Ξύπνησα πολύ νωρίς για να γράψω το ημερολόγιο. Κοίταξα από το παράθυρο. Απόλυτη ησυχία και μια παραμυθένια εικόνα. Έμεινα αρκετή ώρα να χαζεύω. Όταν αργότερα σηκώθηκαν και οι υπόλοιποι μαζέψαμε τα πράγματα και κάτσαμε στο εστιατόριο –δίπλα στις γραμμές του τρένου- να πάρουμε το πρωινό. Αν και το πρόγραμμα προέβλεπε αρκετά χιλιόμετρα για την συγκεκριμένη μέρα, δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε από το μέρος!
Ο Γιώργος Z. πρότεινε να κινηθούμε παραλλήλως με τα σερβο-βοσνιακά σύνορα, διασχίζοντας ένα ακόμα εθνικό φυσικό πάρκο, το «Tara». Φυσικά οποιαδήποτε πρόταση, που συμπεριλαμβάνει όμορφες διαδρομές και όμορφο φυσικό τοπίο, γίνεται αποδεκτή, χωρίς δεύτερη σκέψη!
Στο χωριό Kremna στρίψαμε αριστερά και ουσιαστικά -μετά από λίγα χιλιόμετρα- μπήκαμε στο εντυπωσιακό φυσικό πάρκο. Ο δρόμος ήταν σε μέτρια κατάσταση -σε γενικές γραμμές-, με αρκετές στροφές, που διέσχιζε μια δασώδη έκταση αποτελούμενη από ψηλά έλατα! Το υψόμετρο έφτανε τα 1200μ.
Το οδικό δίκτυο διαθέτει 2 εναλλακτικές διαδρομές. Εμείς επιλέξαμε αυτή που περνάει δίπλα από το χωριό Mitrovac. Όπως ήταν αναμενόμενο κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες αλλά και για απολαύσουμε το τοπίο! Η διαδρομή κατέληξε στο φράγμα της λίμνης Perucacko, μετά από μια ελικοειδή κατηφορική πορεία.
Στο χωριό Perucac, σταματήσαμε να ξεκουραστούμε και να πιούμε καφέ σε ένα όμορφο μαγαζί, μέσα στα πλατάνια και δίπλα σε ένα ποτάμι. Ήταν πολύ εντυπωσιακό, καθώς το ποτάμι κατέληγε στον ποταμό Drina, δημιουργώντας έναν καταρράκτη! Η ώρα πέρασε ευχάριστα!
Κατά τις 12.30μμ αναχωρήσαμε για Novi Sad, που απείχε περίπου στα 300χλμ. Δεν είχαμε σκοπό να σταματήσουμε κάπου αλλού. Έτσι λοιπόν ακολουθώντας πορεία για Valjevo, οδηγήσαμε σε μια διαδρομή με εντυπωσιακή θέα, πολλή βλάστηση και αρκετές στροφές. Η ποιότητα του δρόμου ήταν μέτρια και ενδεχομένως κουραστική σε κάποια σημεία. Το τοπίο σε αποζημίωνε όμως! Το υψόμετρο έφτανε τα 1.100μ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως κατά μήκος της διαδρομής συναντούσαμε πολλά σημεία όπου υπήρχαν μεμονωμένοι τάφοι μέσα σε κτήματα.
Μετά το Valjevo, η κατάσταση του δρόμου καλυτέρευσε αισθητά και μπορέσαμε να κινηθούμε με πιο γοργούς ρυθμούς, ακολουθώντας την διαδρομή Sabac – Ruma – Novi Sad (150χλμ). Το τοπίο διέθετε λιγότερη βλάστηση αλλά ευχάριστο.
Κατά τις 4.30μμ το απόγευμα περνούσαμε στην πύλη του κάστρου και αμέσως μετά την γέφυρα του Δούναβη, του Novi Sad. Από την αρχή η πόλη σου έδινε μια θετική εντύπωση. Κατευθυνόμενοι προς το κέντρο, κάναμε μια στάση για να συζητήσουμε τι θα κάνουμε, λίγο πριν την γέφυρα που ένωνε τις δύο απέναντι όχθες του ποταμού Δούναβη. Ανοίξαμε τον οδηγό και βρήκαμε την διεύθυνση του γραφείου τουριστικών πληροφοριών. Έχοντας μαζί μας GPS, ορίσαμε την διεύθυνση και ξεκινήσαμε προς τα εκεί. Η πόλη δεν είχε κίνηση –ίσως λόγω ώρας, ίσως λόγω εποχής. Για τον λόγο αυτό κινηθήκαμε πολύ άνετα στον κεντρικό δρόμο, που συνέχιζε μετά την γέφυρα και ουσιαστικά έφθανε μέχρι στην πλατεία του Καθεδρικού ναού της πόλης, στο ιστορικό κέντρο.
Ο Στράτος προθυμοποιήθηκε να ρωτήσει στο γραφείο για κατάλυμα. Επιστρέφοντας μας διηγήθηκε πως μόλις μπήκε, ο υπάλληλος του λέει: «Έλληνας είσαι;». Ο Στράτος έκπληκτος –καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει πως τον αναγνώρισε- απάντησε καταφατικά και ζήτησε πληροφορίες. Προμηθεύτηκε κάποια φυλλάδια και μάλιστα ο οδηγός για το κάστρο (που διανέμονταν δωρεάν), ήταν γραμμένος στα ελληνικά!!! Ειλικρινά κάτι τέτοιο δεν έχει ξανατύχει.
Χωρίς άλλη καθυστέρηση ξεκινήσαμε για το hostel Sova, το οποίο βρισκόταν στον 2ο όροφο ενός παλαιού κτηρίου. Η ξανθιά ιδιοκτήτρια του μας πρότεινε να μας δώσει ένα οικονομικό διαμέρισμα (64€/apartment), καθώς ήμασταν 4 άτομα. Μαζί με τον Γιώργο Ζ., είπαμε να τσεκάρουμε μαζί. Ένας νεαρός μας οδήγησε εκεί, 200-300μ. παρακάτω.
Μπήκαμε από μια στοά σε ένα συγκρότημα διώροφων παλαιών κατοικιών, που θύμιζε εργατικές εστίες. Οι είσοδοι των διαμερισμάτων βρίσκονταν σε μια εσωτερική αυλή. Ανεβήκαμε στον 2ο όροφο, ενός κτηρίου που δεν σε προδιέθετε θετικά. Φτάσαμε στο δωμάτιο. Στο μυαλό μας ήδη ήταν η αρνητική απάντηση έτοιμη… Παρόλα αυτά με το που άνοιξε η πόρτα νομίζαμε πως βρισκόμασταν αλλού… Αντικρύσαμε ένα ανακαινισμένο διαμέρισμα σε στυλ μεζονέτας, με εσωτερική σκάλα. Φυσικά δεχτήκαμε να μείνουμε και επιστρέψαμε στα παιδιά που μας περίμεναν.
Το αστείο ήταν πως θέλαμε να τους κάνουμε πλάκα. Έτσι σκηνοθετήσαμε ένα θέατρο, ότι το δωμάτιο δεν ήταν καλό και ότι ήμασταν ξενερωμένοι. Έτσι κι έγινε. Ενώ λοιπόν τους είχαμε πει τα χειρότερα, τελικά μπαίνοντας μέσα βρέθηκαν σε έναν πολύ διαφορετικό χώρο, σε σχέση με ότι περίμεναν, τόσο από τις αναφορές μας, όσο και από τον εξωτερικό χώρο μέχρι να φτάσουν εκεί.
Στην συνέχεια κάναμε ένα μπάνιο, αλλάξαμε και ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε την πόλη, με προορισμό το κάστρο. Το Novi Sad διαθέτει ένα πολύ όμορφο και γραφικό ιστορικό κέντρο. Το χαρακτηριστικό του σημείο είναι ο πλακόστρωτος πεζόδρομος με τα όμορφα διατηρητέα νεοκλασικά κτήρια και τις πολλές καφετέριες. Στα γύρω στενά υπάρχουν καταστήματα, μπαράκια και κάποια εστιατόρια. Στο ιστορικό αυτό κομμάτι, μπορείς να βρεις αρκετούς εντυπωσιακούς ναούς και επιβλητικά κτήρια.
Ο δρόμος καταλήγει σε ένα όμορφο πάρκο (Dunabe park) που ήταν κατάμεστο από κόσμο, λόγω ζέστης. Το περάσαμε και φτάσαμε στην γέφυρα που περνάει τον Δούναβη. Διασχίζοντάς την βρεθήκαμε στην παλιά πόλη, κάτω από το κάστρο. Από μακριά μπορούσαμε να διακρίνουμε το εντυπωσιακό ρολόι, σε μια από τις επάλξεις τους. Μάλιστα το συγκεκριμένο ρολόι έχει μια ιδιαιτερότητα: οι μεγάλοι δείκτες του, αντί να δείχνουν τα λεπτά, δείχνουν τις ώρες, έτσι ώστε να είναι ορατό ακόμα και από μακριά τι ώρα είναι!!!
Κάνοντας μια μικρή βόλτα στην παλιά πόλη ή «κάτω πόλη» όπως την λένε, ανεβήκαμε στο κάστρο μέσω μιας σκάλας περίπου 250 σκαλοπατιών. Η θέα ήταν εντυπωσιακή από το κάστρο και γινόταν ακόμα εντυπωσιακότερη από το γεγονός πως την συγκεκριμένη ώρα ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει… Πολύς κόσμος ήταν μαζεμένος εκεί, τόσο για να απολαύσει την θέα, όσο και για τα εστιατόρια που υπήρχαν. Μάλιστα κάποιο από αυτά, καταλάμβανε το χώρο της παλαιά κεντρικής αποθήκης και του ληξιαρχείου του κάστρου!
Κάναμε μια βόλτα κατά μήκος των τειχών, επισκεπτόμενοι διάφορα σημεία του, όπως τα κτήρια του Μικρού και του Μακρού Στρατοπέδου, τις διαδοχικές οχυρώσεις, την Πύλη της Αυλής, κα. Καταλήξαμε στο σημείο που είχαμε ξεκινήσει, ενώ είχε πλέον σκοτεινιάσει. Η γέφυρα είχε φωτιστεί, όπως και η υπόλοιπη πόλη, δίνοντας ένα διαφορετικό και εκπληκτικό αποτέλεσμα για μια ακόμα φορά! Μείναμε για λίγο να απολαύσουμε τις μοναδικές αυτές εικόνες, πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, προς τον πλακόστρωτο δρόμο του ιστορικού κέντρου και να χαθούμε στα δρομάκια του, αναζητώντας κάποιο εστιατόριο!
Μετά από πολλή ώρα και πεζοπορία –σε σημείο εξάντλησης- καταφέραμε να βρούμε ένα παραδοσιακό εστιατόριο με εσωτερική αυλή και καλό φαγητό. Πραγματικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση, που ενώ υπήρχαν τόσα πολλά μαγαζιά, τα περισσότερα ήταν καφετέριες, μπαράκια και μπυραρίες. Εστιατόρια δεν βρήκαμε ή ενδεχομένως ήταν σε άλλη περιοχή ή απλά ήταν λάθος ώρα (περίπου 9.00μμ). Παρόλα αυτά, αυτή η περιπλάνηση μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα την περιοχή.
Επιστρέφοντας στο διαμέρισμα, σκεφτόμουν όλα όσα είχα δει. Το Novi Sad ήταν η πρώτη πόλη του επισκεπτόμασταν. Πραγματικά ήταν πολλή όμορφη, γραφική, γεμάτη ζωή, παραπάνω από ότι περίμενα σε σχέση με αυτά που μου είχαν πει και είχα διαβάσει! Αποτέλεσε μια πολλή ευχάριστη έκπληξη και θα την πρότεινα να την επισκεφτεί οποιοδήποτε βρεθεί στην όμορφη Σερβία.
