Τρίτη 19.8.2008
Μετά το χαλαρό ξύπνημα της προηγούμενης μέρας, επιστρέψαμε στους ρυθμούς ξυπνήματος του ταξιδιού, με πρωινό στα γρήγορα, κουβάλημα και φόρτωμα… Βγήκαμε από την Prague και ακολουθήσαμε τις ταμπέλες για Karlovy Vary. Μετά από 130 km όμορφης διαδρομής, σε επαρχιακό δρόμο με αρκετά καλό οδόστρωμα, φτάσαμε στην ξακουστή λουτρόπολη της Τσεχίας.
Αρχικά βρήκαμε το ξενοδοχείο* που είχαμε κάνει κράτηση, και αφού παραλάβαμε το δωμάτιο ξεφορτώσαμε τη μηχανή και φύγαμε για το κέντρο της πόλης το οποίο απείχε περίπου 10 λεπτά. Μόλις φτάσαμε συνειδητοποίησα ότι το θέμα με το παρκινγκ ήταν γενικό στην Τσεχία και δεν περιοριζόταν μόνο στην τουριστική Prague, καθώς ρωτώντας κάποιους αστυνομικούς που περνούσαν αν μπορούσα να παρκάρω, μου είπαν να την πάω στο παρκινγκ που υπήρχε απέναντι…
Αφού ανεβήκαμε τα σκαλιά του υπόγειου παρκινγκ λοιπόν καθίσαμε στο πρώτο εστιατόριο που βρήκαμε για να τσιμπήσουμε κάτι. Η μαύρη μπύρα ήταν για άλλη μια φορά απόλαυση! Στη συνέχεια αρχίσαμε τη βόλτα μας στην όμορφη πόλη! Δύο μεγάλοι πεζόδρομοι αριστερά και δεξιά του ποταμού Tebla που διασχίζει το κέντρο, είναι στρωμένοι για να τους περπατήσεις, χαζεύοντας τα πολύ εντυπωσιακά πολύχρωμα νεοκλασικά κτήρια!
Θα έλεγε κανείς ότι η περιγραφή του Karlovy Vary με τα πολύχρωμα σπιτάκια και τον ποταμό να περνά μέσα από την πόλη, μοιάζει με εκείνη του Cesky Krumlov, ωστόσο αν έχεις επισκεφτεί τις δύο αυτές πόλεις, έχεις μια τελείως διαφορετική εικόνα για το χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα της καθεμιάς. Το Cesky Krumlov έβγαζε μια άλλη αυθεντικότητα με το συνδυασμό των σπιτιών με το φυσικό περιβάλλον να δένουν βγάζοντας μια άγρια ομορφιά χωριού, σε αντίθεση με το Karlovy Vary που σου έβγαζε μια αίσθηση ότι το όλο (όμορφο) σκηνικό έχει στηθεί για καθαρά τουριστικούς λόγους, σε συνδυασμό με την εκμετάλλευση των πηγών, να προσφέρουν ένα πιο πλήρες πακέτο…
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας λοιπόν, φτάσαμε σε ένα κτίριο με μορφή αρχαίου ναού μέσα στο οποίο υπήρχε κλασσική ορχήστρα που έπαιζε μουσική. Από εκείνο το σημείο και πέρα συναντούσαμε συνεχώς βρυσάκια μέσα από τα οποία έτρεχαν οι πηγές. Κάτω από κάθε βρύση υπήρχε ταμπελάκι το οποίο πληροφορούσε για το είδος του νερού και τη θερμοκρασία του. Οι τουρίστες εφοδιασμένοι με τα ειδικά ποτηράκια τα γέμιζαν κι έπιναν! Πολλοί από αυτούς δε δίσταζαν να γεμίζουν και ολόκληρα μπουκάλια! Έτσι κι εμείς πήγαμε σε ένα κατάστημα αναμνηστικών και αφού εφοδιαστήκαμε με το ποτηράκι μας ξαναπεράσαμε από τα βρυσάκια για να δοκιμάσουμε! Οι περισσότερες πηγές έβγαζαν από χλιαρό έως πολύ ζεστό νερό με γεύση αλμυρή. Αφού κατέβασα 3-4 ποτηράκια κατάλαβα ότι ήταν και πολύ βαρύ! Είχα βαρύνει από το νερό, το οποίο μπορώ να πω ότι προφανώς ήταν υπεύθυνο για κάποιες εντερικές διαταραχές που ακολούθησαν…
Στη συνέχεια αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μπάνιο στην θερμική πισίνα από νερό των πηγών. Παρόλο που έπρεπε να πάρουμε τη μηχανή από το πάρκινγκ για να πάμε πίσω στο ξενοδοχείο να πάρουμε τα μαγιό και να ξαναγυρίσουμε, μπορώ να πω ότι άξιζε τον κόπο! Για να φθάσουμε στη θερμική πισίνα χρειάστηκε να ανέβουμε περπατώντας σε ένα μονοπάτι μέσα στη φύση, για να ανέβουμε επάνω σε ένα λόφο όπου βρισκόταν. Εκτός των άλλων η πισίνα προσέφερε μοναδική θέα της πόλης καθώς στην άκρη του χώρου υπήρχε τζάμι που σου επέτρεπε να βλέπεις από κάτω όλα τα κτήρια! Η βουτιά ήταν αν μη τι άλλο αναζωογονητική!
Φεύγοντας κάναμε μια στάση σε μια πιτσαρία γιατί το μπανάκι μας είχε ανοίξει την όρεξη και αφού κάναμε μια τελευταία βόλτα παίρνοντας τις τελευταίες εικόνες της τσέχικης λουτρόπολης, πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο μας. Ήταν το τελευταίο μας βράδυ στην Τσεχία μετά από πέντε μέρες, καθώς το επόμενο πρωινό αναχωρούσαμε για Σάλτσμπουρκγ…
*Eurohotel: Δέκα λεπτά έξω από το κέντρο της πόλης, με πάρκινγκ, αρκετά περιποιημένο, με χρέωση 70 ευρώ για το δίκλινο. Ίσως ένα ξενοδοχείο με παρκινγκ κοντά στο κέντρο να ήταν καλύτερη λύση με δεδομένο και το πρόβλημα του παρκαρίσματος…
