Ξύπνησα πολύ νωρίς, καθώς το κρύο ήταν εντονότερο από ότι το περίμενα. Κατά τις 7πμ. είχαν σηκωθεί και οι υπόλοιποι. Βγήκαμε για να πιούμε το αυτοσχέδιο καφεδάκι μας φτιαγμένο στο πλαστικό μπουκάλι (αλά στρατός!) με παγωμένο νερό, από το ρυάκι που έτρεχε λίγο παραπέρα… Οι σκηνές ήταν μούσκεμα από την υγρασία και θα έπρεπε να τις χτυπήσει ο ήλιος για να στεγνώσουν. Δεν μας ενοχλούσε αυτό, καθώς περιμέναμε τα παιδιά από το Brasov.
Κάναμε μια μικρή βόλτα με τα πόδια και μέχρι να επιστρέψουμε οι σκηνές είχαν στεγνώσει τουλάχιστον εξωτερικά. Βγάλαμε τα πράγματά μας και αρχίσαμε να πακετάρουμε. Την ώρα που τελειώναμε, έφτασαν και οι φίλοι μας: Marcel, Mihai και Florin. Η στιγμή της συνάντησή μας ήταν τόσο θερμή! Σφιχτές αγκαλιές και χαμόγελα!
Πριν αναχωρήσουμε ήπιαμε ένα καφεδάκι σε μια terasa (=καντίνα) και στην συνέχεια ξεκινήσαμε για το ομορφότερο κομμάτι του «Transfagarasan». Οι ελικοειδείς διαδοχικές στροφές προσέφεραν μοναδική θέα. Το συγκεκριμένο τμήμα, έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις ομορφότερες διαδρομές της Ευρώπης. Πλήθος τουριστών καταφθάνουν κάθε χρόνο να την οδηγήσουν και να απολαύσουν το εκπληκτικό τοπίο που προσφέρει. Το οδόστρωμα είναι σε σχετικά ανεκτή κατάσταση. Οι Ρουμάνοι μας πληροφόρησαν πως ασφαλτοστρώθηκε εκ νέου την περίοδο που ήταν να γίνουν τα γυρίσματα της αγγλικής εκπομπής «Top Gear».
Σταματήσαμε αρκετές φορές για φωτογραφίες. Λίγο παρακάτω βρίσκεται ένας καταρράκτης, «cascada». Μπορεί κανείς να φτάσει σε αυτόν μέσω ενός μονοπατιού περπατώντας 2-2,5ώρες. Λόγω έλλειψης χρόνου, συνεχίσαμε την κάθοδο του «Transfagarasan» μέχρι που βγήκαμε στην εθνική οδό E68 που συνδέει το Sibiu με το Fagaras. Τα παιδιά μας πρότειναν να ακολουθήσουμε μια διαφορετική πορεία από αυτή που είχαμε σχεδιάσει προκειμένου να επισκεφτούμε την Sighisoara. Μας άρεσε η ιδέα καθώς η πόλη διαθέτει ένα μεσαιωνικό κάστρο πάρα πολύ καλά συντηρημένο και εντυπωσιακό. Το 2007, που το είχα επισκεφτεί μου είχαν μείνει η καλύτερες εντυπώσεις!
Ακολουθήσαμε την διαδρομή Sibiu – Medias – Sighisoara. Διασχίζοντας την κεντρική Transilvania, συναντήσαμε όμορφα χωριά, με πολύχρονα παλαιά σπίτια. Κάποια από αυτά στις προσόψεις τους ανέγραφαν το έτος κατασκευής που ήταν ηλικίας 300-400 ετών. Τα περισσότερα ήταν συντηρημένα και ανακαινισμένα, κρατώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Ένα, επίσης, χαρακτηριστικό των κατοικιών αυτών, ήταν οι μεγάλες πόρτες που διέθεταν, λόγω του γεγονότος πως στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν για την είσοδο των αλόγων. Πουθενά δεν έβλεπες κτίρια με διαφορετικό στυλ. Καμιά κακογουστιά!
Κατά την πορεία, λίγο πριν την πόλη Medias, κάτι δεν μου πήγαινε καλά με την μοτοσικλέτα. Γρήγορα κατάλαβα πως μάλλον είχα πάθει λάστιχο. Σταματήσαμε και το επιβεβαιώσαμε. Δυστυχώς μάλλον είχα πατήσει κάτι, που μου έκανε μια μικρή τρύπα που μόλις φαινόταν. Κάναμε ένα πρόχειρο μπάλωμα, αλλά όχι με σωστό τρόπο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάνει λίγο αέρα, αλλά μπορούσα να οδηγήσω με άνεση, χωρίς προβλήματα –τουλάχιστον μέχρι Brasov.
Μπαίνοντας στην Sighisoara μπορούσες να διακρίνεις το όμορφο κάστρο της να δεσπόζει πάνω στον λόφο. Κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Διαθέτει 2 εισόδους, εκ των οποίων από την μία είναι εφικτή η είσοδος οχημάτων, πληρώνοντας κάποιο αντίτιμο. Αφού κάναμε έναν κύκλο, μπήκαμε πεζοί, από την πύλη «Turnul Croitorilor».
Το μεσαιωνικό κάστρο είναι από τα ομορφότερα και πιο καλοσυντηρημένα της Ρουμανίας. Από την τελευταία φορά που το είχα επισκεφτεί, είχαν γίνει αρκετές αλλαγές οι οποίες αναδείκνυαν περισσότερο την ομορφιά και την γραφικότητα. Αν εξαιρέσει κανείς την παρουσία παρκαρισμένων οχημάτων, μπαίνοντας στο κάστρο νομίζεις πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή! Οι πλακόστρωτοι πεζόδρομοι, τα μεσαιωνικά πολύχρωμα σπίτια, οι εναπομείναντες προμαχώνες είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν αυτό το εντυπωσιακό σκηνικό.
Η Sighisoara είναι η γενέτειρα της πιο διάσημης προσωπικότητας του μεσαιωνικής Ρουμανίας, του Vlad Tepes. Επίσημες αναφορές της γέννησής του δεν υπάρχουν. Αυτό προκύπτει από το γεγονός πως την περίοδο των 4 πρώτων ετών της ζωής του, η οικογένειά του βρισκόταν στην συγκεκριμένη πόλη. Στις μέρες μας το ανακαινισμένο κτίριο της οικίας του, έχει μετατραπεί σε εστιατόριο και το μοναδικό πράγμα που θυμίζει την ιστορία του είναι μια μαρμάρινη πλακέτα που αναφέρει πως εκεί γεννήθηκε και έζησε ο Vlad Tepes. Επίσης, εκεί μπορεί να δει κάποιος και το οικόσημα της οικογένειά του, που ήταν ένας δράκος. Από αυτό προέρχεται και η ονομασία του Vlad Tepes, ως «Dracula», που φυσικά είναι παραφθορά και οφείλεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα.
Ένα, επίσης, σημαντικό αξιοθέατο της πόλης είναι ο πύργος με το ρολόι «Turnul cu Ceas». Πρόκειται για έναν από τους εναπομείναντες πύργους-προμαχώνες, ο οποίος διαθέτει ένα ρολόι που δουλεύει ασταμάτητα για παραπάνω από 400 χρόνια! Ο πύργος λειτουργεί και ως μουσείο και έχει εκπληκτική θέα. Επειδή μας περίμεναν τα παιδιά, αποφασίσαμε να κάνουμε μια σύντομη βολτίτσα και να επιστρέψουμε στις μοτοσικλέτες. Η αλήθεια είναι πως στην Sighisoara αξίζει κανείς να διαθέσει περισσότερο χρόνο, καθώς έχει αρκετά αξιοθέατα.
Πήραμε το δρόμο για Brasov (120χλμ.). Περάσαμε τα βουνά Persani, συναντώντας όμορφα χωριά αλλά και εκπληκτικής ομορφιάς τοπία (κυρίως το μεταξύ των χωριών Moghiz-Rotbav). Μάλιστα, περίπου 40χλμ. από τον προορισμό μας, μέσα σε ένα φυσικό πάρκο, κάναμε μια στάση για να φάμε κάτι διαφορετικό: «ciorba de fasole», σούπα με φασόλια που αντί για πιάτο, σερβιριζόταν σε ψωμί! Πραγματικά εντυπωσιακό και πολύ νόστιμο!
Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο Brasov και τα παιδιά μας πήγαν απευθείας στο σπίτι του Marcel. Μας άνοιξε την ξύλινη εξώπορτα και τοποθετήσαμε τις μηχανές σε έναν προθάλαμο πριν την περιποιημένη εσωτερική αυλή του σπιτιού. Το μικρό συντριβάνι, το χορτάρι και τα λουλούδια σε ηρεμούσαν. Νόμιζες πως δεν βρισκόσουν σε σπίτι της πόλης.
Εκεί μας περίμεναν η Bianca και η Cristina, οι γυναίκες του Marcel και του Mihai αντιστοίχως. Είχαν μείνει σπίτι για να κάνουν τις προετοιμασίες για το φαγητό. Ο Marcel ευθύς αμέσως μας έφερε μπύρες για να δροσιστούμε, αποτελώντας το «προμήνυμα» για το τι θα ακολουθούσε. Κάναμε ένα μπάνιο και καθίσαμε στην αυλή κουβεντιάζοντας και στις 3 γλώσσες. Ο Marcel άναψε την φωτιά στην ψησταριά και ενώ περιμέναμε να ετοιμαστεί η θράκα, οι μπύρες αντικαταστήθηκαν με ουίσκι! Η βραδιά κύλισε με πολύ κέφι και διάθεση από όλους. Μάλιστα, ο Florin ήπιε λίγο παραπάνω και ήθελε να τραγουδήσει και να χορέψει… Όταν αργά το βράδυ χαλαρώσαμε, στο μυαλό όλων μας ήταν ένα πράγμα: πως μια απλή «διαδικτυακή γνωριμία», είχε μετατραπεί σε μια πολλή καλή και αληθινή φιλία…
