Ξημέρωσε μια όμορφη ημέρα στο γοητευτικό Sarajevo. Ο καταγάλανος ουρανός έδινε μια διαφορετική εικόνα της πόλης από το μεγάλο παράθυρο του σαλονιού του διαμερίσματός μας. Εικόνα εντελώς διαφορετική από εκείνη της προηγούμενης συννεφιασμένης και βροχερής ημέρας.
Η απόσταση από το Serajevo μέχρι το Mostar ήταν περί τα 100-110χλμ. Μη έχοντας προγραμματίσει να κάνουμε κάποιες ενδιάμεσες στάσεις σε αξιοθέατα, η συγκεκριμένη μέρα ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στο μέρος στο οποίο και θα διανυκτερεύαμε. Χαζεύοντας και ετοιμάζαμε την αναχώρησή μας σε χαλαρούς ρυθμούς, ξεκινήσαμε κατά τις 10πμ και κάτι. Ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο, παράλληλα με το ποτάμι και οδηγούς τις μπλε πινακίδες για Mostar, αφήσαμε το θρυλικό Sarajevo, έχοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία να οδηγήσουμε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης και να δούμε τα ογκώδη κτίριά της, αρχιτεκτονική που συναντάς στις περισσότερες μεγαλουπόλεις των κρατών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.
Αρχικά για μερικά χιλιόμετρα, οδηγήσαμε στον αυτοκινητόδρομο, αντίστοιχο με αυτόν που είχαμε κινηθεί την προηγούμενη μέρα, ερχόμενοι στην πρωτεύουσα. Η διαφορά ήταν πως αυτή την φορά δεν πληρώσαμε διόδια, καθώς η απόσταση ήταν μικρή. Λίγο μετά, ο δρόμος έμπαινε μέσα σε ένα φαράγγι με έντονη βλάστηση. Το σκηνικό ήταν γνώριμο –όπως το είχαμε συναντήσει σε αρκετά σημεία του ταξιδιού μας- αλλά ταυτόχρονα απολαυστικό! Η κατάσταση του οδοστρώματος αρκετά καλή και η χάραξη του δρόμου τέτοια ώστε να οδηγούμε με άνεση.
Πριν το κωμόπολη Konjic, συναντήσαμε την πρώτη πινακίδα για την λίμνη Boracko Jezero. Φτάνοντας στο Konjic στρίψαμε αριστερά –ακολουθώντας την σχετική σήμανση- και περνώντας από έναν όμορφο πεζόδρομο, που τα σπίτια θύμιζαν αντίστοιχα μουσουλμανικά, συναντήσαμε το πέτρινο εντυπωσιακό γεφύρι της πόλης. Υπήρχαν κάποιες καφετέριες και εστιατόρια με όμορφη θέα, αλλά εμείς προτιμήσαμε να συνεχίσουμε με την προοπτική ενδεχόμενης στάσης στην λίμνη.
Η ανηφορική διαδρομή ήταν πολλή όμορφη και διέσχιζε μια κατάφυτη περιοχή. Συναντήσαμε μόνο το χωριό Borci, με τα ελάχιστα κατοικήσιμα σπίτια του και συνεχίσαμε μέχρι που βρεθήκαμε στο σημείο που ξεπρόβαλε μπροστά μας η λίμνη από ψηλά, ανάμεσα στο άνοιγμα 2 βουνών! Ο στενός δρόμος, πλέον, κατηφόριζε προσφέροντας σημεία διαφορετικής οπτικής προσέγγισης της λίμνης…
Σύντομα κατεβήκαμε, φτάνοντας στις όχθες της. Εκεί διαπιστώσαμε πως περιμετρικά αυτής βρίσκονταν διάφορα σπίτια, άλλα συντηρημένα σε πολλή καλή κατάσταση ή νέας κατασκευής και άλλα μισογκρεμισμένα. Η περιοχή φαινόταν πως είχε μια υποτυπώδη τουριστική ανάπτυξη, όπως παρουσία περιπτέρου τουριστικών πληροφορίων, γραφείου rafting, εστιατορίων δίπλα στην λίμνη, κα. Εντούτοις, την εποχή που την επισκεφτήκαμε εμείς, ήταν τα πάντα κλειστά, σε σημείο να σου δίνεται μια εντύπωση εγκατάλειψης.
Κινηθήκαμε για κάποια απόσταση περιμετρικά της λίμνης, μέχρι που βρεθήκαμε σε ένα πλατώμα. Εκεί κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση να απολαύσουμε το τοπίο βγάζοντας και μερικές φωτογραφίες. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και γυρίσαμε πάλι στο Konjic, χωρίς όμως να κάνουμε στάση. Ακολουθήσαμε την διαδρομή προς Mostar. Από ένα σημείο και μετά το τοπίο έγινε ακόμα εντυπωσιακότερο, καθώς ο ποταμός Neretva σχημάτιζε λίμνες δίπλα μας, εξαιτίας των φραγμάτων των υδροηλεκτρικών σταθμών. Από κάποιο σημείο και πέρα -μετά τον υδροηλεκτρικό σταθμό- τα ορμητικά νερά του κινούνταν με την ίδια φορά με εμάς και προς τον ίδιο προορισμό, το Mostar.
Αξιοσημείωτο ήταν πως στο χωριό Jasenjani, συναντήσαμε πολλές ταβέρνες κατά μήκος του δρόμου, που πουλούσαν σουβλιστό αρνί! Τοπική σπεσιαλιτέ, που ψήνεται με ειδικό τρόπο: στην σούβλα η κίνηση γίνεται με αυτοσχέδιους μικρούς νερόμυλους, εξαιτίας των πολλών νερών που υπάρχουν στην περιοχή… Γενικά, το σουβλιστό αρνί και γουρούνι ήταν κάτι που συναντήσαμε σε αρκετές περιοχές της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Αργά το μεσημέρι μπήκαμε στο Mostar. Εκ πρώτης όψεως η πόλη μου φάνηκε πως μπορούσες να την «οδηγήσεις» με άνεση. Πολύ εύκολα βρεθήκαμε στον κεντρικό πεζόδρομο, που με λίγη παρανομία και κυρίως λόγω της δυνατότητας ελιγμού των μοτοσικλετών, φτάσαμε στο κάθετο δρομάκι όπου βρισκόταν το κατάλυμά μας (Villa Behar: 40€/4άτομα). Και αυτή την φορά επρόκειτο για ένα διαμέρισμα, όπου βρισκόταν σε ένα σχετικά καινούριο διώροφο κτίριο. Η ιδιοκτήτρια όμως δεν βρισκόταν εκεί και αποφασίσαμε να την περιμένουμε σε ένα παρακείμενο καφέ μέχρι να έρθει. Ο ιδιοκτήτης της καφετέριας μας βοήθησε να έρθουμε σε επικοινωνία μαζί της.
Αφού ετοιμαστήκαμε, ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας προς στο παλαιό κομμάτι της πόλης, του οποίου το βασικότερο αξιοθέατο είναι η γέφυρα «Stari Most». Το Mostar βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Neretva. Είναι μια όμορφη μεσαιωνική πόλη που οφείλει το όνομά της στην τουρκική γέφυρα του 16ου αιώνα. Δυστυχώς, στο Mostar έλαβαν χώρα πολλές βίαιες μάχες οι οποίες προκάλεσαν πολλές ζημιές στα κτίρια. Η γέφυρα καταστράφηκε τον Νοέμβριο του 1993 και ανακατασκευάστηκε το 1997.
Περπατώντας στο λιθόστρωτα σοκάκια συναντήσαμε μια περιοχή με έντονο το μουσουλμανικό στοιχεία, με τουριστικά μικρομάγαζα, εστιατόρια, καφέ, τζαμιά, μουσουλμανικά κτίρια και ένα παζάρι άρωμα ανατολής. Ο συνδυασμός μεσαιωνικών τειχών και μουσουλμανικής γειτονιάς είχε ένα μοναδικό αποτέλεσμα!!!
Σύντομα φτάσαμε στην εντυπωσιακή και επιβλητική γέφυρα, στις άκρες της οποίας βρίσκονται 2 προμαχώνες. Πλήθος τουριστών ήταν παντού, καθώς το Mostar αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς προορισμούς της χώρας και όχι άδικα. Στα καταστήματα μπορούσες να πληρώσεις και σε ευρώ, χωρίς πρόβλημα, ενώ οι περισσότερες τιμές αναγράφονταν σε €. Περπατήσαμε στα σοκάκια και καταλήξαμε κάτω από την γέφυρα στις όχθες του ποταμού, έχοντας πλέον μια διαφορετική οπτική γωνία. Συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας, επισκεπτόμενοι ένα μικρό τζαμί που είχε βιβλία και σουβενίρ, αλλά το σημαντικότερο είχε μια τηλεόραση που έδειχνε την ιστορία της γέφυρας, την καταστροφή της καθώς επίσης και την ανακατασκευή της. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!
Λίγο αργότερα αναζητήσαμε κάποιο εστιατόριο για φαγητό και βρεθήκαμε σε ένα λίγο πιο έξω από την παλιά πόλη. Δοκιμάσαμε την κουζίνα του που ήταν πολύ νόστιμη και οι τιμές πολύ οικονομικές.
Επιστρέψαμε προς την γέφυρα, ενώ είχε αρχίσει να νυχτώνει έχοντας πλέον μια διαφορετική οπτική. Περπατήσαμε για αρκετή ώρα, ενώ τα μικρομάγαζα είχαν αρχίσει να κλείνουν και ο κόσμος να λιγοστεύει. Όσο και να φανεί περίεργο, μέχρι τις 10μμ. ήταν ελάχιστοι αυτοί που κυκλοφορούσαν στην συγκεκριμένη –τουλάχιστον- περιοχή… Επιστρέψαμε προς το κατάλυμά μας και καθίσαμε σε ένα υπαίθριο ροκ μπαράκι –που βρισκόταν δίπλα από ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο(!!!)- να πιούμε μια μπύρα πριν επιστρέψουμε για ύπνο… Πραγματικά, το Mostar αποτελεί έναν πολύ όμορφο προορισμό, που δεν πρέπει να χάσει κάποιος που επισκέπτεται την χώρα…
