Η βλάβη της μοτοσικλέτας μας υποχρέωσε να παραμείνουμε στο Brasov ούτως ή αλλιώς… Δεν γνωρίζω αν δεν είχαν γίνει έτσι τα πράγματα, πόσο θα καθόμασταν.
Ξύπνησα το πρωί και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν το ανταλλακτικό. Ο Florin τυπικός στο ραντεβού του ήταν σπίτι στις 9πμ. Έφτιαξε καφεδάκια, μας έβαλε κέικ και χυμούς και φάγαμε ένα πρωινό πριν αναχωρήσουμε.
Πήγαμε απευθείας στο μαγαζί με τα ρολεμαν και σταθήκαμε τυχεροί καθώς βρήκαμε αυτό που ζητούσαμε. Στην συνέχεια, έχοντας πάρει μόνο την ρόδα μαζί μας, πήγαμε στην αντιπροσωπεία της Suzuki, που ήταν του φίλου των παιδιών –επίσης μοτοσικλετιστή- του Andrei. Κάτοχος μια Africa Twin, δήλωσε θαυμαστής της Ελλάδας, την οποία έχει επισκεφτεί. Μας εξυπηρέτησε με το παραπάνω και τελικά, μετά από περίπου μιάμιση ώρα, η ρόδα ήταν έτοιμη και επισκευασμένη! Η χαρά μου δεν περιγραφόταν… Βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία και επιστρέψαμε στο γκαράζ των παιδιών για να την τοποθετήσουμε.
Το δύσκολο αυτό έργο ανέλαβε ο Γιώργος Z. Με προσοχή και υπομονή καθάρισε και λίπανε όλα τα εξαρτήματα και εν συνεχεία τοποθέτησε την ρόδα στην θέση της… Ήταν η ώρα της δοκιμής… αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε βόλτα… που άλλου; …στην Poiana Brasov, που απείχε περί τα 10χλμ.
Η Poiana Brasov (= οροπέδιο) αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της Ρουμανίας. Πιστεύω πως το γνωρίζουν οι περισσότεροι Ρουμάνοι και πολλοί από αυτούς το έχουν επισκεφτεί. Τελευταία φορά που είχα βρεθεί εκεί ήταν το 2002. Στην πόλη υπάρχουν πολλές πινακίδες που σε κατευθύνουν στην περιοχή. Η διαδρομή είναι εκπληκτική. Διασχίζει δασώδεις εκτάσεις που δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος ότι υπάρχουν τόσο κοντά σε μια πόλη. Αποτελεί την 1η επιλογή των ντόπιων μοτοσικλετιστών.
Μόλις φτάσαμε διαπίστωσα αρκετές αλλαγές. Περισσότερα ξενοδοχεία, μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη… Καταλήξαμε στο διάσημο εστιατόριο «Coliba Haiducilor», που σημαίνει η καλύβα μιας ομάδας χωρικών/κλεφτών που έκλεβαν από τους πλούσιους για δίνουν στους φτωχούς. Η διακόσμηση, θεωρώ, πως εντυπωσιάζει περισσότερο από το φαγητό. Ο Γιώργος Ζ μάλιστα αστειευόμενος είπε «…οι Haiduci δεν κλέβουν από τους πλούσιους πλέον και τα λεφτά δεν τα δίνουν στους φτωχούς… στις τσέπες τους τα βάζουν!!!» Πέρα από αυτό, αξίζει το κόπο να πάει κανείς. Πιστεύω πως θα εντυπωσιαστεί…
Κατά τις 4μμ. επιστρέψαμε στο Brasov και αρχίσαμε να περιπλανιόμαστε και πάλι στο ιστορικό κέντρο. Τα παιδιά μας πρότειναν –εκεί που ήμασταν- να επισκεπτόμασταν το Bran & Rasnov, αλλά ο Γιώργος Ζ προτίμησε το Brasov… προσωπικά έχω επισκεφτεί και τα 3 μέρη. Η αλήθεια είναι πως και εγώ ήθελα περπατήσω στην πόλη. Μου αρέσει πολύ και ήταν μια καλή ευκαιρία να την γνωρίσω καλύτερα. Περιπλανηθήκαμε αρκετά ανακαλύπτοντας περισσότερες όμορφες γωνιές.
Κατά τις 8μμ. βρεθήκαμε με τον Mihai και πήγαμε σε ένα πολύ όμορφο και μικρό καφέ. Αργότερα ήρθε και η κοπέλα του. Με την ευκαιρία τους έδωσα και σε αυτούς, μπλουζάκια του MRC και πραγματικά χάρηκαν. Ήταν κάτι ως ελάχιστη ένδειξη ευχαρίστησης για όσα έκαναν για εμάς. Κάτσαμε αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας για διάφορα θέματα. Με τον Mihai μπορούσε να συμμετέχει και ο Γιώργος Ζ στην κουβέντα στα αγγλικά.
Αργότερα πήγαμε να συναντήσουμε τον Florin σε μια συνάντηση-γιορτή που είχε με την λέσχη του
Kronstadt Bikers σε ένα
ροκ bar. Η λέσχη τους έχει περισσότερο ένα χαρακτήρα chopper, επικεντρώνοντας περισσότερο σε συναντήσεις, διάφορες άλλες εκδηλώσεις, κτλ. Χαρακτηριστικές φάτσες τσοπεράδων. Πιάσαμε την κουβέντα, γελάσαμε. Κυρίως όμως γέλασα με τον Γιώργο Ζ και τα σχόλιά του…
Επιστρέψαμε στο σπίτι και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς την επομένη. Ο Γιώργος Z έριξε μια ματιά στον χάρτη. Κάτσαμε παρέα να βγάλουμε ένα μικρό πρόγραμμα… ίσως για πρώτη φορά στο ταξίδι. Εκεί συνειδητοποιήσαμε πως τελικά δεν είναι εφικτό να επισκεφτούμε και τις 2 περιοχές που θέλαμε… Τα χιλιόμετρα που υπολογίζαμε πως θα έπρεπε να διανύσουμε, μας χρειάζονταν τουλάχιστον 2-3 μέρες επιπλέον. Σε όλα αυτά ερχόταν να προστεθεί η μη πληροφόρηση για την κατάσταση των δρόμων… Ο κύβος ερρίφθει… Θα επισκεπτόμασταν το Maramures, θα κάναμε την Transalpina και θα επιστρέφαμε Bucuresti…
