Βρισκόμασταν για τα καλά στον «Δρόμο της Λυκίας» που εκτίνεται από το Οludeniz μέχρι την Antalya. Υπάρχουν αρκετά αξιοθέατα, οπότε και αποφασίσαμε να διαθέσουμε λίγο χρόνο παραπάνω. Πριν αφήσουμε το γραφικό Kas, κάναμε με τις μηχανές μια βόλτα από το λιμάνι και τους κεντρικούς δρόμους μέχρι την έξοδο, όπου θα μπαίναμε ξανά στο εθνικό οδικό δίκτυο για Antalya. Το τμήμα της εθνικής οδού πάνω από το Kas, προσέφερε μια μοναδική θέα των μικρών βραχονησίδων τουρκικών και ελληνικών, αλλά και της ακτογραμμής της περιοχής. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και συνεχίσαμε τον δρόμο μας με ανατολική κατεύθυνση.
Οδηγώντας σε μια όμορφη και άνετη διαδρομή και έχοντας διανύσει περίπου 50χλμ. είδαμε από ψηλά την πόλη του Demre. Λίγο μετά συναντήσαμε την διασταύρωση για Ucegiz – Kekova (11χλμ.). Στρίψαμε δεξιά και ακολουθώντας έναν στενό επαρχιακό δρόμο, με μέτρια κατάσταση οδοστρώματος, φτάσαμε στο χωριό Kekova. Βρίσκεται στον μικρό κόλπο Ucegiz. Πρόκειται για την περιοχή στην θέση της αρχαίας Σίμενας (Simena). Ο δρόμος κατέληγε σε μια μικρή μαρίνα που ήταν γεμάτη με τουριστικά καραβάκια.
Την ώρα που σταθμεύσαμε, μας πλησίασε ένα ντόπιος. Μας ρώτησε αν θέλαμε να μας κάνει μια μικρή κρουαζιέρα στα αξιοθέατα της περιοχής, τα οποία όμως ήταν προσεγγίσιμα μόνο δια θαλάσσης. Η αρχική τιμή ήταν στις 120TL, αλλά τελικά δώσαμε τα χέρια στις 100TL. Δεν ξέρω αν η τιμή ήταν καλή, αλλά σε εμάς φάνηκε συμφέρουσα καθώς θα νοικιάζαμε –ουσιαστικά- ολόκληρο το καραβάκι και θα επιστρέφαμε όταν εμείς θέλαμε. Εναλλακτικά, θα έπρεπε να επιλέξουμε κάποια οργανωμένη εκδρομή, που ίσως μας καθυστερούσε.
Έτσι λοιπόν, έχοντας πάρει μαζί μας πιο ελαφρύ ρουχισμό και μαγιό, περπατήσαμε στην μικρή προβλήτα και μπήκαμε σε ένα από τα πολλά καραβάκια. Η εμπειρία ήταν πολλή όμορφη και διασκεδαστική! Το καραβάκι αρχικά προσέγγισε μια παραλία, όπου βρίσκονταν σαρκοφάγοι (περίπου 300). Κάποιος μάλιστα ήταν μισοβυθισμένος στην θάλασσα. Λίγο παρακάτω υπήρχε ένα μικρό παραλιακό χωριό, κάτω από ένα φρούριο. Η συντριπτική πλειονότητα των σπιτιών ήταν καταλύματα, ξενοδοχεία και εστιατόρια.
Συνεχίζοντας, προσεγγίσαμε το νησί που βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Πρόκειται για το Kekova adasi (=νησί Kekova). Είναι γνωστό καθώς φιλοξενεί τα ερείπια ενός μισοβυθισμένου χωριού. Πριν περίπου 3000 χρόνια, ένας μεγάλος σεισμός προκάλεσε την καθίζηση της περιοχής με αποτέλεσμα να βυθιστεί ένα μέρος του. Κινούμενοι κατά μήκος της παραλίας του, διακρίναμε τα ερείπια κατοικιών, εκκλησίας, λιμανιού,… Κάποια από αυτά σου έδιναν αρκετά την εικόνα για το ήταν στο παρελθόν. Σε κάποιο σημείο, ο καπετάνιος μας άνοιξε μια καταπακτή. Με τον τρόπο αυτό μπορούσαμε να δούμε τον πυθμένα της θάλασσας. Με έκπληξη διαπιστώσαμε την ύπαρξη ενός αμφορέα!
Η μικρή περιήγηση συνεχίστηκε. Τα διάφορα πολύ μικρά νησάκια αλλά και οι κολπίσκοι που σχηματίζονταν, σου έδιναν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε φιόρδ. Φτάσαμε σε ένα σημείο, όπου ο καπετάνιος έδεσε το καραβάκι και μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε μια βουτιά. Το νερό ήταν ζεστό.
Κατά τις 2.30μμ. και έχοντας ήδη περάσει 1.30 ώρα περιήγησης, ετοιμαστήκαμε για την επιστροφή μας στην μαρίνα. Γενικά βρισκόμασταν αρκετά κοντά, αλλά η διαδρομή μας ήταν κυκλική προκειμένου να δούμε τα αξιοθέατα. Ήταν μια πολλή όμορφη αλλά ταυτόχρονα «δροσερή» εμπειρία.
Για μια ακόμα φορά διαπίστωσα πόσο αναγκαίο και ανανεωτικό είναι στα ταξίδια να υπάρχουν και εναλλακτικές δραστηριότητες. Προσφέρουν μια ποικιλία που κάνουν το ταξίδι σου περισσότερο περιπετειώδες και γοητευτικό, ενώ ταυτόχρονα σε φέρνουν πιο κοντά στο τόπο που επισκέπτεσαι…
Επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο μέσω τις ίδιας διαδρομής (11χλμ.) και από εκεί σε 9χλμ. μπήκαμε στην πόλη Demre ή «Kale» (2η ονομασία της). Η πόλη βρίσκεται στην περιοχή που ήταν χτισμένη η αρχαία Μύρα. Απομεινάρια της αποτελούν οι λαξευτοί τάφοι που φιλοξενούνται στον αρχαιολογικό χώρο (τιμή εισιτηρίου: 15TL).Η ιδιαιτερότητά τους είναι τα χρώματα ενώ οι επιγραφές ξεχωρίζουν μέχρι σήμερα. Η αρχαία πόλη, έγινε γνωστή λόγω του εμπορίου μύρου.
Το Demre όμως είναι επίσης διάσημο εξαιτίας του βυζαντινού ναού (τιμή εισιτηρίου: 15TL) που φιλοξενεί. Είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο («Baba Noel» στα τουρκικά). Είναι ο μοναδικός «κοινός Άγιος» στην μουσουλμανική και χριστιανική θρησκεία. Ο Άγιος Νικόλαος καταγόταν από τα γειτονικά Πάταρα. Γεννημένος τον 4ο αιώνα μ.Χ. έγινε γνωστός για την γενναιοδωρία και την ταπεινότητά του. Ο θρύλος τον καθιέρωσε προστάτη των ναυτικών και των παιδιών. Υπάρχουν 2 αγάλματα του Αγίου Νικολάου, το ένα εκ των οποίων είναι δώρο της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας. Ο ναός διαθέτει κάποιες αγιογραφίες αλλά και την σαρκοφάγο του αγίου. Ο ναός καταστράφηκε από τους Άραβες το 809, αλλά τα οστά του σώθηκαν καθώς μεταφέρθηκαν στο Bari της Ιταλίας.
Αφήσαμε το Demre με προορισμό τον Olympos (80χλμ), μια περιοχή που βρίσκεται μέσα στο ομώνυμο φυσικό πάρκο. Οδηγήσαμε σε μια εκπληκτική παράκτια διαδρομή. Αφού περάσαμε την Finike και το Κumucale, μπήκαμε στον εθνικό δρυμό Olympos Milli Park. Διασχίσαμε μια πευκώδη περιοχή με εντονότατη βλάστηση! Κάποια στιγμή αφήσαμε τον κεντρικό οδικό άξονα ακολουθώντας την σήμανση για Οlympos (Antik Kinte). Από εκεί και πέρα ο ελικοειδής στενός δρόμος (12χλμ.) «χωνόταν» μέσα στο πυκνό πευκοδάσος καταλήγοντας σε μια περιοχή με αρκετά καταλύματα.
Η «διαφορετικότητα» των συγκεκριμένων καταλυμάτων είναι πως πολλά από αυτά διαθέτουν δεντρόσπιτα, στα οποία μπορείς να μείνεις!.. Εμείς επιλέξαμε το Saban TreeHouse (40TL/άτομο με πρωινό και βραδυνό). Μας το είχε προτείνει ο ιδιοκτήτης της πανσιόν στο Kas. Τα δεντρόσπιτα δεν διαθέτουν μπάνιο ή κλιματισμό. Ουσιαστικά είναι υπερυψωμένες καλύβες με ένα κρεβάτι. Βεβαίως ο χώρος διαθέτει και ξύλινα σπιτάκια με κλιματισμό και μπάνιο (στην ίδια τιμή).
Κάναμε ένα μπάνιο, φορέσαμε κάτι πιο ελαφρύ και πήγαμε για φαγητό. Ο μπουφές διέθετε 8 διαφορετικά παραδοσιακά πιάτα με πολύ νόστιμες γεύσεις. Πραγματικά άξιζε τον κόπο!
Η περιπέτεια, όμως, για την συγκεκριμένη μέρα δεν είχε τελειώσει ακόμα. Έμενε να επισκεφτούμε το χώρο της αρχαίας Χίμαιρας. Για την προσεγγίσουμε ξαναβγήκαμε στην εθνική οδό (10χλμ) και πήραμε κατεύθυνση προς Antalya. Μετά από 1χλμ., ξαναστρίψαμε δεξιά και μετά από 6-7χλμ. ελικοειδούς διαδρομής, συναντήσαμε το χωριό Cirali που αποτελεί τουριστικό θέρετρο.
Αφού περάσαμε ένα χωματόδρομο (3-4χλμ.) φτάσαμε στο σημείο που ξεκινούσε το μονοπάτι για την Chimaera (τιμή εισόδου: 4TL). Ευτυχώς είχαμε προνοήσει και είχαμε μαζί μας ελαφριά ρούχα. Αλλάξαμε και ξεκινήσαμε μια ανηφορική διαδρομή που σε κάποια σημεία της είχε σκαλιά. Απαραίτητοι ήταν οι φακοί, καθώς δεν υπάρχει φωτισμός.
Μετά από 1000μ. φτάσαμε. Σε ύψος 300μ. βρίσκονται 2 ηφαιστειακοί βράχοι από όπου αναβλύζει φυσικό αέριο. Ονομάζονται «Yartanas» (=καιγόμενες πέτρες). Στο σημείο υπάρχει μια μικρή βυζαντινή εκκλησία, μάλλον στο σημείο όπου ήταν ο ναός του Ηφαίστου. Σύμφωνα με τον μύθο, στο βουνό ανέβηκε ο Βελεροφόντης με τον Πήγασο και σκότωσε την τρικέφαλη Χίμαιρα, χύνοντας λιωμένο μολύβι στο στόμα του τέρατος! Αρκετοί ήταν αυτοί που είχαν έρθει να απολαύσουν το εντυπωσιακό θέαμα, παρά το γεγονός πως η ώρα ήταν περασμένη. Οι φωτιές που ανάβλυζαν σε διάφορα σημεία της πλαγιάς έδιναν μια ξεχωριστή γοητεία, δημιουργώντας μυστηριακή ατμόσφαιρα. Κάποιοι κάθονταν γύρω τους αμίλητοι, κάποιοι είχαν αρχίσει να τραγουδούν. Παρά την κούραση άξιζε τον κόπο! Πιστεύω πως η καλύτερη ώρα επίσκεψης είναι το σούρουπο, καθώς έτσι, εκτός από τις φωτιές, μπορείς να δεις και τα ερείπια της βυζαντινής εκκλησίας.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής από το μονοπάτι και στην συνέχεια προς το κατάλυμα μας. Όταν επιστρέψαμε η ώρα είχε φτάσει 1πμ αλλά καθίσαμε για κουβέντα μέχρι τις 2.30πμ. Παρά την κούραση πάντα βρίσκεις όρεξη να συζητήσεις όλα όσα είδες…
