Το πρόγραμμα της συγκεκριμένης μέρας –ή τουλάχιστον αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε- δεν προέβλεπε πολλά χιλιόμετρα, οπότε ήμασταν και σχετικά πιο χαλαροί. Αφού το πρωινό ξεκινούσε μετά τις 9μμ., η καθυστέρηση της αναχώρησης ήταν δεδομένη. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείο κινιόταν σε άλλους ρυθμούς από τους συνηθισμένους. Κατά τις 11μμ αναχωρήσαμε με πρώτο προορισμό το Oludeniz (=νεκρή θάλασσα). Από τους Τούρκους θεωρείται ένας από τους καλύτερους καλοκαιρινούς προορισμούς. Διαθέτει μια από τις καλύτερες παραλίες. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό της σημείο είναι το σχήμα της. Χαρακτηριστικά, ένα στενό κομμάτι γης μπαίνει στην θάλασσα σχηματίζοντας ένα ιδιαίτερο φυσικό τοπίο. Δεν αργήσαμε να φτάσουμε αφού απείχε 5-6χλμ. από το Kayakoy.
Δυστυχώς, γρήγορα, αντιληφθήκαμε πως επρόκειτο για ένα πολύ ανεπτυγμένο τουριστικό θέρετρο το οποίο αποτελούσε πόλο έλξης –κυρίως- ξένων επισκεπτών. Σου έδινε της εντύπωση πως είχε μετατραπεί σε ξένη «αποικία». Παντού υπήρχαν πινακίδες στα αγγλικά αποδεικνύοντας περίτρανα ποιοι ήταν οι βασικοί επισκέπτες του χωριού. Παρά το γεγονός της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης, δεν έβλεπες κακογουστιές. Ευτυχώς οι ντόπιοι είχαν καταφέρει να διατηρήσουν μια ήπια ανοικοδόμηση κάνοντάς το να φαίνεται πιο προσιτό. Θέλοντας να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες, κινηθήκαμε στην ανατολική πλευρά της πόλης που παρείχε μια όμορφη οπτική της παραλίας και του κόλπου.
Χωρίς πολλά – πολλά αναχωρήσαμε προς το φαράγγι του Saklikent (167χλμ.). Βρίσκεται στην διαδρομή προς Κας. Μόλις βρεθήκαμε στο κεντρικό δίκτυο –σύντομα- συναντήσαμε την πινακίδα που ενημέρωνε για την κατεύθυνση του προορισμού μας. Από το σημείο απείχε περί τα 25χλμ. μέσω ενός στενού επαρχιακού δρόμου που διέσχιζε μερικά μικρά χωριά. Συνεχίσαμε στην συγκεκριμένη κατεύθυνση μέχρι που συναντήσαμε την καφέ πινακίδα για Tlos.
Η αρχαία Τλω απείχε 4χλμ. από την διασταύρωση. Αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε. Ακολουθώντας μια στενή ανηφορική πορεία, που σε πολλά σημεία της το οδόστρωμα δεν ήταν και στην καλύτερή του κατάσταση, προσεγγίσαμε τον αρχαιολογικό χώρο. Επειδή βιαζόμασταν αρκεστήκαμε στο να τον δούμε εξωτερικά. Η διάταξη της πόλης μας έδινε αυτή την δυνατότητα. Αποτελεί ένα ακόμα αξιοθέατο της περιοχής, με πολλά ενδιαφέροντα σημεία (λυκιακά/ρωμαικά ερείπια, λαξευτούς τάφους, στάδιο, γυμνάσιο, παλαίστρα, λουτρά, βυζαντινές εκκλησίες), ενώ προσφέρει εκπληκτική θέα της κοιλάδας του ποταμού Esen (Ξάνθου). Η Ακρόπολη χρησιμοποιούνταν από τον πειρατή Kanli Ali αγά (Αιμοσταγή Αλή) ως ορμητήριο. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και προσεγγίσαμε τους λαξευτούς τάφους από κοντά.
Επόμενος προορισμό μας ήταν το Saklikent Kanyon (16χλμ.). Η διαδρομή, όσο πλησιάζαμε στο φαράγγι, γινόταν περισσότερο όμορφη αποτελούμενη από πευκώδεις εκτάσεις με θέα τους ορεινούς όγκους των βουνών Giobe Dagi. Πλήθος από μικρές ταβέρνες υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου με τους ιδιοκτήτες να χαιρετούν και να μας προσκαλούν. Σχεδόν σε όλες η διακόσμηση ήταν κοινή: μαξιλάρες και χαμηλά τραπέζια που θύμιζαν ανατολίτικο τρόπο, αρκετά λουλούδια και τα νερά να τρέχουν σε διάφορα σημεία ενισχύοντας έτσι την αίσθηση δροσιάς.
Κάποια στιγμή φτάσαμε στην είσοδο του φαραγγιού. Το μέρος ήταν γεμάτο από ταβέρνες δίπλα στο ποτάμι. Είχαν φτιάξει μικρές εξέδρες που ήταν –σχεδόν- τοποθετημένες πάνω στο νερό. Και πάλι, σε μαξιλάρες μπορούσες να πιεις το τσάι, τον καφέ σου ή ακόμα και να φας. Ο χώρος διέθετε ελεύθερα σημεία για να παρκάρεις. Έτσι λοιπόν, αφού βρήκαμε μια σκιά –δίπλα από ένα μικρό ιχθυοτροφείο- βγάλαμε τα μοτοσικλετιστικά ρούχα μας και φορέσαμε κάτι πιο χαλαρό.
Η είσοδος (τιμή εισιτηρίου: 5 TL/άτομο) στο φαράγγι γίνεται μέσω ενός στενού περάσματος. Το μονοπάτι είναι παράλληλο με το ποτάμι, περνώντας ανάμεσα από τους βράχους μέσω μια ειδικής πλατυφόρμας. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό! Μετά από μερικά μέτρα καταλήξαμε σε ένα πλάτωμα που διέθετε πλατάνια και πολλά νερά που έβγαιναν από διάφορα σημεία των βράχων. Αν ήθελες μπορούσες να συνεχίσεις ακόμα παραπέρα ακολουθώντας πορεία αντίθετη με την ροή του ποταμού. Θα έπρεπε να διαθέτεις παπούτσια για περπάτημα μέσα στο νερό.
Οι όχθες του ποταμού καλύπτονται από μια γκρι λάσπη (άργιλος) που δίνει στον ποταμό ένα αντίστοιχο χρώμα. Για να περπατήσεις κανείς αντίθετα (δεν έχει βάθος) με την ροή, χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια καθώς –ουσιαστικά- περπατά μέσα στις λάσπες. Βεβαίως, υπήρχαν και κάποιοι οδηγοί που μπορούσαν (έναντι αμοιβής) να σε πάνε σε διάφορα όμορφα και πιο ιδιαίτερα μέρη του φαραγγιού. Εν πάση περιπτώσει, εμείς λόγω παπουτσιών αρκεστήκαμε στο να μείνουμε στο πλάτωμα κάτω από τα δέντρα και να απολαύσουμε το μοναδικό τοπίο και στιγμές δροσιάς.
Κατά τις 4μμ. αναχωρήσαμε προς Kas (105χλμ). Σκεφτήκαμε πως εκεί θα ήταν καλή επιλογή για διανυκτέρευση. Πρωτύτερα, όμως, θέλαμε να επισκεφτούμε τους αρχαιολογικούς χώρους Pinara και Xanthos, που αποτελούν σημαντικές πόλεις της αρχαίας Λυκίας. Εξάλλου μετά το Οludeniz είχαμε ήδη αρχίσει να κινούμαστε πάνω στον «δρόμο της Λυκίας». Επιστρέψαμε στο κεντρικό οδικό δίκτυο στρίβοντας αριστερά στο χωριό Kadikoy. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάστηκε επιστρέψουμε στο σημείο που είχαμε στρίψει αρχικά. Μετά από μερικά χιλιόμετρα, είδαμε την πινακίδα για Pinara (6χλμ.), και στρίψαμε δεξιά. Μέσω ενός στενού δρόμου (4χλμ.) συναντήσαμε μια δεύτερη πινακίδα (η σήμανση ήταν κρυμμένη σε κάτι θάμνους). Από εκεί ξεκινούσε ένας ανηφορικός χωματόδρομος για 2χλμ. Το γεγονός πως οι μοτοσικλέτες ήταν φορτωμένες, για εμένα και τον Στράτο ήταν πολύ δύσκολο να τις «κουμαντάρουμε». Στα μέσα της διαδρομής σταματήσαμε, ενώ ο Γιώργος συνέχισε μόνος του μέχρι το τέλος.
Η αρχαία πόλη Πίναρα είναι από τις σημαντικότερες πόλεις της Λυκίας. Βρίσκεται πάνω και γύρω από τον στρογγυλωπό βράχο. Είναι γεμάτος με τάφους, τετράγωνες τρύπες, που σφραγίζονταν μετά την χρήση. Σκαλιά οδηγούν στην Ακρόπολη πάνω στον βράχο. Ο Γιώργος μας είπε πως παρά το γεγονός πως η πρόσβαση γινόταν μέσω ενός χωματόδρομου, ο αρχαιολογικός χώρος διέθετε εισιτήριο.
Πάλι μέσω του κεντρικού δρόμου, κινηθήκαμε νοτιότερα και μετά από μερικά χιλιόμετρα (25χλμ) μέσα σε ένα πευκώδες τοπίο, φτάσαμε στην διασταύρωση για Xanthos (Ξάνθος) που απείχε 1χλμ. από τον δρόμο. Η αρχαία πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Λυκίας. Σήμερα αποτελεί Μνήμειο που προστατεύεται από την OUNESKO. Για τον λόγο αυτό θεωρήσαμε πως θα ήταν κάτι ιδιαίτερο... Δυστυχώς όμως, τα περισσότερα εκθέματα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και σε αυτό της Κων/πολης. Ο χώρος είναι ανοιχτός αλλά παρόλα αυτά πληρώνεις εισιτήριο 5 TL/άτομο. Tα βασικά αξιοθέατα: θέατρο, η στήλη με τις Σειρήνες, η σαρκοφάγος και ο στήλη με τις λυκιακές/ελληνικές επιγραφές, βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το parking. Διαθέσαμε, λοιπόν, κάποιο χρόνο για τα να τα δούμε και να ξεκουραστούμε λίγο.
Και πάλι επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο με κατεύθυνση το Kas. Διανύσαμε μερικά χιλιόμετρα μέχρι την διασταύρωση για Patara (8χλμ.) Η ώρα πλησίαζε 7μμ. οπότε σκεφτήκαμε πως μας έπαιρνε να επισκεφτούμε έναν ακόμη αρχαιολογικό χώρο. Η επιλογή μας αποδείχτηκε πολλή καλή. Ο χώρος διαθέτει θέατρο, ωδείο, σαρκοφάγους, κα. Αποτελούσε το σημαντικότερο λιμάνι της αρχαίας Λυκίας αλλά παρήκμασε, λόγω των προσχώσεων του ποταμού. Το εντυπωσιακό ωδείο είναι ανακατασκευασμένο από μια γαλλική ομάδα αρχαιολόγων. Φυσικά ίσως να φαίνεται λίγο «άσχετο», καθώς βρίσκεται δίπλα ακριβώς από το θέατρο στο οποίο δεν έχουν γίνει εργασίες αναστύλωσης. Ευτυχώς προλάβαμε και μπήκαμε στο εσωτερικό του ωδείου (ωράριο μέχρι τις 7μμ. χωρίς εισιτήριο).
Αναχωρήσαμε προς Kas (44χλμ) μη έχοντας άλλον ενδιάμεσο προορισμό μέχρι εκεί. Ο δρόμος άρχισε να πλησιάζει περισσότερο την θάλασσα και ουσιαστικά να εξαφανίζονται τα πεύκα. Στο Kalkan (15χλμ) κάναμε μια μικρή επίσκεψη στην μαρίνα, θεωρώντας πως θα ήταν εύκολο να δούμε τα παλαιά ελληνικά σπίτια που φιλοξενεί. Συναντήσαμε πλήθος τουριστών και πολλά ξενοδοχεία. Χρειαζόταν αρκετό ψάξιμο και ώρα που δεν διαθέταμε πλέον. Έτσι λοιπόν συνεχίσαμε την πορεία μας. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω ο δρόμος ουσιαστικά ακολουθούσε την ακτογραμμή με θέα το πέλαγος και τις μικρές βραχονησίδες. Στα αριστερά μας υψώνονταν βράχοι που σε κάποια σημεία τους ήταν απότομοι. Η διαδρομή ήταν ελικοειδής με τις στροφές να κάνουν την οδήγηση απολαυστική. Καθώς ο ήλιος έδυε έδινε εκπληκτικά χρώματα στο τοπίο!!!
Λίγο πριν το Kas, πάνω σε μια στροφή βρεθήκαμε σε ένα στενό σκίσιμο του βράχου. Είπαμε να σταματήσουμε για λίγο. Τότε διαπιστώσαμε πως ακριβώς από κάτω βρισκόταν μια όμορφη παραλία που ονομαζόταν «Kapotas» και –όπως μάθαμε αργότερα- αποτελεί ένα γνωστό αξιοθέατο της περιοχής. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και μείναμε να ρεμβάζουμε το πέλαγος… Κατά τις 8μμ. μπαίναμε στο παραλιακό Kas (Αντίφελλος). Ένα ανεπτυγμένο πρώην ψαροχώρι, ακριβώς απέναντι από το Καστελόριζο. Κάποτε ήταν τόσο φτωχό που κάποιοι περνούσαν απέναντι, προκειμένου να αγοράσουν εμπορεύματα. Σήμερα έχει αλλάξει, αποτελώντας ένα καλοκαιρινό θέρετρο με ήπια τουριστική ανάπτυξη.
Κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι. Τυχαία βρήκαμε κάποιον που διέθετε δωμάτια. Κάπως έτσι, καταλήξαμε στο Ani pansion – guesthouse (90 TL/τρίκλινο + πρωινό). Κάναμε ένα μπάνιο και μετά πήγαμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό μαγειρείο που μας πρότειναν. Το φαγητό πολύ νόστιμο και σχετικά φθηνό. Κατά τις 11μμ επιστρέψαμε στο κατάλυμα και την αράξαμε στην ταράτσα του. Ήταν πολύ όμορφα διαμορφωμένη με θέα το λιμάνι και την πόλη του Kas. Οι κουβέντες και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Η ψυχολογία μας ήταν ανεβασμένη. Είχαμε αρχίσει να ζούμε το ταξίδι εντονότερα…
