Το ξενοδοχείο διέθετε 5-6 ορόφους και ήταν χτισμένο στην πλαγιά ενός βράχου. Παρά το γεγονός πως η αρχιτεκτονική του δεν σε προδιέθετε θετικά, προσέφερε εκπληκτική θέα του λιμανιού της πόλης. Κατά τις 9πμ. κατεβήκαμε για το πρωινό μας απολαμβάνοντας το τοπίο…
Το πρωινό μας ήταν κλασικό τουρκικό: ντομάτες, αγγούρι, αυγό, σαλάμι, ελιές, τυρί κίτρινο, φέτα, μαρμελάδα, μέλι, βούτυρο και μερέντα σοκολάτα. Φυσικά είχαμε επιλογή καφέ ή τσάι. Σχεδόν σε όλα τα καταλύματα σερβίρεται το ίδιο. Τα παιδιά δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαιτέρως, αλλά τελικά ήταν ότι μας χρειαζόταν για να πάρουμε δυνάμεις και να ξεκινήσουμε την ημέρα μας.
Το πρόγραμμα της συγκεκριμένης μέρας δεν ήταν καθορισμένο. Θέλαμε να φτάσουμε μέχρι το Marmaris, όμως θα ήταν δύσκολο. Γενικά, η περιοχή των παραλίων διαθέτει πολλά αξιοθέατα, η επίσκεψη των οποίων χρειάζεται αρκετό χρόνο. Σκεφτήκαμε πως θα έπρεπε να επιλέξουμε μόνο κάποια από αυτά, προκειμένου να καταφέρουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, χωρίς να χρειαστεί να αρχίσουμε κάποια στιγμή το τρέξιμο. Έτσι, θεωρήσαμε πως θα ήταν καλύτερα να επικεντρωθούμε στα πολύ βασικά και ιδιαιτέρως σε αυτά που δεν μπορούμε να βρούμε στην χώρα μας ή αλλού. Βεβαίως, καθετί είναι μοναδικό αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.
Με μια σχετική καθυστέρηση ξεκινήσαμε –κατά τις 10.30πμ.- με προορισμό την αρχαία πόλη της Πριήνης (Priene). Ακολουθώντας τις πινακίδες αρχικά για Soke (30χλμ.), οδηγήσαμε σε έναν δρόμο μέτριας κατάστασης που όμως –σε πολλά σημεία του- το τοπίο ήταν πολύ όμορφο αποτελούμενο από πεύκα. Αφού περάσαμε το Soke, λίγο αργότερα συναντήσαμε την διασταύρωση για Priene & Milet, και ακολουθήσαμε έναν δευτερεύων δρόμο, μάλλον χειρότερο από τον προηγούμενο.
Σε μερικά χιλιόμετρα βρεθήκαμε στο χωριό Gullubahce (15χλμ.), που ήταν σχετικά κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Αφού πληρώσαμε το εισιτήριο εισόδου (5 TL/άτομο), αρχίσαμε να ανηφορίζουμε προς τα ερείπια της αρχαίας πόλης. Δυστυχώς η ζέστη μας δυσκόλεψε, αλλά για καλή μας τύχη ο χώρος διέθετε μερικά πεύκα, προσφέροντάς μας κάποιες στιγμές δροσιάς και ξεκούρασης.
Η αρχαία Πρίηνη αποτελεί μια από τις 12 ιωνικές πόλεις. Χτίστηκε από τους Έλληνες το 1000π.Χ. και είναι γνωστή για 2 λόγους: ο 1ος είναι ο Ναός της Αθηνάς και ο 2ος –και σημαντικότερος- ο τρόπος ανοικοδόμησής της. Η ρυμοτομία της περιλαμβάνει παράλληλους και κάθετους δρόμους μεταξύ τους, που θα μπορούσαν να ζηλέψουν πολλές σύγχρονες πόλεις. Η Πρίηνη, λόγω της στενής σχέσης της με του Έλληνες, υποβαθμίστηκε από τους Ρωμαίους, μετά την κατάληψή της από αυτούς, με αποτέλεσμα να παρακμάσει. Το θετικό όμως είναι πως με τον τρόπο αυτό μπόρεσε να διατηρήσει τον ελληνιστικό της χαρακτήρα.
Η ζέστη που επικρατούσε δεν μας άφησε περιθώρια για λεπτομερή περιήγηση. Παρόλα αυτά πήραμε μια καλή εικόνα της αρχαίας πόλης. Στην συνέχεια επιστρέψαμε στο κοντινό χωριό να ξεκουραστούμε αλλά -κυρίως- να δροσιστούμε στην σκιά ενός τεράστιου πλάτανου, σε ένα τοπικό καφενείο.
Αφήσαμε την περιοχή ακολουθώντας πορεία προς την Milet (Μίλητος) που απείχε 24χλμ. Αποφασισμένοι πως δεν θα επισκεπτόμασταν το εσωτερικό του αρχαιολογικού χώρου, προτιμήσαμε να δούμε το τζαμί του Eliabey σε κοντινή απόσταση (3-4χλμ.) από την αρχαία πόλη. Θέλαμε να δούμε κάτι διαφορετικό.
Συνεχίσαμε λοιπόν –μετά την Priene- σε μια στενή διαδρομή που διέσχιζε -στο μεγαλύτερο μέρος της- καλλιεργημένες εκτάσεις. Μόλις φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Milet, για να είμαι ειλικρινής, μου φάνηκε εξωτερικά πιο όμορφη από την Priene παρά την αντίθετη άποψη του οδηγού-βιβλίου. Παρόλα αυτά, είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε μόνο το τζαμί του Eliabey.
Οδηγώντας σε έναν χωματόδρομο 300-400μ., βρεθήκαμε στην είσοδο του ναού. Ο ισλαμικός αυτός λατρευτικός χώρος είναι ανοιχτός για το κοινό χωρίς εισιτήριο. Έχει αναστηλωθεί πολύ καλά. Η ιδιαιτερότητά του είναι τα χρωματιστά μάρμαρα των τοίχων του. Όσο αφορά την ιστορία του, στο παρελθόν αποτέλεσε τον πρόδρομο των kuliye (λατρευτικός ισλαμικός ναός και χώρος κοινωνικής προσφοράς). Η ύπαρξη hamam και πολλών βοηθητικών χώρων, κάνει πολλούς να υποστηρίζουν την άποψη πως η προηγούμενη χρήση του ήταν kervansaray ή medresa.
Περιεργαστήκαμε για αρκετή ώρα τον χώρο και στην συνέχεια πήραμε τον δρόμο για Bodrum (120χλμ). Μετά από μερικά χιλιόμετρα (20χλμ.) ο δρόμος περνούσε δίπλα από την λίμνη Bafa golu. Αποτελεί μια από τις ομορφότερες λίμνες της περιοχής. Δυστυχώς τα έργα που γίνονταν στο δρόμο, δεν μας άφησαν το περιθώριο να απολαύσουμε την διαδρομή. Παρόλα αυτά, από τις λίγες εικόνες που «ξεκλέψαμε», διαπιστώσαμε και οι ίδιοι αυτή την ομορφιά!
Η διαδρομή συνέχισε σε ένα τοπίο με αρκετά πεύκα αλλά και ελιές. Φτάνοντας στην πόλη Milas (Μύλασα) στρίψαμε για Bodrum (53χλμ.) οδηγώντας έναν πιο φαρδύ δρόμο, με πολλά πεύκα. Από κάποιο σημείο και μετά η διαδρομή ακολουθούσε την ακτογραμμή κάνοντας το τοπίο περισσότερο εντυπωσιακό!!!
Κατά τις 5.30μμ. φτάσαμε στο Bodrum (Αλικαρνασσός), ίσως το γνωστότερο παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο της χώρας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που το αποκαλούν «τουρκική Μύκονος» και ενδεχομένως να μην έχουν άδικο! Από την πρώτη στιγμή που προσεγγίσαμε την περιοχή κοντά στο λιμάνι, διαπιστώσαμε την μεγάλη τουριστική ανάπτυξη. Πλήθος κόσμου κυκλοφορούσε παντού. Τουριστικά μαγαζιά, εστιατόρια, ξενοδοχεία.
Συναντήσαμε τον δρόμο για την μαρίνα όπου βρίσκεται και το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης, το Κάστρο του Αγ.Πέτρου. Κάνοντας ένα μικρό λάθος σε κάποιο δρόμο, αναγκαστήκαμε να κάνουμε κύκλους, με αποτέλεσμα να χάσουμε πολύτιμο χρόνο. Δυστυχώς το ωράριο επίσκεψης στο κάστρο ήταν μέχρι τις 7μμ. και η ώρα είχε φτάσει ήδη 6.15μμ. Ήταν αδύνατον να καταφέρναμε να το δούμε.
Έτσι αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο Bodrum. Η αλήθεια είναι πως αρχικά είχαμε πει να αποφύγουμε κάτι τέτοιο, καθώς η πόλη είναι αφενός ακριβή, αφετέρου δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα του ταξιδιού μας, καθώς διαθέτει κυρίως νυχτερινή ζωή, ξενύχτι, κτλ. Η επιθυμία μας όμως να επισκεφτούμε το κάστρο, μας άλλαξε τα σχέδια. Έτσι λοιπόν, ξεκινήσαμε να αναζητούμε ένα οικονομικό κατάλυμα. Η προσπάθεια ήταν μάλλον μάταιη. Τουλάχιστον, στην φάση που ήμασταν, παρά τις προσπάθειές μας, καταφέραμε να βρούμε ένα ξενοδοχείο (Hotel Maya) στην τιμή 180 TL/τρίκλινο με πρωινό, που ευτυχώς ήταν κοντά στην μαρίνα.
Κάναμε ένα μπάνιο και βγήκαμε για φαγητό σε ένα μαγαζί που μας πρότειναν από το ξενοδοχείο. Δεν μπορώ να πω πως η επιλογή μας ήταν επιτυχημένη, αλλά δεν βαριέσαι…
Γενικά, από τις 2 μέρες που βρισκόμασταν στην Τουρκία κινούμασταν στην –ίσως- πιο τουριστική περιοχή της χώρας, Αυτή η ανάπτυξη έχει αλλοιώσει κάπως τον χαρακτήρα της περιοχής. Ήλπιζα, όσο συνεχίζουμε, να άλλαζε κάπως η κατάσταση. Πραγματικά ήταν κρίμα τα παιδιά να μην γνώριζαν την Τουρκία που γνώριζα εγώ… Την Τουρκία της πραγματικής και αληθινής φιλοξενίας…
