Το πρωί ξύπνησα -για μια ακόμη φορά- πολύ νωρίς. Το δωμάτιο μας είχε μια εκπληκτική θέα στην υπαίθρια αγορά και στο ποτάμι, ενώ μπορούσες να δεις μέρος της κεντρικής πλατείας. Ίσως αυτά μόνο να άξιζαν για τα χρήματα που δώσαμε. Κατά τα υπόλοιπα το ξενοδοχείο ήταν επιεικώς απαράδεκτο.
Καθώς χάραζε, καθόμουν και χάζευα την πόλη από ψηλά, ενώ έγραφα μερικές σειρές στο ημερολόγιο. Είναι πολύ ωραίο να ξυπνάς τόσο νωρίς, όταν ταξιδεύεις. Βλέπεις το μέρος που βρίσκεσαι από διαφορετική οπτική γωνία…
Κατά τις 7.30πμ. ήρθε ο Γιώργος Ζ. να μας ξυπνήσει και να πάμε για πρωινό. Τα παιδιά είχαν ξυπνήσει από νωρίς, καθώς μια ηλικιωμένη τους χτύπησε την πόρτα και κάτι του έλεγε σχετικά τις μηχανές. Κάπως αγχωμένοι, κατέβηκαν στο parking, αλλά τελικά διαπίστωσαν πως κάποιο θέμα που είχε προκύψει δεν αφορούσε αυτούς. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν κατεβήκαμε στην ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε πως κάποιο λάθος είχε γίνει με την συνεννόηση και στην τιμή των δωματίων δεν συμπεριλαμβανόταν και πρωινό… τρελαθήκαμε! Πήγαμε να κάνουμε φασαρία, αλλά τελικά μας έφτιαξαν ομελέτα, που ο Γιώργος Ζ. και Στράτος δεν άγγιξαν καν!!! Αναχωρήσαμε με τις χειρότερες εντυπώσεις για την διαμονή, που κυρίως οφειλόταν στην συμπεριφορά των ξενοδόχων.
Επόμενος προορισμός μας ήταν το μοναστήρι Sopocani (20χλμ.) Η διαδρομή στο μεγαλύτερο κομμάτι ήταν μέτρια, γεμάτη μπαλώματα και λακκούβες. Το τοπίο σε πολλά σημεία της ήταν όμορφο. Φτάνοντας στο μοναστήρι εντυπωσιαστήκαμε από την αρχιτεκτονική του και τον περιβάλλοντα χώρο του. Χτισμένο στην κορυφή ενός καταπράσινου λόφου, στεκόταν αγέρωχο εντός των τειχών του. Γίνονταν έργα αποκατάστασης των μοναδικών, εντυπωσιακών αγιογραφιών στο εσωτερικό του. Περιπλανηθήκαμε για αρκετή ώρα. Σταθήκαμε τυχεροί καθώς συναντήσαμε έναν νεαρό που μας εξήγησε κάποια θέματα σχετικά με τις αγιογραφίες.
Αφήσαμε το μοναστήρι με προορισμό το Nova Varos. Ακολουθήσαμε τις πινακίδες για Sjenica σε μια διαδρομή με μέτρια κατάσταση οδοστρώματος και αρκετές στροφές. Το τοπίο διέθετε αρκετή βλάστηση, που δεν μπορούσαμε –όμως- να απολαύσουμε με άνεση, λόγω του κακού δρόμου. Η κατάστασή του άρχισε να καλυτερεύει μετά το Sjenica, με το υψόμετρο να αυξάνεται σταδιακά, φτάνοντας τα 1400μ. Σε γενικές γραμμές οδηγούσαμε σε μια περιοχή του το υψόμετρο δεν έπεσε κάτω από 900μ.
Λίγο πριν το Nova Varos η διαδρομή ήταν μοναδική!!! Ο καλής κατάστασης –πλέον- δρόμος διέσχιζε μια κατάφυτη από ψηλά έλατα περιοχή, κάνοντάς την οδήγηση απολαυστική. Απεγνωσμένα αναζητούσαμε κάπου να καθίσουμε για έναν καφέ. Δυστυχώς όμως τα ελάχιστα χωριά που συναντήσαμε δεν διέθεταν κάτι. Κάναμε λοιπόν στάση σε ένα άνοιγμα του δρόμου, που οδηγούσε σε πυκνό δάσος.
Στα περίχωρα της όμορφης πόλης του Nova Varos υπάρχει μια περιοχή που φιλοξενεί ξενοδοχεία και εστιατόρια με όμορφη θέα. Μακάρι να το ξέραμε νωρίτερα! Η πόλη βρίσκεται στα 1000μ. υψόμετρο και σου προκαλεί πολλή καλή εντύπωση, καθώς φαίνεται τακτοποιημένη και περιποιημένη. Ενδιαφέρον είναι πως τα σπίτια της διαθέτουν κεραμοσκεπές, που δένουν αρμονικά με το περιβάλλον, χωρίς να υπάρχουν πολυόροφες άκομψες πολυκατοικίες.
Φτάνοντας στο Nova Varos, ακολουθήσαμε την κατεύθυνση για Uzice. Από εκεί και πέρα η κατάσταση του δρόμου καλυτέρευσε αισθητά, ενώ λίγα χιλιόμετρα παρακάτω συναντήσαμε τις όχθες της λίμνης Zlatarsko jezero. Η πυκνή βλάστηση έφτανε σχεδόν μέχρι το νερό. Η λίμνη διαθέτει φράγμα. Φτάνοντας εκεί κάναμε μια στάση στο εστιατόριο. Φυσικά διέθετε εντυπωσιακή θέα προς την λίμνη. Πολλοί ήταν αυτοί που έκαναν μπάνιο, ενώ υπήρχαν και κάποιοι κατασκηνωτές.
Επόμενος προορισμός ήταν το Mokra Gora. Ακολουθώντας την σήμανση για Uzice & Belgrad οδηγήσαμε σε μια πολλή άνετη διαδρομή, με καλής ποιότητας οδόστρωμα για 40χλμ. Περίπου 4χλμ. μετά το χωριό Cajetina βρήκαμε την διασταύρωση που οδηγούσε δυτικά προς τα σύνορα με την Βοσνία. Μόλις περάσαμε το χωριό Kremha, η διαδρομή διέσχιζε ένα εκπληκτικό δασώδες τοπίο, που οδηγούσε στον τελευταίο προορισμό της μέρας.
Το Mokra Gora είναι γνωστό από την ταινία «Life is a miracle» του διάσημου Σέρβου σκηνοθέτη Emil Kustorica. Πρόκειται για μια ταινία που διαδραματίζεται σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό το 1992, τα χρόνια του πολέμου. Το έργο γυρίστηκε στο συγκεκριμένο χωριό και κάποια παλιά κτίρια χρησιμοποιήθηκαν ως σκηνικά που διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Φτάνοντας λοιπόν, κατευθυνθήκαμε απευθείας στον σιδηροδρομικό σταθμό. Είχαμε διαβάσει αναφορικά με την λειτουργία ενός μικρού τρένου (σχετικό και με την ταινία), που πραγματοποιούσε μια εκπληκτική διαδρομή με σημεία μοναδικής θέας!!! Σταθήκαμε πολύ τυχεροί καθώς την ώρα που φτάσαμε σε 30 λεπτά ξεκινούσε το τελευταίο δρομολόγιο!!! Βγάλαμε εισιτήρια προς 600 serbian dinars/άτομο και μέχρι να αναχωρήσουμε είχαμε την ευκαιρία να πιάσουμε την κουβέντα με 3 Σέρβους μοτοσικλετιστές. Ήταν οι πρώτοι που συναντούσαμε στην χώρα.
Ακριβώς στην ώρα του το μικρό τρένο ξεκίνησε. Με ταχύτητα που δεν ξεπερνούσε τα 40χλμ./ώρα, διέσχιζε μια κατάφυτη ορεινή περιοχή που στα περισσότερα σημεία της η θέα εντυπωσίαζε και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη! Οι φωτογραφικές μηχανές «πήραν φωτιά»!!! Κατά την διάρκεια της διαδρομής υπήρχε ξενάγηση και στα αγγλικά, που ενημέρωνε για κάποια στοιχεία του τρένου, της διαδρομής αλλά και της ταινίας. Το δρομολόγιο διαρκεί περίπου 2 ώρες και περιλαμβάνει και κάποιες στάσεις σε σταθμούς και ενδιαφέροντα σημεία. Μάλιστα ο ένας σταθμός, είναι το κτίριο που γυρίστηκε η ταινία…
Παρά την τύχη μας που προλάβαμε το τελευταίο δρομολόγιο, σταθήκαμε άτυχοι καθώς χάλασε η μηχανή του τρένου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε μέχρι να έρθει το επόμενο για να συνεχίσουμε την όμορφη διαδρομή. Κατά τις 8.30μμ. επιστρέψαμε στο χωριό, σαφώς ευχαριστημένοι και γεμάτοι όμορφες εικόνες.
Ήταν η ώρα της αναζήτησης του καταλύματος. Βρισκόμενοι μέσα στον σταθμό, διαπιστώσαμε πως υπήρχε μια ρεσεψιόν ξενοδοχείου. Κατευθυνθήκαμε εκεί και με χαρά διαπιστώσαμε πως κάποιο κτήριο του σταθμού είχε διαμορφωθεί σε κατάλυμα. Η τιμή ήταν πολύ καλή: 48€ για ένα δωμάτιο που χωρούσε 4 άτομα (apartment). Απλό και όμορφα διακοσμημένο σου δημιουργούσε μια όμορφη αίσθηση, ενδεχομένως καθώς γνώριζες πως βρισκόσουν σε έναν παλιό σταθμό.
Ο χώρος διέθετε ένα εστιατόριο με νόστιμη σερβική κουζίνα και σχετικά οικονομικό (10-15€/άτομο). Καθίσαμε μέχρι αργά απολαμβάνοντας το δροσερό αεράκι, την θέα του παλιού τρένου και φυσικά την όμορφη κουβέντα…
