοπίο παραπλεύρως του ποταμού Bolatau. Οι καταλληλότερες συνθήκες να απολαύσεις την οδήγηση! Το χωριό Leghin, συναντήσαμε την διασταύρωση για τα μοναστήρια Sihastria και Secu, όπου στρίψαμε δεξιά για να τα επισκεφτούμε. H διαδρομή διέσχιζε μια περιοχή με καταπράσινα λιβάδια στην άκρη των οποίων υπήρχε ένας μικρός ποταμός. Στην σκιά των δέντρων διάφορες παρέες είχαν καθίσει απολαμβάνοντας στιγμές δροσιάς και ξεκούρασης, ψήνοντας και τρώγοντας, ακούγοντας μουσική, ακόμα και γιορτάζοντας κάποιο σημαντικό γεγονός, όπως έκανε μια παρέα τσιγγάνων!
Σε λιγότερο από 10χλμ. φτάσαμε στο μοναστήρι Sihastria, ενώ προηγουμένως είχαμε προσπεράσει αυτό του Secu, αφήνοντάς το να το επισκεφτούμε στην συνέχεια. Το μοναστήρι Sihastria διαθέτει την αρχιτεκτονική των μοναστηριών της περιοχής. Μοιάζει με αυτό του Voronet, χωρίς όμως να διαθέτει αγιογραφίες στους εξωτερικούς χώρους. Κατά το παρελθόν, στο μοναστήρι δραστηριοποιήθηκε ο πάτερ Κλεόπας, ο οποίος κυνηγήθηκε έντονα από το κομμουνιστικό καθεστώς της Ρουμανίας. Το μοναστήρι είναι τακτοποιημένο και πλήθος κόσμου το επισκέπτεται καθημερινώς.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το μοναστήρι Secu. Διαθέτει περιμετρικά τείχη, στο εσωτερικό των οποίων φιλοξενούνται τα κελιά των μοναχών και άλλοι βοηθητικοί χώροι. Είναι εντυπωσιακό! Το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει πλούσια ιστορία, σημαντικό μέρος της οποίας σχετίζεται με τον Έλληνα οπλαρχηγό, Γεωργάκη Ολύμπιο, ο οποίος υπερασπιζόμενος το μοναστήρι, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, αυτοανατινάχτηκε -μαζί με άλλους μοναχούς- στο κωδωνοστάσιο.
Η ώρα ήταν 2.30μμ και αποφασίσαμε να κάνουμε και εμείς μια στάση στην σκιά των πανύψηλων δέντρων. Ήπιαμε το καφεδάκι μας και αναζωογονηθήκαμε, προκειμένου να συνεχίσουμε για τον επόμενο προορισμό μας, το μοναστήρι του Voronet. Φτάνοντας το Targu-Neamt, ακολουθήσαμε την σήμανση για Falticeni, όπου ήταν η συντομότερη διαδρομή, μέσω ενός δευτερεύοντος επαρχιακού δρόμου σε καλή κατάσταση. Φτάσαμε στην όμορφη πόλη Gura Humorului, η οποία διαθέτει και το ομώνυμο μοναστήρι. Η ώρα όμως ήταν ήδη 4.15μμ και φύγαμε απευθείας για το Voronet, που απείχε περί τα 5χλμ.
Μόλις προσεγγίσαμε το μοναστήρι κατάλαβα πως πολλά είχαν αλλάξει στον περιβάλλοντα χώρο από το 2007. Πλέον τα οχήματα δεν ήταν εφικτό να φτάσουν μέχρι την πύλη του μοναστηριού. Υπήρχαν θέσεις παρκαρίσματος με πληρωμή, ένα υπαίθριο παζάρι και διάφορα καταλύματα. Παρκάραμε τις μοτοσικλέτες και κατευθυνθήκαμε προς το μοναστήρι. Προσωπικά μου αρέσει και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Είχε αρκετό κόσμο και αφού πληρώσαμε το αντίτιμο των 5 RON, μπήκαμε να το απολαύσουμε. Τα περισσότερα μοναστήρια της περιοχής τα έχτισε ο Stefan cel Mare, μια θρυλική μορφή της Ρουμανίας. Η αρχιτεκτονική τους συνδυάζει την οριοθέτηση και απομόνωση του μοναστηριού αλλά αμυντικό ρόλο για τους κατοίκους της περιοχής σε εποχές εχθρικών επιθέσεων. Μια ακόμα ιδιαιτερότητά τους αποτελεί το γεγονός πως είναι φιλοτεχνημένοι οι εξωτερικοί τους τοίχοι. Οι αγιογραφίες αναπαριστούν εικόνες από την Παλαιά Διαθήκη, την Αποκάλυψη, την Κρίση, την ζωή και τα μαρτύρια των Αγίων, το γενεαλογικό δέντρο του Χριστού, την ζωή της Παναγίας, εικόνες Αγίων, αγγέλων, προφητών, κα. Η πολλαπλές απεικονίσεις είχαν ρόλο εκπαιδευτικό για τους κατοίκους της κάθε περιοχής κυρίως τους αναλφάβητους χωρικούς. Κάθε μοναστήρι είναι αφιερωμένο σε θρησκευτική μορφή και παρουσιάζει κάποια ιδιαιτερότητα. Στο Voronet είναι χαρακτηριστικό το μπλε χρώμα, που κυριαρχεί στις αγιογραφίες. Μάλιστα η συγκεκριμένη απόχρωση έχει πάρει το όνομα του μοναστηριού, «μπλε Voronet». Περιμετρικά της εκκλησίας, στα κτίρια, φιλοξενείται μουσείο με εκκλησιαστικά αντικείμενα.
Τελειώσαμε με την επίσκεψη στο μοναστήρι και έπρεπε να δούμε τι θα κάναμε στην συνέχεια. Η ώρα είχε φτάσει 5.45μμ και το ωράριο των μοναστηριών ήταν μέχρι τις 7μμ. Οπότε θα ήταν δύσκολο να προλάβουμε το μοναστήρι της Sucevita. Σκεφτήκαμε λοιπόν να επισκεφτούμε το μοναστήρι της Moldovita, που απείχε περί τα 30χλμ. και μετά να αναζητήσουμε κατάλυμα. Ίσως την επόμενη μέρα να επισκεπτόμασταν και την Sucevita.
Ξεκινήσαμε λοιπόν και στο χωριό Vama στρίψαμε δεξιά με κατεύθυνση για Moldovita. Την ώρα που φτάσαμε, πετύχαμε μαθητές ενός σχολείου ως επισκέπτες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αδειάσει μετά από λίγη ώρα, μεμιάς και να μπορούμε να περιπλανηθούμε στον χώρο με την ηρεμία μας. Το εντυπωσιακό μοναστήρι Moldovita, είναι φιλοτεχνημένο στους εξωτερικούς τοίχους του. Είναι από τα μοναστήρια που δεν ίδρυσε ο Stefan cel Mare, αλλά ο Petru Rares. Η ιδιαιτερότητά του έγκειται στο γεγονός πως στον νότιο εξωτερικό τοίχο απεικονίζεται η Άλωση της Κων\πολης καθώς επίσης στο γενεαλογικό δέντρο του Χριστού συμπεριλαμβάνονται Έλληνες, όπως ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Θαλής, κα. Ο περιβάλλοντας χώρος της εκκλησίας είναι τακτοποιημένος και αποπνέει μια αίσθηση γαλήνης, εφόσον καταφέρεις να την βρεις από την πολυκοσμία...
Η ώρα πλησίαζε 7μμ αναχωρήσαμε με προορισμό ένα κατάλυμα που είχα μείνει το 2007. Βρισκόταν κοντά στην Sadova και θεώρησα πως ήταν μια πολύ καλή και οικονομική επιλογή. Κατευθυνθήκαμε προς την Sadova, οδηγώντας μέσα σε ένα απίστευτο τοπίο με μοναδική θέα, ενώ τα χρώματα του ήλιου που έδυαν, έδιναν μια ιδιαίτερη γοητεία...
Βρήκαμε εύκολα το κατάλυμα, αλλά δεν βρήκαμε δωμάτιο, λόγω πληρότητας. Ένας υπάλληλος μας πρότεινε να μας πάει σε ένα άλλο που συνεργάζονται, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν πολυπίστεψα πως θα υπήρχε αντίστοιχο... Του ζήτησα πληροφορίες και ξεκινήσαμε, μη πιστεύοντας πως θα το βρίσκαμε. Πριν προλάβουμε να φύγουμε 100μ, ένα αμάξι μας ακολούθησε και με κινηματογραφικούς ελιγμούς, μας προσπέρασε, κάνοντάς σινιάλο να τον ακολουθήσουμε.... ήταν ο υπάλληλος!!! Μπαίνοντας στον οικισμό λίγο παρακάτω, κατευθυνθήκαμε προς την εκκλησία, όπου βρισκόταν το κατάλυμα. Το όμορφο και περιποιημένο ξύλινο σπίτι (Pensiune Casa Alex, 190RON / δίκλινο με πρωινό και δείπνο) που θα μας φιλοξενούσε για το βράδυ, δεν θα το βρίσκαμε με τίποτα μόνοι μας. Ευτυχώς που ήρθε ο άνθρωπος! H ιδιοκτήτρια μας έδειξε τα δωμάτια και όταν την ρώτησα για φαγητό, μου είπε πως θα ετοιμάσει το κατιτίς, χωρίς να πολυκαταλάβω τι...
Τακτοποιήσαμε τα πράγματά μας και κατεβήκαμε στην κεντρική αίθουσα. Μια τοπική συνταγή για μοσχαρίσιο κρέας, τοπικά τυριά, αλλαντικά και μερικές πίκλες ήταν το δείπνο, που ήταν γευστικό και χορταστικό. Μας ρώτησε από που ήμασταν και πως γνώριζα την γλώσσα. Αυτό έγινε αφορμή για ενδιαφέρουσες συζητήσεις που κράτησαν μέχρι να πάμε στο δωμάτιο...
Για μια ακόμα φορά, πιστεύω ακόμα περισσότερο πως η διαμονή σε pensiuni στην Ρουμανία, είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις του ντόπιους...
