Με τα χίλια ζόρια ξυπνήσαμε και αρχίσαμε να ετοιμάζουμε τα πράγματα. Κατά τις 8.30πμ ήρθε και ο Florin, τυπικός όπως πάντα στο ραντεβού του. Μόλις μπήκε, αμέσως καταλάβαμε πως δεν ήταν καλά. Έδειχνε πολύ καταβεβλημένος… είχε αρρωστήσει. Παρόλα αυτά ήθελε να μας πάει στο γκαράζ και επειδή το αυτοκίνητό του δεν χωρούσε τα πράγματα, είχε επιστρατεύσει και τον 85χρονο(!) πατέρα του, προκειμένου να πάμε με 2 αυτοκίνητα. Μετά από πολλά τον πείσαμε να μείνει σπίτι… έτσι κι έγινε…
Αργότερα, όταν ήμασταν έτοιμοι προς αναχώρηση, αποχαιρετισθήκαμε κι δώσαμε ραντεβού στην Ελλάδα… ήταν η σειρά τους πλέον να έρθουν. Αναχωρήσαμε με κατεύθυνση το Targu Mures (175χλμ.), με μια μικρή ενδιάμεση στάση στο ανταλλακτήριο και στο βενζινάδικο για καύσιμα και για ένα καφεδάκι.
Με οδηγούς τις πινακίδες για Tg. Mures, οδηγήσαμε σε μια πολλή όμορφη περιοχή με απέραντα πράσινα λιβάδια. Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας, παρά το γεγονός ότι έκανε πολύ κρύο και στην αρχή ήταν συννεφιασμένος. Στο χωριό Rupea κάναμε μια μικρή στάση για να φωτογραφίσουμε το επιβλητικό φρούριο που δεσπόζει στην κορυφή του λόφου. Από εκεί και πέρα για περίπου 20-25χλμ. η διαδρομή είναι εντυπωσιακότατη καθώς διασχίζει δασώδεις εκτάσεις με πανύψηλα δέντρα.
Περίπου 20χλμ. πριν την Sighisoara βρίσκεται το χωριό Saschiz, στο οποίο δεν περνά απαρατήρητο το εντυπωσιακό καμπαναριό της εκκλησίας των Ευαγγελιστών, αλλά και το κάστρο που στέκει αγέρωχο στον λόφο πάνω από το χωριό.
Την Sighisoara είχα επισκεφτεί το 2007. Είναι εκπληκτική. Το κάστρο της διαθέτει όμορφα και εντυπωσιακά αξιοθέατα (πχ. το πατρικό του Vlad Tepes, το Turul cu Ceas, κα). Το σίγουρο είναι πως ο επισκέπτης χρειάζεται να διαθέσει μια μέρα –τουλάχιστον- για να περιπλανηθεί στο μεσαιωνικό κάστρο της πόλης. Σκεφτήκαμε αρχικά να κάνουμε μια στάση, αλλά με μια δεύτερη σκέψη, πίστεψα πως δεν θα ήταν ότι καλύτερο καθώς θέλαμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα προκειμένου να βρεθούμε κοντά στην περιοχή Maramures. Έτσι συνεχίσαμε προς Tg. Mures.
Ο καιρός καλυτέρευε και ο ήλιος βοηθούσε στο να μην κρυώνουμε, καθώς η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά. Ο δρόμος σε καλή κατάσταση κάνοντας την οδήγησή μας εύκολη. Το αρνητικό ήταν η παρουσία πολλών φορτηγών, που δυσκόλευαν τις προσπεράσεις. Μετά το Targu Mures ακολουθήσαμε την σήμανση για Reghin (32χλμ.) και Bistrita (90χλμ.). Ο δρόμος σε ανεκτή κατάσταση και το τοπίο περιλάμβανε μεγάλες εκτάσεις με λιβάδια και βοσκοτόπια.
Στην Bistrita είχα βρεθεί και το 2007, έχοντας πραγματοποιήσει την διαδρομή Vatra Dornei – Bistrita και έχοντας ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ λόγω έργων. Πλέον υπάρχει ένας πολύ καλός αυτοκινητόδρομος, που αποτελεί την χαρά των μοτοσικλετιστών (όπως με πληροφόρησαν οι φίλοι από το Brasov). Όμως εμείς και αυτή την φορά ταλαιπωρηθήκαμε… Ακολουθώντας τον «περιφερειακό» δρόμο με κατεύθυνση το Nasaud, οδηγήσαμε σε ένα μέτριας κατάστασης οδόστρωμα, με πολλά φορτηγά. Ευτυχώς για λίγο…
Η διαδρομή (περίπου 25χλμ.) διασχίζει μια καταπράσινη περιοχή χωρίς ιδιαίτερη παρουσία δέντρων. Περνά μέσα από γραφικά μικρά χωριά, που στους δρόμους τους συναντήσαμε αρκετά κάρα. Μόλις φτάσαμε κοντά στο Nasaud στρίψαμε δεξιά (ανατολικά) με πορεία προς Sangeorz-Bai (27χλμ.). Σκοπεύαμε να συνεχίσουμε προς το πέρασμα Rotunda, που βρισκόταν στα 1271μ. Μια ενημερωτική πινακίδα όμως μας άλλαξε τα σχέδια .Ενημέρωνε πως ο δρόμος για το πέρασμα ήταν κλειστός και μπορούσες να φτάσεις μόνο μέχρι το χωριό Valea Mare. Για να βεβαιωθώ ρώτησα σε ένα κοντινό βενζινάδικο και μου είπαν πως είναι «δασικός» δρόμος και για αυτό κλείνει. Δεν ξέρω αν είχε να κάνει με παρουσία χιονιού ή κάτι άλλο. Το θέμα είναι πως δεν ρισκάραμε να πάμε και να μας πιάσει το βράδυ.
Επιστρέψαμε, λοιπόν, προς την προηγούμενη διασταύρωση και κατευθυνθήκαμε προς Moisei (περίπου 60χλμ.), προσεγγίζοντας ουσιαστικά την περιοχή Maramures. Από το χωριό Salva ξεκινά ένας στενός, μέτριας κατάστασης δρόμος, που διασχίζει ένα μοναδικού φυσικού κάλλους τοπίο. Σε πολλά σημεία η διαδρομή ακολουθεί την κοίτη ενός ορμητικού ποταμού. Πολλές ξύλινες πεζογέφυρες ενώνουν τις απέναντι όχθες του…
Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε σε κάποιο από τα χωριά που θα συναντούσαμε, χωρίς όμως να γνωρίζουμε αν διαθέτουν κάποια καταλύματα. Θέλαμε να βρισκόμαστε κοντά στην περιοχή Maramures που θα εξερευνούσαμε την επόμενη μέρα. Ταυτόχρονα όμως, θέλαμε να απολαύσουμε και την συγκεκριμένη διαδρομή. Την λύση έδωσε το κατάλυμα
Pensiunea Sonia(τιμή δωματίου: 70RON/δίκλινο) στο χωριό Telciu (16χλμ.).
Η ώρα ήταν 6μμ. όταν ανεβάσαμε τα πράγματά μας στο δωμάτιο. Κατεβήκαμε στο εστιατόριο να πιούμε ένα καφεδάκι, να φάμε και να συζητήσουμε το πρόγραμμα της επόμενης μέρας. Τα περίπου 300χλμ. που κάναμε δεν μας κούρασαν ιδιαιτέρως, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος η διαδρομή ήταν άνετη και το τοπίο τόσο εντυπωσιακό που δεν μας άφηνε το περιθώριο να νιώσουμε την κούραση…
Την επόμενη μέρα θα μπαίναμε στην περιοχή για την οποία είχαμε επισκεφτεί την Ρουμανία…
